Bijna 1 jaar ziek
Afgelopen week kreeg ik twee brieven thuis gestuurd: 1 van mijn werkgever en 1 van de UWV. Op 22 oktober aanstaande ben ik een jaar ziek. Dat was best confronterend. Een jaar geleden was er nog niets aan de hand. En dan ineens krijg je de diagnose kanker. Er gaat van alles door je heen en je denkt dat het afgelopen is.
Gelukkig is de behandeling goed aangeslagen en lijkt de kanker nu weg. Maar de gevolgen van de behandelingen zijn er nog wel. En de kans is groot dat ik die niet meer kwijtraak. Het is dus de vraag of ik ooit weer volledig aan het werk zal kunnen. En ja, daar ben ik me wel van bewust. En ja, ik blij dat de behandeling zo goed is aangeslagen en dat het er momenteel best goed voor me uitziet.
Maar als je dan die brieven krijgt wordt je wel heel erg met de neus op de feiten gedrukt. Ik word je weer extra geconfronteerd met het feit dat kanker altijd een deel van mijn leven zal zijn.
En ach, is het dan zo belangrijk om weer volledig aan het werk te kunnen gaan? En zijn nog zoveel andere mooie dingen in het leven: mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vriendinnen. En gelukkig kan ik nog best veel.
Maar toch………………
Ik lag eigenlijk al in bed. En dat is vaak het moment dat ik echt tot rust kom en dit soort zaken door mijn hoofd gaan spoken.
2 reacties
Lieve Karin,
Ja, dat lijkt me inderdaad heel confronterend, wanneer je dat soort brieven toegestuurd krijgt... Ik hoop van harte voor jou dat je werkzame leven gaat verlopen zoals jij dat graag ziet. Mocht het anders verlopen, dan hoop ik dat je snel daarin een voor jou goede balans vindt. Werken is voor veel mensen zó belangrijk (ook voor mij) - dat blijkt wel uit verschillende blog's van de laatste tijd op deze site. Veel sterkte, Karin!
X Carolina
Ja helaas horen ook dit soort dingen bij ziek zijn, terwijl de ziekte en behandelingen zelf al zoveel van je vragen. Ik hoop dat je je werk weer verder kunt uitbouwen, maar wel binnen de grenzen van je mogelijkheden.
Sterkte en hartelijke groet,
Hanneke