De droom wordt steeds bozer......

12/3/2017 Man gaat met prachtig weer de City Pier City run lopen de meiden gaan hem onderweg aanmoedigen.

13/3/2017 In de kelders van het SFG op de afd. nucleaire geneeskunde een infuus laten prikken daar gaat dan radioactieve shit door en dat moet twee uur inwerken. we zijn lekker even naar huis gereden . Daarna terug voor de botscan dat duurt best lang dat stil liggen. Liggend onder een apparaat dat iedere 3 minuten zich verplaatst van top tot teen. Ik probeer tijdens dit soort dingen maar mooie momenten te visualiseren , zit regelmatig weer op de zodiac tussen de orka's te lunchen. Als dat klaar is moet er ook nog een CT scan gemaakt worden , daar doen ze weer vloeistof door het infuus , schrok wel toen er werd gezegd dat mijn armen boven mijn hoofd moesten, hallo heb net okselkliertoilet gehad! Maar het is gelukt.

15/3/2017 uiteraard wel wezen stemmen vandaag! Wat duren deze dagen lang en wat een spanning , je voelt nu alles en denkt direct zie je wel daar zit het ook, totaal geen vertrouwen meer in mijn lijf.

16/3/2017 Wat een spannende donderdag weer. Vandaag op voor de uitslag . Man en jd gaan mee od heeft een vrije middag genomen en komt vanuit Amsterdam naar het ziekenhuis. Als wij binnen worden geroepen bij de chirurg is zij nog niet gearriveerd. De chirurg begint het gesprek direct met de mededeling : longen en lever waren schoon en dan stopt ze. Uh en mijn botten dan ?vraag ik.. Ja op bovenarm en bovenbeen is wat opgelicht maar met echt lichte verdenking kunnen ook opgestapelde suikers zijn maar we moeten er verder naar kijken dus gaan we direct een röntgenfoto maken. Als we daar zitten komt od er ook bij. Na de foto weer terug en weer wachten. De verpleegkundige komt ons helemaal bij onze stoel ophalen , misschien had er toen al een belletje moeten gaan rinkelen? Ook blijft de chirurg deze keer niet achter haar bureau zitten maar loopt mij al in de deuropening tegemoet en zegt direct de arm is niet goed , ik weet nu uit ervaring hoe het voelt als de grond onder je voeten wegslaat. ik kan nog net het onderzoeksbed pakken en daar op gaan zitten. Ze laat de foto zien en inderdaad alsof er muizen aan mijn bot hebben zitten knabbelen. Been laat niks zien maar geeft chirurg onderbuikgevoel. Uiteraard moet dit weer eerst in het groot overleg doorgesproken worden en hebben we volgende week weer een nieuwe afspraak. De chemotherapie gaat nu toegespitst worden op borst , lymfe en bot. Die plaatsen moeten ook allemaal bestraald worden en er moet weer geopereerd worden namelijk een pen in de bovenarm om breken te voorkomen. Helaas dus weer slechter nieuws.

17/3/2017 word ik gebeld of ik langs wil komen voor een ct scan van de arm en de been.