Leven en over leven
Een contradictio in termini oftewel een schijnbare tegenstelling.
Straks kuur 4.
Helemaal geen zin in. De afgelopen weken genoten van een paar weken chemokuur vrij, met volle teugen.
Maar noodzakelijk om te over- leven.
Infuus aansluiten, speldenkussen in de arm ervaren, gezwollen keel, koude intolerantie, misselijkheid, afvallen...
Itt lekker wandelen en genieten van de dagen, avonden en nachten zonder "gedoe". Gewoon "normaal" de dagen doorkomen...
Hoe verhoudt "genieten" zich tot "niet genieten"....vroeg hij zich af?
Update na 4de kuur:
Immuno valt zoals gewoonlijk goed.
Chemo is aangepast van 100 naar 75%. De onderarm en deels bovenarm voelen als een speldenkussen in beweging alleen al bij een zuchtje wind. Kortom hier is het stapeleffect duidelijk merkbaar alsook mbt de koude intolerantie.
Opgezette keel dus 2 paracetamol slikken resulteerde in braak/stik neigingen. Dus veel warm water drinken.....zoooo saai:-)
Op zich is misselijkheid (nog) niet echt van toepassing mogelijk vanwege de dexamethason en grani Nog wattus.
2 volle borden met stoofpot en heerlijke gebakken aardappelen gegeten.
Ben benieuwd wanneer de koude intolerantie afneemt.
Ga er nog steeds voor maar snap wel dat t bij max 6 kuren blijft....
3 reacties
Sterkte de eerste week, zeker na de 3/4 dagen. Hoop dat het meevalt 💪
Mary
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om weer aan kuur 4 te beginnen, zeker na een periode waarin je even hebt kunnen genieten van wat meer vrijheid. Dat contrast maakt het er niet makkelijker op. Hopelijk zijn er onderweg toch nog momenten die het draaglijk maken. Zet 'm op, ook al is het zwaar.
Ik vrees dat de enige die deze vraag kan beantwoorden, degene is die hem heeft gesteld.
Want wat draaglijk en wenselijk is voor de één, is grensoverschrijdend en lijden voor de ander. Sterkte met het vinden van het antwoord.