En nog eentje!
"Wij gaan drie keer per jaar op vakantie", hoe goed klinkt dat.
Afgelopen weekend boekte Lief nog een mini-vakantie. Het bleef immers mooi weer, hij heeft nog vakantie, de 2e corona-golf leek nog mee te vallen, de dakkapel schilderen moest toch maar even wachten. Een culinair arrangement in een fijn hotel in Ommen, van maandag tot woensdag. Ik ging maar vroeg naar bed zondagavond.
We dropten 's morgens weer onze bagage in het hotel en reden naar de fietsverhuur, lieten daar de auto staan en gingen op pad. We fietsten naar Lemele, waar een gehandicaptenverblijf is, waar we 30 jaar lang elk jaar een week naar toe gingen als vrijwilligers. Een paar jaar geleden stopten we met onze groep (35 ouderen en gehandicapten en evenzoveel vrijwilligers), omdat de wettelijke aansprakelijkheid zo veranderde. Het complex is verbouwd, vernieuwd, en nu hebben ze faillissement aangevraagd. Alles was dicht, we hebben er omheen gefietst en even met de beveiliger gesproken. Zo jammer, het was zo'n mooie plek en een bijzondere doelgroep.
's Avonds in het hotel, gedoucht en fris en fruitig, genoten we van een 4-gangen diner en een wijnarrangement. Ik kan niet navertellen wat we aten en dronken, maar het was heerlijk. Daarna kapot-moe naar bed. Ik bedacht nog, half in slaap, dat dit de reden is waarom ik niet pieker als we op pad zijn: geen tijd en daarna te moe.
Dinsdags fietsten we naar de tuinen van Mien Ruys. Ik heb daar in de buurt gewoond en er altijd al eens naar toe gewild- niet dat het nou een bucketlist-ding was, maar de 30 tuinen waren prachtig of op zijn minst bijzonder en Miens tijd vooruit. Ik noteerde welke planten ik moet hebben om nog meer bijtjes en vlinders aan te trekken in mijn stadstuin. Zag een foto hangen van Mien met koningin Juliana, volgens mij was Mien een bijzondere vrouw. 's Avonds vertelde ik mijn Lief over het nummer van Tol Hansse, over Mien (ik vermoed dat hij niet Mien Ruys bedoelde) die in haar nachtjapon achter de rododendron zat. Hij zocht het op.
We lunchten in Dedemsvaart, aan een oud tafeltje met een gebloemd plasticje er op, de dorpsbevolking bestuderend. En fietsten naar Ommerschans, wat ik zo'n 30 keer gepasseerd heb zonder te weten dat het de overblijfselen zijn van een vestingwerk uit de 80-jarige oorlog was en resten uit de tijd van Napoleon. We wandelden daar een stukje, ik aan de arm van mijn Lief, want als ik veel fiets kan ik kennelijk niet lopen. De omgeving was me bekend, maar zo mooi, bossen en akkers, water. Een begraafplaats voor zwervers en bedelaars, de latere jongenstuchtschool die nu een TBS-kliniek is, wat een bijzondere plek.
Daarna naar rivier de Vecht, het schone water, een vistrap. Een keet waar we een ijsje en koffie kochten, de eigenaar had nog een telefoontoestel met een hoorn aan een draad, op het dienblaadje zat een papiertje geplakt 'terugbrengen naar het loket' en de wc was bij de brandblusser, sleutel meenemen, zo lazen we op een bord. Een bruggetje de Vecht over, koeien, een paar honderd meter oever met alleen maar grauwe ganzen, die zich alvast verzamelen voor de trek. Die avond het 5-gangen-diner en weer heel voldaan en kapot-moe naar bed.
De laatste dag gingen onze tassen weer de kast in achter de balie van het hotel en fietsten wij er nog even op los. De Lemelerberg over, waar we vroeger die berg op sjouwden achter een rolstoel. Ik zorgde meestal dat ik voordien nachtdienst had, zodat ik die zware tocht dauwtrappen niet vaak hoefde te ondernemen. Nu, met mijn elektrische fiets, bleef ik zelfs mijn Lief voor. We stopten even bij onze voormalige pauze-plaats. Veel bomen waren gekapt om de heide weer een kans te geven, ik herkende de route amper. Prachtig uitzicht vanaf de berg. We haalden herinneringen op aan de mensen met wie we dit beleefd hadden. Toen wij nog geen stel waren, maar ieder fijn getrouwd en ons eigen gezin. Nostalgie, de zoete pijn van herinneringen, van dingen die voorbij zijn.
En daarna trok ik het niet meer, zoveel zadelpijn en met beide voeten op de grond zoveel andere pijntjes. Koffie en een moorkop in Ommen, de auto en bagage weer ophalen, en hup, naar huis. Lief reed, het was nog steeds zonnig en droog, wat hebben we het getroffen met het mooie weer. Weer enorm genoten van die drie dagen weg! Thuis, dat was ook weer goed, de wasmachine aan, nog steeds gewoon de vogels en muisjes achter het huis, Lief die kookte, geen 5 gangen maar wel heel lekker.
En vandaag was zo'n dag van niks, kennen jullie dat? Te moe voor wat-ook-maar, uitgeblust, een beetje chagrijnig, ik had het zelfs koud (dat is tegenwoordig een zeldzaamheid). Tijdens zo'n vakantie, ook al was 'ie weer kort, dan kan ik echt een beetje vergeten dat ik kanker heb. En dat corona rondwaart en niemand onbezorgd kan doen wat 'ie wil. Ik zie dan alleen het moois om me heen, de natuur, de dieren en vogels. Heerlijk! Al heb ik nog steeds het nummer van Tol Hansse in mijn hoofd, van Mien die in haar nachtjapon achter de rododendron zat.
24 reacties
Wat leuk dat jullie die nostalgische plek hebben bezocht waar jullie elkaar hebben leren kennen! Het kan raar lopen hĆØ.
Weer drie uiterst welbestede dagen en nu een week uitrusten, hoor. Zegt Moe.
Xxx Marian
We hadden elkaar al eerder ontmoet, toen mijn Lief als dienstplichtig militair (geneeskundige compagnie) stage liep in het ziekenhuis waar ik werkte. Dikke vrienden werden we. De gehandicaptenvakantie was wel waardoor we altijd contact gehouden hadden. Ja, het kan raar lopen!
Kijk, dit vind ik nu zo bijzonder. Wij schreven ons blog bijna tegelijkertijd maar het jouwe is "nu" dat bijzonder is, ik hang nog wat in "toen het me overkwam". Het nu gaat me heel goed af maar ik denk dat ik dat normaal moet vinden, dat is het niet, Jouw verhaal bewijst dat (prachtig) en mijn machteloze tranen af en toe ook. Niets is meer normaal, geniet - en soms niet - zoals Frie doet, zo is het.
xx, Joke
Prachtig hoe jullie weer hebben genoten. Ook Nederland en dicht bij huis is het mooi.
Zoals jij het verteld de moeite waard om daar eens te gaan fietsen.
En aan de buitenkant niets te zien maar van binnen toch voelen dat we ziek zijn en hebben moeten inleveren. Toch kunnen we nog heel veel en zijn daar ook dankbaar voor.
Mooie blog Frie ā¤š
Heerlijk verhaal om te lezen, ik voel me gelijk ook een beetje mee op vakantie!
Ik had mijn stads-achtertuin laten versloffen door gebrek aan energie, maar dat was hemels voor de vlinders en bijen! Ik heb er nog nooit zoveel geteld. Op een bepaald moment hadden we een bijennest in de spouwmuur, dat was wel spannend, want het verhuisde zich plots als een grote bowlingbal via de perenboom naar het park aan de overkant. Met open mond en ontzag aanschouwd!
Liefs, Petra
Herkenning wat betreft de tuin. Gelukkig heb ik voor en achter een paar jaar geleden zogenaamde ecotuinen laten aanleggen, die onderhouden zichzelf š Er verdwijnt eens iets, er komt spontaan iets bij (vingerhoedskruid, zonnebloemen) en ik heb vrijwel de hele zomer niet gesproeid. Toch groeit en bloeit er van alles, heerlijk. Ik geef alleen alles in potten water en knip eens wat uitgebloeide bloemen weg, verder niks. Frie voert de vogels, ook een slimme truc voor veel leven in je tuin.
Bijzonder zeg, dat die krakers spontaan vertrokken zijn naar gemeentegrond!
Ik heb een muizennest in de spouwmuur. Wat prachtig dat de hele familie bij verhuisde en je er getuige van was! En een beetje versloffen van de tuin, daar is niks mis mee!
Frie, ik hoop vooral voor jou en je lief dat jullie nog heel veel van dit soort minivakanties kunnen doen. Maar ik hoop het ook voor ons, de vele lezers van jouw blog. Zo heerlijk om dit te lezen. Jouw rake observaties van dingen waaraan velen voorbijgaan. Naast al je prachtige natuurbeschrijvingen ook een gebloemd plastic tafelkleedje en een telefoon aan een draad.
En Mien! Vrouwen die Mien heten kom je niet vaak tegen, rododendrons des te meer. Altijd als ik er Ć©Ć©n zie komt direct dat liedje in mijn hoofd. Mien zat in haar nachtjapon achter de rododenderon, alwaar hij haar niet vinden kon. Heeft u haar soms gezien misschien, Mien waar zit je, oehoe Mien!
Het was niet eens zo'n grote hit, Tol Hansse liftte nog wat mee op zijn grote succes 'Big city' (over Amsterdam, mijn toenmalige woonplaats). Maar Mien maakte indruk, we weten het 40 jaar later nog!
Tol Hansse werd niet oud. Hij overleed aan kanker, voor zover ik weet.
Ach, wat roept je blog weer veel op. Dank, Frie!
Hanneke
Ik ben het weer eens hartgrondig met je eens! Maar Mien is voor mij degene die voor haar man z'n feestneus moet zoeken, Toon Hermans š Je komt inderdaad zelden een Mien meer tegen. Met Hanneke en Marian kon je vroeger hele schoolklassen vullen!
Lief kende het lied niet en keek me nogal vreemd aan toen hij het opzocht en ik het uit volle borst mee zong (oehoe, Mien!), maar mijn moeder had de elpee natuurlijk. Mijn moeder heet Mina (roepnaam Ina). Tol Hansse overleed aan longkanker inderdaad.
Ik wilde het nummer onder mijn blog plaatsen, had dat zelfs al gedaan, maar weer verwijderd. Want dan zitten we allemaal nog weken met dat nummer in ons hoofd, dacht ik, haha!
Wat een heerlijke minivakantie hebben jullie gehad. Ik heb jaren geleden in Dalfsen gewoond, dus Lemeleberg, Ommen enz is bekend terrein. Ik werd even meegenomen in gedachten ,terug naar de streek. Dank je wel voor je mooie blog.
Liefs, desi
Heerlik verhaal,als ik het lees is het net of ik erbij bent ,je kunt zo een mooi boek schrijven,moe maar voldaan ,ik wens je nog vele van deze vakanties toe,wat mooi dat je er zo kunt van genieten met z'n tweetjesšš
Veel liefs Niky
Lieve Frie,
Het zijn de kleine dingen die het doen. Die dierbare, lieve herinneringen maken. Wat fijn voor je, en voor je lief. Uit de verte geniet ik mee, en herbeleef door jouw verhalen mijn lieve herinneringen met Joke. Liefs, Tom.
Wat mooi, Tom, wat is het fijn als je uit eenvoudige dingen mooie herinneringen kunt halen! Hoe gaat het met je? XXX
Het gaat heel goed Frie, echt heel goed. Heb wel een afspraak met een medium gemaakt om te proberen contact met Joke te krijgen. Hoop zo dat het gaat lukken. Ik heb erg de behoefte om te weten hoe het met haar gaat. Ook wil ik weten of dat wat ik de afgelopen maanden beleefde zo waren als dat ik dacht.
Fijn dat het goed met je gaat, Tom! Ik hoop dat een afspraak met een medium je brengt wat je verwacht. Pas goed op jezelf XXX
Lieve Frie,
Bedankt voor de mooie beschrijving van jullie mini-vakantie. Door je verhaal heen voel ik je genieten, je goede stemming, het moe, maar voldaan zijn. En heerlijk ook een mini-vakantie weg van kanker, grotendeels dan. Zo fijn om geen tijd te hebben om er aan te denken, om volop te genieten! Doe je goed š
Liefs, Jessica š
Geweldig Frie! Dat genieten van 'niets' zo enorm en overweldigend kan zijn dat je vergeet dat je ziek bent. Ik herken het als geen ander....
Dit zijn de momenten/dagen die je bovenal moet koesteren! En er bovenal vooral vanuit moet gaan dat er nog vele zullen komen. Maar jullie kiezen en plukken het moment en dat is fantastisch. De manier waarop je de omgeving en de beleving beschrijft, maakt dat we allemaal met je mee zijn geweest. Achteraf dan...hihi
Prachtig; ik ken alleen de Mien van de feestneus. Maar.... als ik de muziek hoor, ken ik het vaak wel. Zonder dan te weten hoe het heet of van wie het is. Dat is het konijn in me.... Maar ja..., ik zou ook met een beetje pech dƔgen achtereen het liedje blijven neuriƫn...
Dikke knuffels hiervandaan! xxxx
Lieve Frie, dankjewel voor je heerlijke verhaal! Al liggend in mijn bedje in mijn zwarte dagen na de chemo, ben ik toch even mee op reis geweest door jouw verhaal. Dat je hebt genoten is wel duidelijk, dat doe je goed! Fijn dat je die momenten zo mag beleven samen met jouw lief. Ik maak ook weer plannen voor na de zwarte weekš¤, fijne dingen om weer naar uit te kunnen kijken.
Fijne zondag nog!
liefs Bianca
Wat een mooie blog Frie. Dank je wel. Het leuke van vakanties vind ik altijd dat je 3x geniet. Voorpret vooraf, het moment zelf en dan heel lang nagenieten!
Zo'n liedje met je eigen naam raak je nooit meer kwijt. Ik hoef maar een paar noten te horen van het liedje van Louis Neefs: Ach Margrietje de rozen zullen bloeien, of ik zing het zo weer mee. Vroeger vond ik dat verschrikkelijk, maar nu moet ik er om lachen.
Liefs, Margriet
You go girl! Enjoy The little things! Wat lief van je lief om nog een mini vakantie erachter aan te plakken! Ik zie jou gewoon fietsend genieten en ik voel ook de zadelpijn haha š Afgelopen twee weekenden zijn wij ook drie dagen wezen fietsen in Eden en Arcen en jawel ook op een elektrische fiets! Heerlijk gefietst in de natuur en lekker gegeten. Ik ben daar zo blij met mijn ebike, echt een geweldige uitvinding.
Lange wandelingen lukt mij niet meer, dus dan is fietsen echt heerlijk.
Ommen heb ik ook fietstocht gemaakt, echt mooie omgeving. Ik las je blog en ik fietste met jou verhaal mee en zo fijn om te lezen dat je hebt genoten! Volgende keer richting Rotterdam? šš
liefs Cecylia
Dat was serieus het plan van mijn Lief, naar Rotterdam. Blijdorp, andere mooie plekken, ik klink misschien als de reisleidster maar eigenlijk is mijn Lief dat: hij heeft overal al eens gefietst en weet overal de weg ĆØn mooie plekken. Ik had nog niet eens bedacht dat jij daar bent! Ja, de volgende keer richting Rotterdam! XXX
Leuk! Wij raken nog weleens in de war met het volgen van knooppunten. Jullie zijn welkom bij ons, als jullie naar Rotjeknor komen! Xxx
3 keer per jaar op vakantie dat klinkt uitstekend en zo te lezen was het leuk ook
liefs hes xxx