De aller , allerlaatste Chemo (toch?)
Donderdag 7 september
Weer vroeg op om om half 9 in het ziekenhuis te zijn ongelooflijk hoe die medicatie al binnen een dag werkt , zoveel minder pijn direct. Voor het eerst met een mutsje de deur uit. In het ziekenhuis was ik weer de enige op de afdeling en dit bleef zo totdat ik bijna naar huis mocht. De lieve gehaakte slinger van een moeder van een oud leerling opgehangen. En de Loze ( roze ) troostbeer van een dochtertje van een collega meegenomen . We begonnen toch weer met de icecap want die laatste keer dan ook nog maar. Hoef ik straks in Kreta misschien niet met een kale bol de zee en zwembad in. De tranen vloeiden weer volop de eerste 10 minuten. Ik ben er nog niet achter of dit uit pijn , emoties of de combinatie van beide is. Maar ik laat het maar komen. Daarna verliep het eigenlijk wel prima . Een mooie , lieve kaart van jd en haar vriend open mogen maken. Hadden een gezellige verpleegkundige die ons over haar mooie reizen verteld heeft. En rond 12en waren we weer thuis. Heerlijk dat je dan nog gewoon je thee en brood kunt laten smaken. Om half 4 nog naar de fysio , even de laatste keer want zij gaat op vakantie . Ga volgende week wel naar een collega van haar. Daarna weer lekker gekookt uit mijn Karin boek de kip Cashewnoten heerlijk recept.
De avond gezellig op de bank voor de tv doorgebracht . Goed geslapen alleen al om 6 uur wakker. Maar toch nog tot rond 9en op bed blijven liggen.
De laatste keer naar de afdeling chemo .
De allerlaatste keer aan het chemo infuus .
Vooral de allerlaatste keer die nare Icecap.
Nog even eraan denken om die wc bril steeds te sluiten .
Dat het toch nog elke dag mijn taak is om de wc goed schoon te maken .
Nog een week je zo grieperig voelen en dat voor iemand die nooit griep heeft.
Nog een week die vieze smaak bij alles wat je eet en of drinkt.
Als het zou moeten doe ik het weer maar echt liever nooit meer.
Weer vroeg op om om half 9 in het ziekenhuis te zijn ongelooflijk hoe die medicatie al binnen een dag werkt , zoveel minder pijn direct. Voor het eerst met een mutsje de deur uit. In het ziekenhuis was ik weer de enige op de afdeling en dit bleef zo totdat ik bijna naar huis mocht. De lieve gehaakte slinger van een moeder van een oud leerling opgehangen. En de Loze ( roze ) troostbeer van een dochtertje van een collega meegenomen . We begonnen toch weer met de icecap want die laatste keer dan ook nog maar. Hoef ik straks in Kreta misschien niet met een kale bol de zee en zwembad in. De tranen vloeiden weer volop de eerste 10 minuten. Ik ben er nog niet achter of dit uit pijn , emoties of de combinatie van beide is. Maar ik laat het maar komen. Daarna verliep het eigenlijk wel prima . Een mooie , lieve kaart van jd en haar vriend open mogen maken. Hadden een gezellige verpleegkundige die ons over haar mooie reizen verteld heeft. En rond 12en waren we weer thuis. Heerlijk dat je dan nog gewoon je thee en brood kunt laten smaken. Om half 4 nog naar de fysio , even de laatste keer want zij gaat op vakantie . Ga volgende week wel naar een collega van haar. Daarna weer lekker gekookt uit mijn Karin boek de kip Cashewnoten heerlijk recept.
De avond gezellig op de bank voor de tv doorgebracht . Goed geslapen alleen al om 6 uur wakker. Maar toch nog tot rond 9en op bed blijven liggen.
De laatste keer naar de afdeling chemo .
De allerlaatste keer aan het chemo infuus .
Vooral de allerlaatste keer die nare Icecap.
Nog even eraan denken om die wc bril steeds te sluiten .
Dat het toch nog elke dag mijn taak is om de wc goed schoon te maken .
Nog een week je zo grieperig voelen en dat voor iemand die nooit griep heeft.
Nog een week die vieze smaak bij alles wat je eet en of drinkt.
Als het zou moeten doe ik het weer maar echt liever nooit meer.
4 reacties
Groetjes Cecylia