Weer door de botscan

Donderdag 29 maart moest ik me iets voor 12en melden in de meest ongezellige afdeling van het ziekenhuis. Daar werd in twee pogingen het infuus geprikt en de radioactieve bagger erin gespoten . Dan mag je twee uurtjes naar huis en toen met Lia en jongste dochter weer terug. Het was een andere kamer en een ander apparaat als vorig jaar. Schoenen uit en liggen maar, in 20 minuten erdoor heen daarna werd er nog een aparte scan gemaakt van de arm met de uitzaaiing en moest ik met mijn armen boven mijn hoofd liggen zodat ze een scan van de ribben konden maken. Ja zei ze want daar zitten natuurlijk je borsten voor????? Ik dacht die zaten er vorig jaar ook al en toen deden jullie dat ook niet. Daarna zette Lia ons thuis af en stapten jd en ik direct weer in de auto om onze paspoorten en ik ook mijn nieuwe rijbewijs af te halen.’s Avonds lekker zitten snotteren bij de Passion heerlijk. En dan wordt het toch wel spannend. Gelukkig zou ik de volgende dag al gebeld worden. Vrijdagochtend al vroeg naar beneden, durfde zelfs niet eerst te gaan douchen en rond 11en was daar het telefoontje. Ik kreeg de assistente van de chirurg en die vertelde dat er geen nieuwe uitzaaiingen te zien waren geweest. Wel een oude breuk of kwetsuur van mijn rib ( vandaar dus die extra scan!) Ik zei dat ik dacht dat dat van de bestraling was gekomen want ik heb een aantal weken geleden echt een tijdje last van die rib gehad inderdaad. Nee zei ze je hebt hem misschien ooit gebroken. Dus ik vroeg was dat dan vorig jaar ook al te zien op de botscan? Nee dat was niet het geval dus ik denk echt van de bestralingen. Toen ik vroeg naar de kankerarm kreeg ik als antwoord dat die er beter uitzag dan vorig jaar. Maar wat betekent dat dan ? Is het weg? Kun je het nog zien maar is het dood? Wat dan? Maar goed neem aan dat als er iets verontrustends te zien was, ik wel langs had moeten komen. Dus grote opluchting alom , jd was boven dus die direct geroepen . Man gebeld en oudste dochter die niet eens van de botscan wist gebeld . En ook zoon, broer en vriendinnen het laten weten. Allemaal weer grote blij hahaha . ‘s Avonds heerlijk bij mijn lieve vriendin Nel en haar man in hun nieuwe huis wezen eten. Was erg gezellig en erg lekker. De zaterdag boodschappen gedaan en in de middag een rondje Delft gedaan. Bij “ het postkantoor “ ons zelf getrakteerd op een glas wijn om op het mooie bericht te proosten. Laat op de avond kwam od thuis dus hele spul op zondag aan het paasontbijt. Daarna allemaal beetje gechilld en in de middag od even de lokatie laten zien die wij op het oog hebben voor onze 30 jarige bruiloft. Daarna kreeg man een appje dat zijn Feyenoord mattie niet naar de kuip ging dus zijn seizoenskaart opgehaald zodat man met od kon gaan. Op weg naar de kuip zoon bij de trein afgezet hij moest werken en op maandag hard studeren. Jd had avonddienst dus we aten met zijn drieën . Eindelijk od ook de bibimbap van koken met Karin laten proeven , is echt abnormaal lekker.Na het eten vertrok od weer naar Amsterdam. Maandag hebben we echt een groot stuk door Rotterdam gelopen en dat ging echt zo ontzettend goed ik was zo trots op mezelf! Maandagavond waren we samen en zijn we lekker bij de Waal wezen eten. De afgelopen weken ook weer op de maandag en dinsdag naar school geweest steeds zo tussen de 1& dik 2 uur. Gaat best weer goed. Deze week maandag ook na de revalidatie weer naar school , dinsdag beneden gestoft, gesopt en gedweild en uurtje musical lezen op school. Daar voelde ik me heel wat , maakte zelfs alweer plannen om snel meer te gaan werken . Thuis was ik versleten mijn ogen brandde in mijn hoofd. Gisteren boven gesopt en gedweild , klinkt heel wat maar heb een klein huisje hoor, daarna onder de douche overviel me ineens zo’n extreme vermoeidheid dat ik snel in mijn badjas in mijn bed kroop. ‘s Middags mijn schoonmoeder even een broek af laten spelden zodat de kleermaker die korter kon maken , kopje koffie/thee met Nel gedronken bij mij thuis. Die middag was er teamuitje eerst was er een chocolade workshop bij de Bonte Koe en daarna Tapas eten. Hoe leuk mij de workshop ook leek , ik wist dat ik moest kiezen en die workshop was heel de tijd staan. Dus ik ben later aangesloten bij de eetgelegenheid. Eerst buiten kopje thee op het terras en daarna binnen aan tafel. Allerlei hapjes en gezellig met mijn collega’s kunnen kletsen, Op een gegeven moment word je dan overvallen door vermoeidheid maar dan wil je je niet laten kennen en het toetje afwachten. Maar als jezelf stiller wordt dan is het gekakel van zo’n 30 vrouwen en 2 mannen oorverdovend en erg vermoeiend. Dus toch maar voor het toetje afgehaakt, het zoete gedeelte was mij vandaag niet gegund. Toen ik mijn fiets wilde pakken ging het echt mis , ik heb nog geappt naar mijn man maar toen ik die later terug las was daar geen touw aan vast te knopen. Ik ben maar snel even op het terras op een stoel gaan zitten. Daar kwam ik weer een beetje bij de mensen. Kwamen ook een paar collega’s bij zitten. Heb man gebeld of hij me tegemoet wou komen fietsen. Carla fietste stukje mee totdat man er aankwam. Wat viel dit me ineens tegen , dan ben je toch minder waard dan jezelf denkt. Vandaag rustig aan gedaan , hoewel.... revalidatie en oedeemtherapie . Jd had op zitten scheppen dat ik zulke lekkere risotto kan maken dus die wilde haar vriendin ook wel eens proeven. Was gezellig.