30 juni 2017 Er gebeurt veel

Even een kleine update.
Woensdag hebben we de halve dag in het UMC doorgebracht. Een fijn en goed gesprek gehad met de radioloog, een hartelijke vrouw die ons gelukkig nog kende. Zij adviseerde om de bestraling te doen en er niet te lang mee te wachten. Niemand kan zeggen hoe snel of langzaam de groei gaat in mijn hoofd. Ook kan er op nog meer plekken wat zitten, wat we nog niet kunnen zien. Door de toestand in mijn buik leek het haar verstandig eerst met de chemo te beginnen en tussendoor de bestraling te doen. Ze heeft, waar wij bij zaten, gebeld met Bloemendal. Hij (wisten we ook al) wilde ook al met chemo starten. Blijkbaar is het met de combi die ik ga krijgen, mogelijk om dit te doen!
Daarna regelde ze voor me dat het masker en de ct-scan ook al meteen gemaakt konden worden.
Nog even een leuke onderbreking: na melden bij de receptie, moest ik een vragenlijst invullen of ik in contact met varkens was geweest, en dergelijke. Vraag vier was: " bent u de laastse twee maanden in het buitenland in een ziekenhuis geweest, voor opname, behandeling en weet ik wat nog meer". Tja, ik had mijn port a cat laten spoelen in Asti! Dus ik zei ja. De receptioniste ging met de ziekenhuis hygiëniste bellen, wij schrikken. Ze kreeg haar niet te pakken dus ze zou overleggen met de radioloog. Ik vertelde dit tegen de radioloog toen we bijna klaar waren. Zij schrok en zei dat dit misschien nogal wat consequenties zou hebben en ze was ook niet gebeld. Er zou eerst bij mij onderzoek gedaan moeten worden en zij allemaal met handschoenen en kapjes en weet ik wat nog meer. Na wat geprobeerd te hebben mensen aan de telefoon te krijgen, liep ze zelf maar even naar de receptie. Ze kwam terug met het nieuws dat dit alleen maar geldt voor opnames van 24 uur of langer.
Tjonge, jonge, wat een gedoe, ipv dat ze dit nu helder op zo' n vragenlijst zetten. Paniek voor niets.
Ze vond het terecht van mij dat ik eerlijk was geweest. Gelukkig!

Goed, op weg naar de voor mij inmiddels bekende kamer voor het masker maken. Mezelf overgeven aan het gebeuren en de 6 minuten met zo'n warm ding op je gezicht gaan snel voorbij. Daarna naar de scan waar ze net met zijn allen aan de lunch gingen, tja ook zij hebben recht op pauze. Ik ben allang blij dat ze alles zo snel mogelijk voor je regelen en je er niet weer speciaal voor terug hoeft te komen.
Die scan was zo gebeurd, dus heerlijk weer naar huis. Daar werden we al snel gebeld met de mededeling dat maandag drie juli de eerste chemo gegeven gaat worden. Ok, we gaan echt van start nu! De buikomvang en de last die ik er nu van heb/ had is bijna niet meer vol te houden. Dus gelukkig werd het donderdag.

Donderdagmiddag om 13.00 uur de echo en de voorbereidingen voor de ascitesdrainage. Wat een opluchting dat er voldoende vocht was om weg te halen. Pfff......achterlijke eigenschap van mij, altijd denken: "als ze maar niet vinden dat ik me aanstel" Uitermate belangrijk, een echt aardige verpleegkundige en radioloog. Na verdoving wordt er een heel klein sneetje onder in de buik gemaakt, waarna ze een canule inbrengen die ze door je buikvlies stoten, dat doet niet pijn, geeft wel een soort plop gevoel. Daar schuiven ze dan een slangetje in zodat ze het vocht via een catheter in een zak kunnen laten lopen! Toppie.
Daarna werd ik onder begeleiding van Ton weer terug gereden naar de behandelafdeling. De eerste zak was vrij snel vol, dat is twee liter. Daarna ging het nog een tijdje vlot en dan begint het langzamer te lopen. Uiteindelijk is er vier liter vocht weg gehaald. Wouw, zoals een vriendin zei, dat is een baby van acht pond! Tjonge, jonge wat ben ik blij dat het weg is.
Het einde was wat minder prettig, kreeg namelijk pijn onder rechts in mijn buik. Dat was waarschijnlijk de canule die ik voelde, omdat die nu wel tegen wat aan zou liggen. Extra pijnstiller, wat niet echt goed hielp, de verwijdering van het ding deed behoorlijk pijn, zo erg dat ik het uitschreeuwde. Ook dat is dan gelukkig weer zeer snel voorbij. Man, man, man, wat een gedoe. Gelukkg knap je meestal na dit soort dingen weer op en kun je het weer achter je laten. Nu een mooie pleister en een zwaluwstaartje op mijn kleine sneetje, mag er vanavond af.
Maar nog beter, ik voel me vandaag al meteen fitter dan de afgelopen week! YEAH

Dus zorgen dat ik weekend aansterk, want maandag gaat er weer chemo in. En laten we duimen dat deze kuur onmiddellijk aanslaat en mijn tumoren een stuk kleiner gaan worden!!

Ik weet dat er veel mensen in mijn omgeving verdrietig zijn en van alles willen doen. Helaas is er niet veel mogelijk, zal het voornamelijk zelf moeten doen, samen met Ton.
We gaan er maar gewoon een 'feestje' van maken voor zover dat kan.
Al jullie reacties, op welke manier dan ook, doen me goed! En weet je, mijn afscheid is nog niet!!