Kwaad en goed gaan hand in hand
Het is duidelijk dat ons soort ziektes een allesverslindende aandacht kunnen opeisen. Keerzijde is echter dat er ook een paar voordelen aan kleven, niet voor iedereen gelijk dus ik beschrijf er een paar uit eigen perspectief. Ik wil niemand voor het hoofd stoten dus neem het niet persoonlijk. Misschien kun je kijken of je zelf ook voordelen herkent die je kunnen helpen door de dag heen te komen.
Toen ik hoorde dat ik kanker had, was mijn eerste opluchting: nu hoef ik niet meer bang te zijn dat ik kanker krijg. Is niet helemaal waar want ik kan nog andere kankers ontwikkelen, maar deze heb ik toch maar en daarvoor hoef ik geen angst meer te hebben. Iets dergelijks geldt ook voor typische ouderdomsziektes. Rheuma, dementie of totale krakkemikkigheid liggen misschien nog op de loer, maar ik geef die aandoeningen niet meer zoveel tijd dat ze zich volledig kunnen ontplooien. Ook dat is voor mij een opluchting.
Voordat ik mijn kanker had ontdekt, vond ik mijn opinies en standpunten nooit echt relevant genoeg om daarvoor een groot punt te maken in de wereld. Iemand anders had altijd wel een meer valide argument dan het mijne, vond ik. Tegenwoordig neemt men mij onmiddellijk serieus, men leeft mee en dat komt altijd gemeend over. Mijn ziekte heeft me dus ook veel extra autoriteit gegeven en dat maakt me ook weer sterker.
Door alle nadruk op mijn beperkte resterende tijd op aarde ben ik harder gaan genieten van alles wat er nog wel voor me is. Genoten mijn partner en ik al veel van de natuur en alles wat leeft en bloeit, nu doen we dat nog bewuster en met meer aandacht, ook voor elkaar. Althans, daar werken we aan, het kan nog beter.
Ik raad natuurlijk niemand aan om ons soort ziekte te verwerven omwille van bovengenoemde argumenten. Maar als je toch al rondloopt met van die losgeslagen cellen in je systeem, bekijk dan eens welke voor jou de positieve bijwerkingen zijn. En exploiteer die dan, het zit in het pakket!
Toen ik hoorde dat ik kanker had, was mijn eerste opluchting: nu hoef ik niet meer bang te zijn dat ik kanker krijg. Is niet helemaal waar want ik kan nog andere kankers ontwikkelen, maar deze heb ik toch maar en daarvoor hoef ik geen angst meer te hebben. Iets dergelijks geldt ook voor typische ouderdomsziektes. Rheuma, dementie of totale krakkemikkigheid liggen misschien nog op de loer, maar ik geef die aandoeningen niet meer zoveel tijd dat ze zich volledig kunnen ontplooien. Ook dat is voor mij een opluchting.
Voordat ik mijn kanker had ontdekt, vond ik mijn opinies en standpunten nooit echt relevant genoeg om daarvoor een groot punt te maken in de wereld. Iemand anders had altijd wel een meer valide argument dan het mijne, vond ik. Tegenwoordig neemt men mij onmiddellijk serieus, men leeft mee en dat komt altijd gemeend over. Mijn ziekte heeft me dus ook veel extra autoriteit gegeven en dat maakt me ook weer sterker.
Door alle nadruk op mijn beperkte resterende tijd op aarde ben ik harder gaan genieten van alles wat er nog wel voor me is. Genoten mijn partner en ik al veel van de natuur en alles wat leeft en bloeit, nu doen we dat nog bewuster en met meer aandacht, ook voor elkaar. Althans, daar werken we aan, het kan nog beter.
Ik raad natuurlijk niemand aan om ons soort ziekte te verwerven omwille van bovengenoemde argumenten. Maar als je toch al rondloopt met van die losgeslagen cellen in je systeem, bekijk dan eens welke voor jou de positieve bijwerkingen zijn. En exploiteer die dan, het zit in het pakket!
5 reacties
Maar om de nadruk te leggen op de beperkte resterende tijd op aarde? Genieten had je eigenlijk al voor je ziekte moeten doen. En ik zit meer in de flow van ik vecht niet tegen deze ziekte maar de ziekte zal tegen mij moeten vechten. Maar iedereen zal zijn weg moeten vinden maar ik lees je blogs met interesse, waarbij je in feite niet iemand tegen het hoofd kan stoten immers je bent net zoals wij een lotgenoot.
Dank voor je reactie. Ik ga weer op zoek naar meer bonussen. Het zou mooi zijn als de naasten ook bonussen konden krijgen en zien. Soms denk ik dat wij, patiënten met een meelevende omgeving, maar boffen, voor ons is het allemaal op het lijf geschreven. Voor de omgeving is het minder direct beïnvloedbaar en dat houdt me wel bezig.