Jaartje wel

Het is me het jaartje wel geweest.

Terugkijkend kan ik zeggen dat er, net als in alle jaren van mijn leven tot dusver, veel gebeurd is. In hoeverre ik daar zelf op aanstuur, en in hoeverre mij dingen overkomen; het zal een combinatie zijn. In elk geval is het weer gaan studeren, vanaf september vorig jaar, natuurlijk mijn eigen keuze geweest. Niemand die mij zei dat ik het mezelf eens lekker extra moeilijk moest gaan maken, bovenop alles wat al moeilijk was. 

Ook drong niemand mij op om nog te proberen mijn rijbewijs te halen, een titanenklus voorbij je vijftigste. Nog steeds niet gelukt overigens, en een poosje gestopt met lessen vanwege te grote drukte, maar het universum bracht op die manier wel mijn huidige partner met mij in contact. Voor de eerste keer in tientallen jaren een partner met wie het, begin ik voorzichtig te geloven, heel goed toeven is, ook op langere termijn. Communicatie, open(hartig) kunnen zijn zonder angst voor oordeel, maar met heel veel snel en intuïtief begrip, grappen heen en weer, een fijn intiem leven, lichtheid in mijn bestaan, alles is er ineens met hem.  Voor de eerste keer in mijn leven, lijkt het, iemand die om kan gaan met mijn bindingsangst en talloze gevoeligheden; toestanden die er, zoveel andere keren, zoveel eerdere pogingen, juist voor zorgden dat ik onherroepelijk losscheurde, nog voordat ik goed en wel verbonden was.

Het verlies van Annette. Een verdriet dat nooit meer voorbij gaat. 

Mijn zoon, die nog lang niet beter is, maar met wie de relatie onmiskenbaar verbeterd is. Vijandigheid voorbij. Hij is hard bezig om zich op zijn manier nuttig te maken binnen ons kleine huishoudentje. Niet door echt te helpen in dat huishouden, dat gaat ook niet gebeuren. Maar hij heeft voor mij een fiets omgebouwd tot elektrische fiets, waarmee ik nu met veel meer gemak wekelijks naar Zaandam rijd. En hij is nu bezig met het maken van een afdakje voor ons kleine fietsenpark. Ik verwelkom elk initiatief en steun waar ik kan. Zo dient hij niet alleen mij, maar ook zichzelf. 

En zelf ben ik ook in therapie. Pittig, maar helpend. 

Op naar 2026.