Uit mijn lijf, maar niet uit mijn leven

En dan heb je kanker....

Men zei wat ben je sterk en wat doe je het goedDat was geen keuze, maar ging vanzelf, omdat het nou eenmaal moet
Ik vocht tegen de ziekte en iedereen vocht met me meeMe nog nooit zo geliefd gevoeld en onderging het gedwee
Het herstel ging voorspoedig en ik werd genezen verklaardIk dacht mijn leven weer op te pakken, een verder traject werd me bespaard
Waar het voor iedereen ophield begon voor mij juist de zwaarste tijdEr was niet veel over van die sterke en strijdlustige meid
Vanaf de diagnose volop adrenaline en vechtlustMaar na deze strijd volledig leeg en uitgeblust
Tijdens de kanker kon ik heel de wereld nog aanNa de kanker voel ik me vaak machteloos en erg alleen staan
Door het lymfoedeem een lijf met beperkingen en vaak ook nog pijnDaarbij ook zoveel emoties, steunkousen en tot op het bot moe zijn
Leren accepteren en mijn lijf opnieuw leren kennenAlles voelt zo anders en dat is zo erg wennen
Sporten, werken, naar feestjes gaan... Ik pak alles langzaam weer opToch ga ik dan vaak weer over mijn grenzen en stoot ik mijn kop
De kanker is uit mijn lijf, maar niet uit mijn levenSoms lijkt het ver weg, maar dat duurt steeds maar even
Ik moet leren leven met de gevolgen,hoe moeilijk dat ook zal zijnMaar ook dat gaat mij lukken, want de kanker krijgt mij nooit klein
Toch heeft dit alles mij ook veel levenslust, een bepaalde rust en mooie inzichten gebracht Ik ben dankbaar voor deze wijze lessen en onbeschrijflijke levenskracht!
Weet je kanker, dat ik je eigenlijk niet eens haat, een beetje raar misschien...Maar maak je geen illusies, want ik wil je echt nooit meer terug zien
Manon