9 december 2013 LAATSTE KUUR
Het ene moment denk je dat je
voorlopig doorgaat met de kuur tot je er echt niet meer tegen kan,
blijkt vervolgens dat we toch gaan stoppen na kuur 8.
Vrijdag waren we weer bij de oncoloog. De CA 125 waarde is nu stabiel, was niet meer gezakt na kuur 7.
Door alle emotionele toestanden van de afgelopen maanden, gaf ik aan best moe te zijn. Dit begreep hij erg goed, vindt ook dat we erg veel meemaken. Daar ben ik het zo langzamerhand wel mee eens!!
Vreemd om vandaag dus ineens mijn laatste kuur te krijgen. Op zich ook heel fijn, want begin er wel weer genoeg van te krijgen.
Nu maar hopen dat de boel heeeeeel lang stabiel blijft!!
In januari komt er weer een hersenscan en een bezoek aan de oncoloog in het spiksplinter nieuwe ziekenhuis!! Dus we hebben nu een behoorlijk aantal weken rust.
De CA waarde wordt nog maar af en toe geprikt, voor de rust....natuurlijk gebeurt het onmiddellijk als ik klachten ga krijgen.
Na moeilijkheden bij het infuus brengen, links lukte echt niet, dus wederom rechts, liep de chemo soepel in mijn aderen....alhoewel dat een eindje boven de naald in de ader best pijnlijk is.....
Gelukkig werd de boel om half twee weer verwijderd. Fijn met Ton weer naar huis, waar ik zelfs nog een klein uurtje geslapen heb!! Daarna ben ik een uur bezig geweest om weer wat zakelijke dingen van Hennie af te handelen. Dat gaat goed.
Een vriendin van jaren geleden belde me vorige week op, was geschrokken van het overlijden van Hennie. Ze had spijt dat ze niet eerder contact had gezocht. Ik zei dat dat blijkbaar toen zo was, zonde om je daar nu schuldig over te voelen, heeft geen zin. Was voor beiden waarschijnlijk toen niet nodig. Of hoe zeg je zoiets??
Er zullen wel altijd dingen over blijven die je had willen vragen of zeggen. Ik merk het nu ook bij Hennie, vooral nu we haar huis aan het leeghalen zijn. Zou haar nu een hoop willen vragen.....maar weet ook dat dat waarschijnlijk niet expliciet gelukt zou zijn, omdat Hennie ons toch op haar manier op afstand hield.
Kortom, mensen, doe wat je graag wil doen, zeggen, vragen et cetera met andere mensen, zolang je dit kan en vóóral als je er behoefte aan hebt.
En accepteer dat er altijd zaken zijn die niet besproken zijn.
We kennen allemaal zoveel mensen, dat het werkelijk onrealistisch is om dit met iedereen te doen.....
Vrijdag waren we weer bij de oncoloog. De CA 125 waarde is nu stabiel, was niet meer gezakt na kuur 7.
Door alle emotionele toestanden van de afgelopen maanden, gaf ik aan best moe te zijn. Dit begreep hij erg goed, vindt ook dat we erg veel meemaken. Daar ben ik het zo langzamerhand wel mee eens!!
Vreemd om vandaag dus ineens mijn laatste kuur te krijgen. Op zich ook heel fijn, want begin er wel weer genoeg van te krijgen.
Nu maar hopen dat de boel heeeeeel lang stabiel blijft!!
In januari komt er weer een hersenscan en een bezoek aan de oncoloog in het spiksplinter nieuwe ziekenhuis!! Dus we hebben nu een behoorlijk aantal weken rust.
De CA waarde wordt nog maar af en toe geprikt, voor de rust....natuurlijk gebeurt het onmiddellijk als ik klachten ga krijgen.
Na moeilijkheden bij het infuus brengen, links lukte echt niet, dus wederom rechts, liep de chemo soepel in mijn aderen....alhoewel dat een eindje boven de naald in de ader best pijnlijk is.....
Gelukkig werd de boel om half twee weer verwijderd. Fijn met Ton weer naar huis, waar ik zelfs nog een klein uurtje geslapen heb!! Daarna ben ik een uur bezig geweest om weer wat zakelijke dingen van Hennie af te handelen. Dat gaat goed.
Een vriendin van jaren geleden belde me vorige week op, was geschrokken van het overlijden van Hennie. Ze had spijt dat ze niet eerder contact had gezocht. Ik zei dat dat blijkbaar toen zo was, zonde om je daar nu schuldig over te voelen, heeft geen zin. Was voor beiden waarschijnlijk toen niet nodig. Of hoe zeg je zoiets??
Er zullen wel altijd dingen over blijven die je had willen vragen of zeggen. Ik merk het nu ook bij Hennie, vooral nu we haar huis aan het leeghalen zijn. Zou haar nu een hoop willen vragen.....maar weet ook dat dat waarschijnlijk niet expliciet gelukt zou zijn, omdat Hennie ons toch op haar manier op afstand hield.
Kortom, mensen, doe wat je graag wil doen, zeggen, vragen et cetera met andere mensen, zolang je dit kan en vóóral als je er behoefte aan hebt.
En accepteer dat er altijd zaken zijn die niet besproken zijn.
We kennen allemaal zoveel mensen, dat het werkelijk onrealistisch is om dit met iedereen te doen.....