Ziel onder de arm

Weinig nieuws, weinig enthousiasme, beetje verdoofd gevoel, niet down of depri alhoewel ik soms denk laat de kanker maar doorbreken dan is het klaar,balanceren op een gevoel van berusten of is het acceptatie, misschien mezelf mentaal aan het voorbereiden op slecht nieuws? Beetje lusteloos of t missen van een drive. 

Heb best wel veel afgerond de 1e 3 maanden;testament, hypotheek opschonen computer en account. Foto's inscannen voor mn moeder. Grote plakkaten aan de muur met wat ik nog moet wil of wens alsook voor mn naasten.

En nu liggen de restjes van waar ik eerst drive voor had in hoopjes op t bureau, hangen de plakkaten al maanden zonder gezien te worden aan de muur. Liggen er belangrijke documenten op de grond te verstoffen...

Waar is mijn drive of enthousiasme gebleven? Of zijn ze ipv ik met partner voor ons in augustus op reis gegaan?

ik kijk al maanden tegen een relatief kleine tuin aan waar de betontegeltjes vervangen moeten worden door keramische tegels en ik buitenverlichting wil hebben want mocht ik in de terminale fase belanden dan wil ik vanuit de woonkamer kunnen uitkijken over de tuin. Dat was een wens/gedachte....en nu ligt de tuin er al maanden te liggen en staartme moedeloos aan. En ik verschuil me achter "te moe" terwijl ik weet als ik de drive heb die 250 betontegeltjes zelf weet af te voeren naar het afvalpunt of mijn zonen lief aankijken of ze willen komen helpen...maar ik doe het niet.

Of is het zo simpel dat ik wachtende ben op de ct scan van as 4 september en dat daarna de enthousiasme button weer aangeklikt wordt???

Of is het t besef dat alles wn iedereen gewoon doorgaat, dat ik slechts een rimpeltje in een oceaan ben. Mooi gevoel maar misschien voel ik me ook wel een beetje verongelijkt??

Wat zou t toch fijn zijn als gevoelens en gedachten eenvoudig te duiden zijn. Of klopt het stereotyp dat mannen daar nou eenmaal meer moeite mee hebben:-))

Tegelijkertijd kijk ik naar mezelf en glimlach naar mezelf, lach mezelf toe maar ook uit en is er een stemmetje dat zegt "ophouwen met je geneuzel en schop onder je kont"

Oke wel vanochtend me ingeschreven voor een congres mbt palliatieve zorg bij Carend in Ede op 3 september. Ben benieuwd of ik uiteindelijk ook zal gaan...

Halleluja