Ik ben een vitale 72 jarige moeder van één dochter en oma van drie kleinkinderen,pas graag op ze en geniet volop van ze,tot er ineens een vonnis lag,en alles in mij zei ik wil nog niet dood!
Ik voel het!het komt ineens hevig binnen,een jaar geleden nu,die dag waarop ik hoorde agressieve borstkanker ,niet hormoongevoelig,vanaf die dag sta ik in de overlevingsstand!nee!!ik wil nog bij mijn dochter en mijn drie kleinkinderen zijn!wil ze nog liefde geven,wil nog zoveel meer van ze…
Deze maand is het een jaar geleden dat ik naar de mammobus ben gegaan,ik voelde dat er iets niet goed was,al was er niets te voelen of te zien!volgende ochtend het belletje van de huisarts,rare was ik reageerde alsof ik het al wist!meteen afspraak voor echo en biopten,nou dat heb ik geweten