Vermoeidheid
Een weekje op vakantie. Even er lekker tussenuit en met de leuke kanten van het leven bezig zijn. Een rondreis door Andalusië in een groep. Alles was geregeld, de vliegreis, de hotels, de excursies, etc. En ja, ik was nog niet volledig aan het werk omdat vermoeidheid nog steeds een rol speelt. En ik had ook wel wat voorzorgsmaatregelen genomen om mijn voeten (last van lichte neuropathie) te ontzien tijdens de excursies.
De eerste dagen ging ook best prima. Een leuke groep waarmee ik rondreisde, een goede reisleider en een goede bus. Maar dan begint de vermoeidheid toch toe te slaan. Een hele dag in een groep is best vermoeiend en 's avonds wil je dan ook niet altijd vroeg naar bed, maar nog even gezellig samen zitten.
En dan wordt het langzamerhand toch zwaarder, de vermoeidheid slaat sneller toe, en toch ga je door. Er is ook zoveel moois te zien. Toppunt was het Alhambra. Prachtig, maar een 2,5 uur durende rondleiding was te veel van het goede. Ik was helemaal op.
Eenmaal thuis nam ik veel rust maar had in het weekend ook nog wat (leuke) activiteiten gepland staan. En ik heb van huis uit geleerd om niet te zeuren, maar door te gaan. Dit heeft er in geresulteerd dat ik nu weer even volledig thuis zit. Ik ben echt te moe om te werken. Voel me daar dan ook weer schuldig over.
Aan de andere kant merkte ik voor mijn vakantie dat ik, waar ik altijd heel graag naar mijn werk ga, daarin ook terugviel. Ik zag op tegen een aantal klussen, voelde me onzeker. Het ging niet helemaal lekker meer. Eigenlijk vind ik het ook wel prima om even thuis te zijn. Ik ben gewoon doodmoe. Gisteren, maandag dacht ik dat ik vrijdag wel weer aan het werk zou kunnen. Nu denk ik dat ik volgende week in ieder geval ook nog thuis blijf. Ik vind het wel even best allemaal. Moet nu echt even aan mezelf denken.
Daarnaast heb ik ook nog de zorg voor mijn schoonmoeder. Zij zit weliswaar in een verzorgingshuis, maar gaat de laatste tijd erg achteruit, waardoor er diverse zaken geregeld moeten worden. En zij heeft verder niemand meer, ik sta er alleen voor.
Het komt wel weer goed, maar voor nu even in mineur.
7 reacties
'Niet klagen, maar dragen'. Een prima motto, totdat het té wordt. Veel te veel dragen. Vanaf deze kant wil ik je zeggen: goed dat je thuis zit en je rust pakt. Vergeet het schuldgevoel, nergens voor nodig. Dat meen ik oprecht, maar tegelijkertijd spreek ik mezelf toe: wat ironisch, je weet het altijd zo goed voor een ander, maar doe het eerst zélf maar eens, voordat je het tegen een ander zegt... De zorg voor je schoonmoeder is ook heel herkenbaar. Hopelijk heb je snel weer meer energie en voel je je weer fit genoeg om het nodige te ondernemen. Sterkte!
Gr.,
Carolina
Dank je wel voor je reactie Caroline. Ook ik weet het altijd voor een ander zo goed te vertellen. Maar voor jezelf blijft het moeilijk. Alles liep van her begin af aan erg goed en dan hoop je dat je zo door kan. En dan komt toch die man met de hamer die aangeeft dat je pas op de plaats moet maken. Het is niet de eerste keer dat ik hier tegen aanloop. Wanneer leer ik het nu eens.....
Naar om jezelf zo tegen te komen, en dan ook nog op vakantie, bedoeld om even bij te komen en de ellende te vergeten. Ik kan het me wel voorstellen, want hele dagen op stap met een groep is ontzettend vermoeiend.
Blijkbaar is het echt nodig dat je even rust neemt, zeker nu het op het werk ook niet zo lekker gaat. Die rotziekte heeft blijkbaar meer aangetast dan je dacht.
Misschien heb je toch te snel te veel gewild? Ik hoop dat het een kwestie van tijd is, en dat je langzaam maar zeker verder zult herstellen en het ook weer goed zal gaan op je werk.
Sterkte ermee!
Hanneke
Ja, ik wilde te snel te veel. Een probleem waar ik elke keer weer tegen aanloop. Maar ervan leren, ho maar. Vraag me af of dat ooit gaat lukken. Maar voor nu even rust.
Ik hoop dat je wel heel erg genoten hebt van de leuke dingen die je hebt gedaan. Alhambra, daar wil ik ook nog eens heen....
Zoals je weet kamp ik ook met de Verschrikkelijke Vermoeidheid. Als ik dan weer teveel heb gedaan, moet het wel de moeite waard zijn geweest. Last van VV omdat ik het huis heb schoongemaakt en rotklussen op het werk heb gedaan? Niet de moeite waard. Vakantie en sociale gezelligheden? Wel de moeite waard. Toch probeer ik zelfs daar wat meer balans in aan te brengen, want ik kan VV bijna niet meer verdragen. Hoe moeilijk, datgene waardoor je “vroeger” ontspande en oplaadde, zijn nu óók energievreters. Een leuk leven is toch het belangrijkst, dus dan gaat werk maar even een stukje lager op de prioriteitenlijst. Dus dat doe je goed! Ik hoop dat je weet op te laden, laat dat werk maar even zitten...
Miranda X
Het werk is/was altijd erg belangrijk voor mij. Ik heb een leuke baan, leuke collega's, daar geniet ik echt van. Het is nu voor het eerst dat dat op de achtergrond raakt. En dat is goed. Ik merk dat ik nu even de tijd moet nemen om het een en ander te verwerken. Daar ben ik namelijk niet zo goed in. Loop daar elke keer weer tegen aan heb ik de afgelopen 15 jaar ervaren. Ondanks de ondersteuning van een goede en fijne gestalttherapeut blijft dat moeilijk. De aard van het beestje.... Kijken of ik het nu kan oppakken.
Voor mijn gevoel is de VV bij niet zo erg als bij jou. Tot nu toe heb ik redelijk kunnen functioneren met halve dagen werken en ondertussen ook nog leuke dingen doen. Aan de andere kant, als dat zo was had ik nu misschien niet zo'n klap terug gehad. Ach, ik weet het ook niet. Voor nu laat ik maar even de boel de boel en probeer thuis uit te rusten en bij te komen.
Ik heb in ieder geval over het algemeen genoten van de vakantie. Het Alhambra, maar ook nog een aantal andere plekken in Andalusië zijn zeker de moeite waard. Ik hoop dat je het nog eens kan bezoeken en met je eigen ogen aanschouwen.
Ook ik moet mijn energie verdelen en ben daar over het algemeen slecht in. Vakanties en uitstapjes, vrijwilligerswerk, m'n kinderen: prima. Ik heb het er voor over. Bij thuiskomst slaap ik 12 uur. Maar ik merk dat ik steeds vaker zo lang moet bijtanken voordat ik weer wat bij de les ben. En dat is dan nog aanzienlijk trager dan de 'gezonde, werkende' mensheid. Pas goed op jezelf hoor! XXX