We krabbelen weer op

Na de vrijdag volgde een fijn , ontspannen weekend. Alle kinderen waren thuis. Oudste dochter heeft ons vreselijk verwend door vrijdagavond al lekker te koken en op zondag voor de zondag en alvast voor de maandagavond te koken. Heerlijk om daar niet over na te hoeven denken. Ook heeft ze het meest lastige keukenkastjes uitgemest. Op zaterdag ook weer even naar buiten geweest voor wat boodschappen , best nog pittig. Verder breng ik de week in een traag tempo door . Op maandag naar fysio , dinsdag boodschappen gedaan en de marathon gelopen , oh nee gestofzuigd ! Voelt hetzelfde bijna. Vriendin Nel kwam gezellig op de koffie , was heel fijn zij was op vakantie geweest. Aan het eind van de middag belde de radiotherapeut dat ze bezig waren met mijn nieuwe bestralingsplan en dat dat toch lastig was doordat ik al bestralingen van de bovenarm had gehad en het moeilijk was om te zien welk gedeelte al bestraald is geweest en wat er nog moet. Dus of ik donderdag naar zuid wil komen om in de Daniel den Hoed nu een nieuwe CT scan te maken om nogmaals goed het gebied af te tekenen. We gaan het zien. Ook heb ik vandaag de reumatoloog gebeld of zij maandag nog even naar mijn knieën wil kijken en evt een injectie erin wil geven. Het geluid als ik opsta is echt afschuwelijk . Ik moet jongste dochter waarschuwen zodat ze haar oren even dicht kan doen. En zoon dacht dat het geluid ontsnapte gassen waren. Ongelooflijk zo hard als dat klinkt. Ik stel het opstaan steeds zo lang uit dat ik soms bijna in mijn broek plas , alleen om dat geluid en gevoel te vermijden. Ben deze week emotioneel ook een dweil , ben normaal al emotioneel incontinent maar na vorige week helemaal. Vanavond eerst bij DWDD Dirk Kuyt op tv met opnieuw de beelden van 14 mei en daarna de beelden uit Amsterdam van het applaus voor de burgemeester daar. Pfff dat kwam wel binnen zeg , had ik al met die afscheidsbrief van de week. Ik weet nou niet of dit extra binnenkomt omdat ik zelf Kanker heb , maar ik denk het wel. Is een mens eigen om dingen op zichzelf te betrekken denk ik. Ik vond het heel warm en heel ontroerend. Maar je zult er maar voor staan om afscheid van het leven en je geliefden te moeten nemen. Hoop dat dit nog maar heel ver weg mag zijn. Dus morgen maar weer op voor de CT scan!