Opnieuw een CT scan
Donderdag om 12 uur moest ik in de Daniel den Hoed zijn om een nieuwe CT scan te laten maken om beter te kunnen bepalen waar ze straks gaan bestralen ( alvast voor een 5 december gedicht! ) Als ik op de tafel lig komt ook mijn arts erbij om precies af te tekenen tot waar je de lijnen van de bestralingen van mijn arm kunt zien. Ze vertelt dat de kans bestaat dat de oksel al zoveel straling heeft gekregen dat die niet meer bestraald hoeft te worden. Ook zegt zij dat ik waarschijnlijk niet die 8 extra boost bestralingen krijg op de plek waar de tumor zat . Dit omdat zegt zij ik AL 53 ben en omdat ik ook al een uitzaaiing in mijn bovenarm heb. Ik schrik hier zo van het kwam op mij over als we geven je op , ik schiet er echt van vol. Maar dat begreep ik helemaal verkeerd omdat die uitzaaiing al bestraald is heeft de borst ook al straling gekregen. Het is zo dubbel , natuurlijk is het fijn als je minder vaak naar Dordt moet en ook hoe minder bestralingen hoe minder kans op brandwonden ed. Aan de andere kant voelt het hoe meer ze bestralen hoe groter de kans dat de kanker verdwijnt. Maar zo moet ik dat dus niet zien. De scan is gemaakt weer goed mijn adem ingehouden en weer naar huis. 's Middags ook nog fysio. Vrijdagochtend met mijn klas meegeweest op excursie naar het stadhuis , het was erg leuk maar man wat was ik moe! En het is nou niet dat ik veel gedaan had , maar het is gewoon ineens weer de drukte om je heen en mijn conditie is nu ook nul komma nul. Vrijdagavond kwam oudste dochter thuis vanwege de brandersfeesten , dus hele weekend de avonden stappen . Zondag zijn ze zelfs nog even met zijn 3en en aanhang de stad in geweest leuk! Zaterdag naar de verjaardag van Carla , blijft vreemd voelen hoor met die pruik op naar mensen die weten dat je een pruik draagt. Man stond daarna net op het punt om naar de kuip te vertrekken toen hij het vreselijke telefoontje kreeg dat zijn chef, waarmee hij al 20 jaar samenwerkt, in zijn slaap is overleden. Dit bericht hakt er de rest van het weekend behoorlijk in, wat afschuwelijk zo'n jong iemand zomaar weg wat is de dood toch een onbegrijpelijk en keihard iets.
