Bubbel
Afgelopen woensdag was de uitvaart van Von.
Mijn longkankervriendin, mijn deelgenoot, in levende lijve en in mijn buurt. Ze werd bijna oma, maar ze haalde dat niet. Ik voelde me de 2 jaar dat ik haar kende zo verbonden met haar. En ik weet dat het wederzijds was. En ik hoop dat ik voor haar heb betekend wat zij voor mij betekende.
De laatste maanden heeft corona ons er van weerhouden elkaar te ontmoeten. Maar ook pijn en ongemak, bij haar, en een ziekenhuisopname, en haar wens stilletjes en rustig thuis te zijn. Ging haar hondje ook nog dood, zo verdrietig voor haar. We appten veelvuldig. Ik wilde langskomen, maar toen ze een aantal keer de boot afhield, durfde ik niet meer te vragen. Ik kon moeilijk inschatten hoe ziek ze was, zo op afstand. Ik heb echt al die tijd gedacht dat ze haar kleinzoon mee zou maken, dat mòest toch gewoon? Op naar het oma-schap, appte ik.
Afgelopen maandag had ik na drie dagen fikse spierpijn en gesnotter een coronatest afgesproken. Daar kon ik dinsdags voor terecht en hoewel me voorspeld werd dat de uitslag er binnen een dag zou zijn, was dat niet het geval. Ik appte met Vons Jongste. Ik wilde naar Von toe, afscheid nemen. En ik wilde naar de crematie, waar Vons Jongste mijn plek vrij hield. Maar het ging niet. Dat ##^#$-virus heeft er voor gezorgd dat we elkaar maanden niet meer gezien hebben, en heeft er ook voor gezorgd dat ik niet naar de uitvaart durfde. Nog geen uitslag, ik mocht dat risico toch niet nemen?
Woensdag om 4 uur 's middags installeerde ik mij met de laptop van stiefzoon op de slaapkamer van mijn eigen Jongste. De verwarming aan, een fles wijn mee, mijn mobiel op stil. De livestream naar de uitvaart van Von. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild. Rollercoaster van Danny Vera. Vons hoogzwangere Oudste. Dit màg toch gewoon niet zo gaan? Lieve Von, ik zal je missen.
Vorige week was mijn ma opgenomen vanwege acuut geheugenverlies. In gesprek met haar psycholoog, vertellend over het drama van mijn zieke en stervende vader, een complete black-out. En op de dag dat ik naar haar toe ging, appte de man van PetraSch dat Petra overleden was. En hier op kanker.nl las ik later dat Lies stierf, Wim stierf, ik weet dat Caro stierf.
Ik zit in een soort bubbel, merk ik. Een coronabubbel, een kankerbubbel, ik weet het niet zo goed meer. Ik kreeg enquêtes van IkPas (40 dagen geen alcohol) waar ik in maart aan mee deed, en enquêtes waar ik al langer aan mee doe, over kwaliteit van leven als je ongeneeslijke kanker hebt. Ik heb alles heel boos ingevuld. En vind mezelf verschrikkelijk zielig. Maar ook een mazzelaar. Stabiel, in reservetijd, weinig klachten, ik ben er nog. Oh, wat gun ik dat toch iedereen. Doorleven, weinig klachten, en alsjeblieft, stabiele kanker en zo gauw mogelijk zonder corona.
24 reacties
Och wijfie toch😪💔
Zo treurig en verdrietig lieve Frie.
Wat een opeenstapeling van bijna alleen maar nare berichten. Voor je gevoel staat je leven even stil. Bijna teveel om dit alles te verwerken. Fijn dat je het hier met ons kan delen. Hopelijk lucht dat een klein beetje op.
Ben heel blij voor jou, dat bij jou de ziekte zich koest houdt.
Liefs en dikke knuffel Dasje🤗🤗🤗
Ach wat verdrietig allemaal Frie. Het is zo jammer dat dat COVID-19 virus het allemaal nog zoveel moeilijker maakt. Gelukkig ben jij in ieder geval stabiel en ben je daarmee ook wel weer iets voor lotgenoten om aan vast te houden. Ook al kun je niet fysiek aanwezig zijn.
Ik wens je sterkte. Met alles!
Dikke Covid-19-vrije knuffel
Herman
Lieve Frie,
Wat krijg jij veel te verwerken in korte tijd. Het is bijna niet te doen. En dan dat dubbele gevoel. Zo fijn dat jij nog steeds verder kan, wat je iedereen gunt. Maar helaas gaat dat niet. Het verscheurt je. Ik hoop dat je het allemaal weer een plekje kan geven, maar datkost tijd.
Heel veel sterkte,
Liefs, Karin
Lieve Frie, ik huil weer eens met je mee. Om jouw vriendin, om jouw verdriet, om onze ziekte en corona dat ons zelfs afneemt dat we afscheid van onze dierbaren kunnen nemen. Marian kon de uitvaart van Petra alleen via livestream zien. Jij die van Von. En ik, anderhalve week geleden, die van mijn schoonzus, de vrouw van mijn bloedeigen broer, in zes weken geveld door een hersentumor. En net als jij heb ik de ogen uit mijn kop gehuild.
Ja, we zijn er nog, Frie, maar wat is het soms moeilijk.
Liefs, Hanneke
Zo'n schokkend verhaal, Hanneke, van je schoonzus, zo ontzettend verdrietig! XXX
Heftig verhaal inderdaad. Ook veel sterkte!
Liefs Sandra
Wat een hoop ellende achter elkaar. En dan dat klotevirus dat alles wat al moeilijk is nog ingewikkelder maakt. Veel sterkte.
Liefs Sandra
In mijn gedachten zie ik Von nog lopen in de tuin van het Marikenhuis en bij ons zitten in het groepje. Even heb ik met haar persoonlijk gepraat maar al gauw kon ze niet meer komen. Via jou hoorde ik hoe het met haar ging. Ondanks dat je iemand maar zo kort kent, was Von een vrouw om te onthouden. Een warm mens. Ik had haar zo gegund om nog wat langer te leven en haar kleinkind te leren kennen. Ik hoop dat ik haar nog heel lang in mijn hoofd zie. Sterkte Frieda 😢
Ach Frie, wat verschrikkelijk allemaal, en wat een rottijd met die Corona, en wat een verdriet. ik kan alleen maar zeggen dat ik op afstand met je mee leef, en wens je heel veel sterkte en moed toe, om weer verder te gaan.
dikke knuffel Bets
Het is ook allemaal heel veel. Nieuw leven en de dood zo dicht bij elkaar. En dan de corona die ons weghoud bij elkaar.
Lieve Frie heel veel sterkte en een mega dikke knuffel.
Liefs Alice 😘❤
lieve frie ....lees al je blogs ....wat een verdriet......veel sterkte in deze moeilijke tijd ,ik bid v jullie ,mijn hart doet pijn ........maar fijn dat het met jezelf goed gaat ......lieve groet marjo
Ik wil alleen even een dikke afstandsknuffel geven. Die kan je nu wel gebruiken denk ik.
Och, Frie, wat een ellendige bubbel zit je in. Als ik het lees krijg ik al een brok in mijn keel. En dan slaak ik toch weer een zucht van verlichting als ik lees dat het me jou relatief goed gaat. Hopelijk nog heel lang! En hopelijk is behalve je kanker ook je omgeving voorlopig stabiel.
Miranda XX
Hai Frie,
Ik wil zoveel zeggen maar ik weet even niet hoe. Ik wens je sterkte. Ik wens je een bubbel van geloof, hoop en geluk waar je - al is het maar even - naar toe kunt vluchten. Zo werkt dat niet. Helaas. Maar mocht je zover zijn, dan creeer ik persoonlijk een bubbel met licht en adopteer je.
Liefs, Joke
Hoi Frie, ik ben pas nieuw op deze site, dus er kon wat misgaan, ik ben nog steeds op 'ontdekkingnstocht' hier.
Heel veel sterkte, jank maar ff, geeft niet
Liefs Henri xx
Ach wat een narigheid zeg, al die mensen die wegvallen. Ik stuur je een dikke virtuele knuffel. X
Ach Frie
Wat triest allemaal en die k*t corona maakt het allemaal nog moeilijker.
Je hebt klappen gehad maar je krabbelt wel weer op maar voor nu is het een rotbubbel waar je inzit .sterkte en een dikke knuffel
XxX Jacqueline
Lieve Frie,
Hartverscheurend dat je Von niet meer hebt kunnen zien de afgelopen maanden en dat je niet bij haar afscheid kon zijn. Als je daarbij ander heftig nieuws optelt, het overlijden van lotgenoten, dan is het veel te veel. Geen wonder dat je in een kanker- en coronabubbel zit! En dat je gevoelens alle kanten opgaan: boosheid, verdriet, maar ook dankbaar voor hoe jij er nu voor staat. Lief dat je dat iedereen toewenst!
Dikke knuffel! 😘
❤️
Dank jullie wel allemaal, voor jullie hartverwarmende reacties! Zo lief en het doet me goed XXX
Ohnee ik zie nu pas jou blog 😢 wat erg... ik voel met je mee, weet even niet wat ik moet zeggen dan ik jou verdriet herken... ik denk aan je xxx liefs en dikke knuffel
Rollercoaster van Danny... favoriete nummer.. was ook bij mijn zus tijdens haar dienst
Lieve Frie
Ik lees een onmenselijk verdrietig blog en snap het helemaal ,verschrikkelijk dat eer niks meer kon en mocht en dat je het online moest bekijken is niet te doen ,ik jank ff een potje met je mee ,ik word hier stil van .
dikke knuff hes xxx