10 jaar 2
Afgelopen mei kon ik eindelijk weer eens naar Von. De corona-maatregelen waren versoepeld en we zaten buiten, op anderhalve meter afstand. Eindelijk elkaar weer live zien en spreken! En ik blogde die avond over haar:
' Twee jaar geleden stapte ik op een zinderende warme dag het Inloophuis in mijn buurt binnen. Om me daar aan te sluiten bij de Lotgenotengroep die eens per twee weken bij elkaar kwam. Voor steun, begrip, lachen en huilen. Zoals hier, maar dan live. Ik heb al vaker in mijn blogs verteld dat ik daar Von ontmoette. Iets ouder dan ik, ook uitgezaaide longkanker. Ik geloof dat we allebei huilden toen we elkaar voor het eerst troffen.'
We gingen voor minstens 10 jaar, zeiden wij beiden. Immunotherapie, het sloeg aan. Doorgaan wilden we, een slechte prognose, maar wij gingen de statistieken verslaan. Toch veranderde gaandeweg alles. Bleef ik, met wat geharrewar tussendoor, mooi stabiel en zij niet. Haar oudste dochter werd zwanger, het eerste kleinkind op komst. "Als ik het maar haal", zei Von.
' Von, lieve Von, ik hou krijsend vast aan die 10 jaar. Alsjeblieft, wat is nou 10 jaar op onze leeftijd. Word oma, in godsnaam. Laten we de coronamaatregelen achter ons laten. Laten we nog vaak samen koffie drinken of lunchen. Tumorhumor delen. De klavertjes die ik van je gekregen heb, zien groeien in mijn tuin.'
Vorige week was je jarig, lieve Von. Werd je 56. Drie jaar uitgezaaide longkanker intussen, ik ook, daar hadden we het over. Al maanden contact via Whatsapp, omdat we niet meer naar elkaar toe konden vanwege het coronavirus. Je vertelde hoe je het vol wilde houden om je eerste kleinkind mee te maken, zijn geboorte en alsjeblieft ook nog iets van zijn leven. Een jongetje op komst, dat wist je al. Het moest lukken, dachten we. Ondanks een studie die gestopt werd vanwege veel pijn, ondanks dat je sondevoeding nodig had om op gewicht te blijven. Ik probeerde je te bemoedigen, je een hart onder de riem te steken, dacht dat het zou helpen als je ook je kop in het zand zou steken-we zijn met vele, kom er bij. Ik wilde langskomen bij je, maar dat was niet verstandig. Appte dat ik zo graag wilde dat ik iets voor je kon doen. Grote harten stuurden we naar elkaar.
Lieve Von. Je haalde het niet, oma worden. Een maand voordat je oudste dochter uitgerekend is, berichtte je jongste me dat palliatieve sedatie was ingezet. Er ging iets mis in je hoofd, uitzaaiingen denk ik, en je werd in slaap gebracht. En je stierf, gistermorgen.
Mijn tranen zitten zo vaak hoog en nu kan ik niet huilen. Ik voel lijfelijk pijn in mijn hart als ik aan je dochters en je man denk. En aan onze bijzondere vriendschap. Voor 10 jaar gingen we, lieve Von, en we telden niet af. 10 jaar, dat was minstens de bedoeling.
28 reacties
Hele dikke knuffel lieve Frie. Ik vind geen woorden van troost...
šŖšš
Het moest niet mogen en het gebeurt toch. Kruip onder een dekentje, laat je verwennen, voel je pijn, wat kun je anders? Het is wat het is.
Hele dikke knuffel, hier kan dat tenminste ...
Marian
Ach lieve Frie, weer een afscheid van iemand die je na staat. Samen in een moeilijk traject zitten, samen genieten van de tumorhumor, koffie drinken. Elkaar steunen. Dit is heel moeilijk voor je. Ik wens je heel veel sterkte.
Liefs, Karin ššš
ZĆ³ erg! ZĆ³ verdrietig! ZĆ³ onwerkelijk.....
10 jaar...sja, stelt toch niks voor als je vooraan in de 50 bent. Kom op zeg! Maar toch... te veel gevraagd.
Ik voel je verdriet. Soms is het Ć©cht niet nodig om elkaar vele jaren te kennen om een bijzondere en hechte vriendschap te ontwikkelen. Eensgezindheid, saamhorigheid, verbondenheid, en zo meer wat je met elkaar dierbaar hebt gedeeld.
Een stel hele dikke dierbare knuffels lieverd xxxxxxxxxxxxxxxxxxx van mij
Sterkte Frie.
pffff , wat heftig .......en met zo veel gevoel geschreven, ik voel je pijn en verdriet.
ik wens je heel veel sterkte , en hoop dat je wat kracht put uit de bijzondere ontmoeting en herinneringen met jou lieve Von
xxx
Lieve Frie. Onverteerbaar. Wat erg voor haar man en kinderen. Zo verdrietig dat Yvon dat kleine mannetje niet heeft vast kunnen houden. Zo erg voor jou lieve Frie. Samen deelden jullie zoveel en was de vriendschap zo hecht. En dan nu ook nog dat stomme coronavirus. Waardoor we ons nu weer aan strenge maatregelen moeten houden. En je zo die arm om je heen mist, van heel veel mensen die je lief hebt. Heel veel sterkte Frieda. Liefs Dasje šÆļøā¤ļø
Lieve lieve Frie,
Wat is het leven hard. Wat is de dood hard!
Het is de keiharde keerzijde van de intense, warme vriendschappen van ons kankerlijders onder elkaar. Een heel bijzondere, warme vriendschap had je met Von. In zo korte tijd ontstaan.
Wat erg, Frie, dat ze er niet meer is. Wat erg dat ze haar kleinzoon niet heeft kunnen zien.
We staan om je heen, Frie, om je te troosten.
Liefs en sterkte,
Hanneke
Lieve Frie,
Ik voel je verdriet en huil met je mee. Onverteerbaar voor je en voor de nabestaanden. Wat erg dat ze haar kleinzoon niet heeft mogen ontmoeten.
Sterkte en een dikke knuffel ā¤š
veel sterkte met dit grote verlies š bid v jullie š groetjes v mij Marjo
Ach Frie, app met M. Zo op hetzelfde moment. Sterkte hoor!
Heel veel sterkte. Knuf
Wat verschrikkelijk verdrietig,....heel veel sterkte, en een dikke knuffel van mij.
Bets
Ach Lieve Frie,
Het verdriet om anderen kan soms nog meer pijn doen dan je eigen zorgen. Heel veel sterkte.
Margriet
... Sterkte. Dit grijpt mij ook aan,
Ger
Lieve Frie,
Poeh zat helemaal in je verhaal, en dacht nog ze gaat het halen met jou hulp en aanmoedigingen van wat is 10 jaar....
Zo erg dat het helaas niet gelukt is en Von het niet gehaald heeft om oma te worden en haar eerste kleinkind niet heeft mogen ontmoeten.
Lief met je mee en natuurlijk ook met de familie, vrienden enz. van Von ššš.
Heel veel sterkte toegewenst
Xxx Irma
Lieve Frie,
Wat ontzettend verdrietig dat Von overleden is, dat ze de geboorte van haar kleinzoon niet meer bij heeft kunnen wonen en dat jij haar moet missen! Je hebt het al zwaar en dan komt zoān verlies extra hard en confronterend aan. Woorden schieten tekort, maar ik wens je toch heel veel kracht en liefde toe! š
Veel liefs van mij ,ontroerend verhaal,veel sterkte ,ik denk aan je š
Nu huil ik voor je, wat een k*tverhaal. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen!
Liefs Sandra
Veel sterkte lieve Frie!
Ach Frie, wat verdrietig. Wat zal je haar missen. Maar ook : wat mooi dat jullie elkaar hebben gevonden. Dat er vriendschap groeide; dat jullie samen tegen je ziekte konden en wilden vechten. Een echte lotgenoot !! We gaan dood Frie, of we willen of niet. De kunst is om onze reis naar het einde zo prettig mogelijk te gaan. Met kameraden aan onze zij. Met lotgenoten, familie en vrienden. Met zo veel mogelijk liefde en warmte. En te genieten van de tijd die we nog hebben. Dat heb je met Von goed gedaan. Wens je sterkte met dit verlies.
Lieve Frie
Wat mooi dat jullie zo'n hechte vriendschap hebben gehad en wat ontzettend triest dat zij net haar kleinzoon niet heeft kunnen zien.
Heel veel sterkte
XxX Jacqueline
heel veel sterkte, Frie, met dit enorme verlies...
koester de herinneringen aan een prachtige, bijzondere en intense vriendschap
liefs,
Caatje
Lieve Frie, wat een vreselijk verhaal..........heb er geen woorden voor. Ik loop ook bij dat inloophuis en heb ook iemand leren kennen, zelfde situatie. Beide alleenstaand en kids. Hoe moet je in godsnaam alles regelen en dan ook nog je kop hoog houden voor je kids. Ik zou ook zo graag bij mijn jongste dochter kinderen zien, maar vorige week uitslag van een uitstrijkje en heeft ze nu pap 3a. Nog niets aan de hand, maar wel weer naar gynaecoloog om hapjes te nemen en helaas heeft ze ook nog last van het hpv virus (hoop dat ik het goed zeg) dat eigenlijk nu na 2 jaar al uit haar lichaam zou moeten zijn. Ik hoop dat ik meemaak dat ze trouwen, daar ga ik voor en heel misschien is dat volgend jaar al. Stap voor stap en niet te veel vooruit denken. Eerst over 2 weken weer een scan en dan hopelijk verder met de immuun therapie. Dit nummer hieronder is voor je dierbare Von.
Bedankt voor dit mooie verhaaltje over mijn lieve en enorm sterke moeder!
Zoals mam nu zou zeggen; Nu alsnog gaan, jij voor die 10 jaar!!
Dank je wel, lieve, sterke dochtersvan! Ik kan het je moeder bijna horen zeggen! Heel veel liefs XXX
lieve lieve frie
soms is verdriet zo heftig dat je niet kan huilen ,wat heftig voor haar familie en ook voor jou wat zul je haar missen ,vind het vreselijk dat ze geen oma mocht worden zo oneerlijk maar kanker is ook alleen maar oneerlijk ,
dikke knuffel hes xxx