Het staat er weer op

Openbaar blog
vrijdag 21 maart 2025
575 x gelezen

De plaatjes, bedoel ik, de controlescans. Borstkas en hals, en nog eens voor de zekerheid buik en bekken. Ik mocht dit keer vier maanden wegblijven in plaats van drie. En hoewel ik eigenlijk nooit last heb van zogenaamde scanxiety, werd ik nu toch onrustig. Het werd tijd, zoiets. De vorige keer dat ik langer dan drie maanden weg mocht blijven, bleek er daarna op vijf plaatsen groei van de kanker te zijn. Dat was na twee jaar zonder behandeling. Dat ben ik nu weer – twee jaar zonder behandeling. Maar nu het er weer op staat, de beelden, en de bloedafname geweest is, heb ik weer rust. Ondanks dat het meer dan een week duurt voordat ik de uitslag krijg. Het staat er weer op, niks meer aan te veranderen.

Intussen had ik tot de week voor carnaval zeven weken geen alcohol gedronken. Ik was energieker, opgewekt, sliep als een roos. Alleen dat goede slapen maakt het al de moeite waard (ik wilde ‘sliep als een baby’ typen, maar mijn baby’s sliepen niet zo fantastisch – ander verhaal). En toen: carnaval in het vooruitzicht…Weduwnaar van carnavalsvriendin had ons gewoon weer te logeren uitgenodigd, en onze andere Tilburgse gastheer ook. M’n coach waarschuwde dat ik na al die weken alcoholvrij eigenlijk opnieuw moest beginnen als ik vier dagen ging drinken.

Getwijfeld, maar we gingen. Ik vond het wel apart; zoveel herinneringen aan carnavalsvriendin, en het was zo háár feestje. De urn en foto’s waren dichtbij. We hebben geproost op haar en op het leven en op de liefde. En hij, carnavalsvriend, had iemand ontmoet die belangrijk voor hem wordt/is, dat gun ik hem zo! Want hij is er nog! En carnavalsvriendin zou het hem ook gunnen.

Een week daarvoor gingen we naar zwager en schoonzus. Waar ik gewoon maar aan de wijn ging, na de woorden van mijn coach. Ik zou het na carnaval wel weer zien. Ik dronk te veel en te snel en op de terugweg in de auto werd ik heel beroerd, bluh. Gelukkig nog spuugzakjes van het ziekenhuis bij ons in de auto. Nu ben ik, nadat ik na carnaval weer resoluut stopte met alcohol, aan het oefenen met ‘gelegenheidsdrinken’. Af en toe een wijntje. Ik doe m’n best.

Afgelopen week was ik uit eten met Lief en een vriendin, ook een reden voor zo’n wijntje. Zij hadden het over uren sparen om eerder te stoppen met werken, pensioen, dat soort dingen. Ik was, in mijn hoofd, maar uitgelogd. Ik moest zeven jaar geleden stoppen met werken, een vaatdoek was ik immers, met chemotherapie en een slechte prognose. Ik zou er wat voor over hebben om ook te kunnen kletsen over pensioen en het je verheugen op vrije tijd. 'Ga nu maar alvast minder werken' dacht ik over m’n Lief. Want die uitgezaaide stadium 4 longkanker is nog steeds niet te genezen. En ik heb al zo veel bonustijd gehad.

Voor de ingang van ‘mijn’ Radboud werden vanmorgen kronkelhazelaars verkocht. Van boomkweker Piet-Jan, die stierf aan kanker. Verkocht ten bate van het Radboud Oncologie Fonds, staat de magische Medusa symbool voor vriendschap, veerkracht, hoop en leven. Paste precies in mijn fietstas, die Medusa.

Het staat er weer op

24 reacties