Voorbij

Zomaar maanden voorbij zonder blog … Verdorie, ik had me nog wel zo voorgenomen iedere maand te schrijven! Tijd vliegt. Het begin van 2019 stond in het teken van Antonia, opstarten met website en social media. Ik merkte dat ik de volgende stap, klantenwerving, met de rem erop aan het nemen was. Ik informeerde de wereld, maar ging het niet najagen. Ik krijg de kriebels van het woord Sales. Moeilijk om mezelf als business te zien. Ik liet een actieve acquisitie maar even aan me voorbijgaan (haha uiteraard wel netjes uitgeschreven in mijn startersplan, dus niks verloren). Ik was eigenlijk al ‘in praktijk’. Sinds eind vorig jaar was ik namelijk intens betrokken bij vriendin F, die helaas te maken had gekregen met huiselijk geweld, net nadat ze voor zichzelf had besloten om te scheiden van haar man. Ik wilde er voor haar zijn, punt. Zij stond op het punt zich te ontworstelen aan haar man, een man met de nodige narcistische trekken. Liever anders gezegd (want iedere focus op een dergelijk type partner, is er een teveel), zij stond op het punt zichzelf te omarmen, vertrouwen te krijgen in haar eigen kunnen, de minachtende teksten van manlief buiten zichzelf te parkeren. Dat is een heel eenzaam proces, eerlijk gezegd bijkans niet te doen in je eentje en ik wilde er gewoon voor haar zijn, oprecht luisteren, samen wandelen, haar spiegelen en begeleiden in haar eigen regie (her)pakken! Bewaken dat het geen strijd tégen hem werd (want nogmaals, iedere focus op een dergelijk type partner, is er een teveel), maar steeds weer de focus terug op Wat wil jij? Wat wil jij vóór jezelf!

Tja, dus als iemand mij vraagt, hoe gaat het met je bedrijfje? dan zou ik een succes verhaal kunnen houden, maar dat uit zich niet in cijfers en omzet. Bedrijfsmatig oninteressant. Persoonlijk enorm interessant. Ik heb in de afgelopen periode enorm veel over mezelf geleerd, wat ik kan, wie ik ben, wat ik het liefste doe, waar ik goed in ben. Dank je wel, lieve F, dat ik het begin van jouw nieuwe leven van zo dichtbij mocht meemaken. Wat een reis ben je aan het maken! Je bent al enorme bergpassen voorbij, op weg naar vast nog wel een paar fikse beklimmingen, maar je hebt nieuwe bagage om ze te beklimmen. Je kunt het!

Nog iets wat voorbij is, is mijn 50e verjaardag. Jazeker, ik heb het gehaald! Ik heb mijn oorspronkelijke idee van een weekend aan zee in een groot huis met vele logees laten varen en vervangen door een week in een boomhut aan de rivier de Vecht. Doordeweeks kwamen drie goede vriendinnen afwisselend ieder een dag en een nachtje slapen, supergezellig! Op de zaterdag heb ik met m’n zussen, schoonzussen en nichtjes een zogeheten Smaakroute gelopen. We sloten het gezellig samenzijn in een optimistisch April zonnetje af op een terras. Al met al heb ík een top verjaardag gehad, super blij met m’n keuze voor de Vecht en de indeling van de week! Dank aan alle lieve bezoekers!

Een ander persoonlijk succes is dat de ziekte flink plek aan het verliezen is. Is de angst voor terugkeer van de kanker voorbij? Volmondig Ja! Ik voel me, dankzij mijn eigen mix aan preventieve behandelingen heel gezond. Ik heb de uit-balans gekeerd naar in-balans en heb vertrouwen dat al mijn keuzes van de afgelopen, bijna drie jaar, life-saving zijn geweest. Uiteraard was en is alles alleen mogelijk met de volledige steun van mijn man. Lieverd, ik weet dat je dit leest, ik ben je intens dankbaar voor wie jij bent, voor mijn nieuwe balans die ook jij voor mij mogelijk maakt. Ik wil met jou samen echt héél oud worden. Ons vertrouwen in een goede afloop zorgt voor veiligheid binnen het gezin. Veiligheid, o zo nodig voor een tiener om een ‘gewone’ tiener te kunnen zijn. Geen zorgen over mij, de angst voorbij, ik bén en blijf er voor jullie met hart en ziel!

Ons vertrouwen zorgt ook voor de aanschaf van een puppy. In december 2017 hadden we ons nog net voor de bevalling teruggetrokken bij de fokker (het voelde toen niet het juiste moment), maar nu stonden we op de lijst voor dit voorjaar, want het voelde helemaal het juiste moment! Onze Pepper is nu tante Pepper. De puppy heet Micky en is een dochter van Pepper’s zus. Het is aanpoten, maar je loopt werkelijk waar de hele dag met een glimlach rond. En iedereen weet, lachen is gezond … Ik wil de honden inzetten bij mijn coaching. Ze zorgen niet alleen voor een overdosis ‘knuffelhormoon’ oxytocine, maar ze zijn ook nog eens een perfecte spiegel voor mensen.

Al met al is het moment voor mij aangebroken om op dit platform te stoppen met schrijven. Ik ga op mijn eigen Antonia benen verder. Sinds kort gebruik ik Instagram @antoniajantina. Ik plaats foto’s en video’s van Pepper en Micky, inclusief (binnenkort) een vrije vertaling naar de grote mensen wereld. Kun jij wel een geluksmomentje gebruiken? Van deze ‘Sales manager’ (haha, kost niks) 100% garantie dat je, hoe beroerd, slecht, ka-uu-thee, je je ook voelt, een glimlach op je gezicht krijgt. En die gaat echt niet zomaar voorbij!

Ooit zit ik als een oud besje op een bankje in het park, niet in m’n eentje, maar met geliefden samen, tevreden mijmerend over ons verleden, onze avonturen, hoe ik heb liefgehad en hoe ik me liet liefhebben. Dát voornemen wordt een groot succes, zeker weten!

Ik sluit graag af met een quote van Nelson Mandela, die mij vanaf het begin gesterkt en gestuurd heeft in de hele achtbaan na de diagnose en in alle achtbanen waarin ik daarna nog mocht plaatsnemen: ”May your choices reflect your hopes, not your fears”.

Lieve groet,
Antonia
… in je eentje samen