7 september een vreselijke datum!

Alweer bijna 5 weken terug van onze reis door Canada en Amerika. Wat hadden we hier naar uitgekeken. Een droomreis die vorig jaar geannuleerd was omdat chemo’s en bestralingen uiteraard niet konden wachten. Dit jaar ging hij gelukkig alsnog door. En wat hebben wij intens genoten. We hebben ook super geboft, alles is zo goed verlopen, mooie route, fijne hotels en ook het weer was ons goed gezind werkelijk geen druppel regen. Misschien dat we na zo’n rotjaar ons er nog extra bewust van waren dat we moesten genieten. Vorige week is ook het schooljaar weer begonnen. Op mijn werkdagen, de maandag en dinsdag, ga ik nu de ochtend naar school. Ik sta niet voor de klas maar hou me bezig met andere werkzaamheden. Het is wel weer heel fijn er te zijn. Ook probeer ik om regelmatig naar de sportschool te gaan. Het zal denk ik nooit mijn hobby worden maar wil aan mijn conditie blijven werken en als het even kan op gewicht zien te blijven. Ook is mij aangeraden te werken aan mijn bovenbeenspieren ivm de komende knieoperatie. Afgelopen maandag een bijeenkomst gehad over de nieuwe knie in het ziekenhuis en het greep me best een beetje naar mijn strot. Zo van daar zit ik weer in dat ziekenhuis, moet ik straks weer naar de OK, moeten ze een infuus in die chemo aderen zien te krijgen, ga ik weer pijn krijgen. Ik ben er best wel klaar mee. En vooral omdat ik voor de vakantie een shot in mijn knie en een shot in mijn bil heb gekregen is de noodzaak ook nog niet voelbaar. Als die knie echt weer pijn gaat doen dan wil ik vast wel weer. En dan is het vandaag weer 7 september een datum die mij al doet rillen als ik hem hoor. De datum waarop ik vorig jaar mijn laatste chemo had. De chemo waar ik zo vreselijk veel pijn door heb geleden. Facebook en Google zijn royaal in het delen van herinneringen. Mooi is het wel om dan ook de lieve woorden van de mensen om mij heen daar nog onder te kunnen lezen. Heerlijk dat dat alweer een jaar geleden is. Maar pas sinds mijn vakantie heb ik weer het gevoel dat ik weer een beetje deel mag nemen aan het gewone leven. Ik herken mezelf weer in de spiegel, zie er weer “ goed” uit en kan ook als antwoord geven als mensen vragen “ hoe gaat het met je? HET GAAT GOED MET MIJ!