Arboarts en andere perikelen.
En dan is er na 6 weken start ziekmelding het onvermijdelijke gesprek met de arboarts.
Ik licht de diagnose toe en de behandeling tot nu toe. De 1e chemo- en immunokuur viel relatief goed afgezien van misselijkheid en tintelingen in de vingers bij koude.
Had zelfs t gevoel dat ik nog wel aan het werk zou kunnen of willen bv 1 dag per week....
Voorstel was om even de 3 kuren en de bijbehorend ct scan af te wachten.
Nu de 2de chemo afgelopen dinsdag is toegediend denk ik hoezo 1 dagje werken. Mijn vingers tintelen bij zowat iedere aanraking. Alleen bij beweging onder de heet waterkraan verlicht het tintelen maar met handschoenen op een toetsenbord mijn werkzaamheden uitvoeren....hoe heb ik het kunnen bedenken.
Al bij het verlaten van het ziekenhuis viel me al op dat bij normale temperatuur mn keel wat dicht geknepen voelde. Dus nog even terug naar de behandelafdeling om navraag te doen. Advies goed de keel warm houden....
Nu nog een elektrisch verwarmd toetsenbord. De elektrisch verwarmde handschoenen worden morgen afgeleverd dan kan ik beetje normaal boodschappen doen. Yeahhh
Op naar de derde kuur. Ben benieuwd wat de impact daarvan zal zijn. Take it as it comes maar die mentale schakelaar die om moet is nog geen automatisme....gelukkig.
Kortom door naar de volgende ronde. Vandaag heerlijk gewandeld in de zon. Foto's voor moeders gedigitaliseerd. De dag door gegeten en gedronken en af en toe een dutje proberen te doen.
Thats my life for the moment.
Dinsdag samen met zoonlief een auto ophalen in Duitsland die ik daar gekocht heb. Wil meer mobiel kunnen zijn ipv aan huisomgeving gekluisterd te zijn.
Onderweg zijn is wel mijn ding. De reis naar binnen of naar buiten.
Moet alleen niet met de reis naar binnen bezig zijn om 01:45 uur snachts.
Maak me zorgen over mn achterblijvende partner. Technisch en juridisch kun je veel afdichten maar hoe zit dat bij emotionele ondersteuning als ik er niet meer ben. Ik wil er zo graag zijn voor mijn partner. Zorgen op voorhand wegnemen. Zeggen dat alles goed komt. Hoe gaat hij het redden mocht hem iets overkomen...pffff had ik nou maar een slaappil genomen ipv te lopen malen:-(
6 reacties
Dat slapen is niet zo simpel nee. Hier ook malen en wakker liggen. Goede nachtrust gewenst en veel sterkte.
Een opgave vrede krijgen met waar je eigenlijk geen vrede mee wilt hebben...
Wat een verhaal draag je met je mee, je blog lezende. Ben er stil van.
Liefs Martin
Gelukkig is hier een blog. Hopelijk slaap je vannacht beter. En ik heb inderdaad ook de neiging mijn leven perfect en opgeruimd te leven, zodat mijn man het iets makkelijker heeft als ik weg zou vallen.
Ja, dat is behoorlijk K. hè. Zelf weet je hoe je alle technische dingen in huis moet oplossen, maar weet je vrouw dat ook? En moet ze dan voor ieder klusje een vakman laten komen?
Ik heb voor mijn werk dingen en manieren van werken moeten bedenken, zodat het niet fout kon gaan. En nu doe ik dat met alle technische dingen in huis. Zorgen dat als er iets stuk gaat, er één of meerdere exact dezelfde onderdelen op voorraad liggen, waar ze liggen en wie dat kan vervangen en eventueel hoe. En afentoe neem ik haar bij de hand en leg haar dingen uit hoe het werkt, waar het is.
En elke keer is dat confronterend, maar noodzakelijk. Al was het alleen maar voor mijn gemoedsrust.
Sterkte man.
Heel herkenbaar wil alles op orde hebben voor de komende 10 jaar:-)
Moet ook wel lachen. Alleen al batterijen vervangen kan een opgave zijn voor de ander:-)