28 februari 2014 ONTSPANNEN?????????
Zo, alweer bijna een week thuis en moet zeggen begin een klein beetje te ontspannen!!!
Echt leuk zo'n tweede huis in Italië, vooral de weg erheen is er een vol avonturen en afleiding. Lees en geniet....
Kort verhaal: vrijdagmiddag 14 februari, tegen vier uur, rijden wij gezellig in onze auto vol met spullen, waaronder de kast die ik mooi gebeitst heb, richting ons huis. Plan is om na ongeveer dik 300 km te overnachten in een Duits hotel waar we vorig jaar ook geslapen hebben. De eerste drie uur gaan prima, geen files, alleen regen en is het donker geworden. Als we er bijna zijn moeten we toch echt de Duitse autobaan af bij de afslag.......laat daar nu een bocht zijn die vrij scherp is en door de bestuurder niet op tijd ingezet wordt.....dus in plaats van de bocht om te gaan, vliegen we rechtdoor over 'n grasveld waar we meteen het grote blauwe bord met ausfart raken, daarna nog diverse harde klappen horen en na oversteken van de oprit (voor de invoegende auto's) eindelijk na 'n kwart slag gedraaid, tot stilstand komen in de modder.
En wat doe je dan???? Ton stapt volledig in shock uit, ging moeilijk want zijn portier gaat niet helemaal meer open, we kijken elkaar aan, wonder boven wonder hebben we niets!! De auto is er erg aan toe. Linkerspiegel is volledig weggeslagen, de voorruit is links aan gruzelementen, maar is wel blijven zitten, de rest is moeilijk te zien want het is donker. Nadat er vier auto's gepasseerd zijn, stopt er een, waar een aardige jonge man uitstapt en ons gaat helpen om uit die modder weg te komen. Wij bedenken niet dat we de politie moeten bellen, aangezien we geen "ongeluk" hebben veroorzaakt. Ook de Duitse man bedenkt dit niet. Ik rijd verder naar het hotel, ongeveer 2 km, waar we gelukkig terecht kunnen. Daar eerst de verzekering gebeld, want met de auto verder rijden is onmogelijk. Die zijn heel aardig en gaan van alles regelen. Daarna Eefje gebeld die als advocaat meteen weet te melden dat we behoorlijk stom zijn geweest om door te rijden, want grote kans dat het rijbewijs van de bestuurder ingenomen zou worden. Dit was beschadiging van staatseigendom!!! Volgende ochtend om 7 uur heeft Ton meteen de politie gebeld, die zeiden we zijn de hele dag open, dus kom maar langs!! Gelukkig, dachten we... Dus eerst met 'n taxi naar Mainz, daar een nieuwe Touran opgehaald, daarna bij het hotel, wederom in de modder, alles uit onze auto gehaald en overgeheveld naar de huurauto. Daarna met koffie gewacht op de sleepauto die onze auto naar Bilingen zou brengen. Dus om elf uur konden wij ons ook in datzelfde stadje bij het politiebureau melden. Vriendelijke gewone agent liet ons binnen en in de gang moesten we even wachten. Wij gingen er vanuit dat we misschien wat in moesten vullen en dan verder konden....
Ging even anders, de deur ging open en twee enorme boos kijkende agenten met wapens en kogelvrije vesten, begonnen meteen met te zeggen hoe verschrikkelijk stom we waren om door te rijden na een ongeval. Mijn kleine poging om te zeggen dat ik werkelijk geen idee had gehad, hoe ik dat had moeten doen, 112 bellen was namelijk totaal niet in me opgekomen, werd afgedaan alsof we in Nederland dat ook niet zo ging...??!! Goed, ik was verder stil....Ton werd door hen meegenomen om te laten zien waar het gebeurd was. Ik moest achter blijven. Dat is niet leuk, in je eentje, na een flinke huilbui, Eefje maar weer even gebeld, die zei dat ik totaal niet onder de indruk moest raken van die agenten, is imponerend gedrag. Na een lange tijd kwam Ton weer terug, die de schade nu bij daglicht had gezien, bleek dat we o.a. ook de telefoonhulppaal omver hadden gereden, die heeft waarschijnlijk de grote schade aan de auto veroorzaakt. Moet zeggen Ton bleef er erg kalm onder. Na weer een half uur in die gang, kwamen er weer twee enorme agenten, nu werd Ton afgevoerd naar een andere kamer, weer moest ik achterblijven..... een dik half uur later kwam een van de agenten bij mij zitten en vroeg of ik wel of niet wilde getuigen. Goed,in de film zie je meestal dat het advies is niets zeggen. Dus wat doe je, je belt je advocaat, tenslotte moet je toch van je investering in zo'n studie, een beetje profijt hebben. Eefje luisterde, sprak met de agent met een echte advocatenstem en wist me daarna te melden dat ik gewoon moest tekenen en dat we er met de boete enorm goed vanaf gingen komen.....toen mocht ik mee naar de kamer waar Ton verslag aan het doen was, zodat alles opgeschreven werd. Bij een vraag wilde ik helpen, maar werd wederom afgeblaft.
De officier van justitie was al ingeschakeld en die had gezegd dat we 500 euro moesten betalen, dit wordt later in de rechtszaak nog verhoogd of verlaagd, of blijft hetzelfde. Terwijl de afhandeling van Ton verder ging, mocht ik mee met de andere agent om het geld te gaan pinnen. Moet zeggen voelt erg raar om achter in zo'n auto te zitten, je vervolgens de deur niet zelf kan openen en dan met zo'n agent met kogelvrij vest en pistool over straat moet lopen.........bijzonder!!Na aflevering van het geld en handtekening van Ton, stonden we rond twee uur weer buiten.
Pppfffffff........wat een toestand. Na een lunch zijn we heel voorzichtig en rustig naar ons huis gereden.
De week was door dit alles, anders dan normaal. Gelukkig werd het weer langzaam beter en hebben we zelfs de laatste twee dagen heerlijk in de zon kunnen zitten.
De stress is nog niet helemaal uit me weg. heb wel even een heel blij moment gehad, omdat ik dacht:"het is écht mijn tijd nog niet!"
Dus, voorlopig ben ik er nog gewoon....net heerlijk naar de kapper geweest, ook dat is zo'n luxe, mijn haar groeit en kan het steeds leuk laten knippen!!
Wij hebben niets en de kinderen kunnen ons weer even "sukkels" vinden.
Heel lief hebben we van Sanne en Tomas een autootje te leen, zodat we rustig rond kunnen kijken naar een andere auto.
In Italië hebben we zelfs nog twee wandelingen met heuvels gemaakt als training voor de Alpes d'Huzes
( http://opgevenisgeenoptie.nl)
Daar gaan we de komende tijd hier weer verder mee.
Kortom, er is hier altijd iets te doen!!
Echt leuk zo'n tweede huis in Italië, vooral de weg erheen is er een vol avonturen en afleiding. Lees en geniet....
Kort verhaal: vrijdagmiddag 14 februari, tegen vier uur, rijden wij gezellig in onze auto vol met spullen, waaronder de kast die ik mooi gebeitst heb, richting ons huis. Plan is om na ongeveer dik 300 km te overnachten in een Duits hotel waar we vorig jaar ook geslapen hebben. De eerste drie uur gaan prima, geen files, alleen regen en is het donker geworden. Als we er bijna zijn moeten we toch echt de Duitse autobaan af bij de afslag.......laat daar nu een bocht zijn die vrij scherp is en door de bestuurder niet op tijd ingezet wordt.....dus in plaats van de bocht om te gaan, vliegen we rechtdoor over 'n grasveld waar we meteen het grote blauwe bord met ausfart raken, daarna nog diverse harde klappen horen en na oversteken van de oprit (voor de invoegende auto's) eindelijk na 'n kwart slag gedraaid, tot stilstand komen in de modder.
En wat doe je dan???? Ton stapt volledig in shock uit, ging moeilijk want zijn portier gaat niet helemaal meer open, we kijken elkaar aan, wonder boven wonder hebben we niets!! De auto is er erg aan toe. Linkerspiegel is volledig weggeslagen, de voorruit is links aan gruzelementen, maar is wel blijven zitten, de rest is moeilijk te zien want het is donker. Nadat er vier auto's gepasseerd zijn, stopt er een, waar een aardige jonge man uitstapt en ons gaat helpen om uit die modder weg te komen. Wij bedenken niet dat we de politie moeten bellen, aangezien we geen "ongeluk" hebben veroorzaakt. Ook de Duitse man bedenkt dit niet. Ik rijd verder naar het hotel, ongeveer 2 km, waar we gelukkig terecht kunnen. Daar eerst de verzekering gebeld, want met de auto verder rijden is onmogelijk. Die zijn heel aardig en gaan van alles regelen. Daarna Eefje gebeld die als advocaat meteen weet te melden dat we behoorlijk stom zijn geweest om door te rijden, want grote kans dat het rijbewijs van de bestuurder ingenomen zou worden. Dit was beschadiging van staatseigendom!!! Volgende ochtend om 7 uur heeft Ton meteen de politie gebeld, die zeiden we zijn de hele dag open, dus kom maar langs!! Gelukkig, dachten we... Dus eerst met 'n taxi naar Mainz, daar een nieuwe Touran opgehaald, daarna bij het hotel, wederom in de modder, alles uit onze auto gehaald en overgeheveld naar de huurauto. Daarna met koffie gewacht op de sleepauto die onze auto naar Bilingen zou brengen. Dus om elf uur konden wij ons ook in datzelfde stadje bij het politiebureau melden. Vriendelijke gewone agent liet ons binnen en in de gang moesten we even wachten. Wij gingen er vanuit dat we misschien wat in moesten vullen en dan verder konden....
Ging even anders, de deur ging open en twee enorme boos kijkende agenten met wapens en kogelvrije vesten, begonnen meteen met te zeggen hoe verschrikkelijk stom we waren om door te rijden na een ongeval. Mijn kleine poging om te zeggen dat ik werkelijk geen idee had gehad, hoe ik dat had moeten doen, 112 bellen was namelijk totaal niet in me opgekomen, werd afgedaan alsof we in Nederland dat ook niet zo ging...??!! Goed, ik was verder stil....Ton werd door hen meegenomen om te laten zien waar het gebeurd was. Ik moest achter blijven. Dat is niet leuk, in je eentje, na een flinke huilbui, Eefje maar weer even gebeld, die zei dat ik totaal niet onder de indruk moest raken van die agenten, is imponerend gedrag. Na een lange tijd kwam Ton weer terug, die de schade nu bij daglicht had gezien, bleek dat we o.a. ook de telefoonhulppaal omver hadden gereden, die heeft waarschijnlijk de grote schade aan de auto veroorzaakt. Moet zeggen Ton bleef er erg kalm onder. Na weer een half uur in die gang, kwamen er weer twee enorme agenten, nu werd Ton afgevoerd naar een andere kamer, weer moest ik achterblijven..... een dik half uur later kwam een van de agenten bij mij zitten en vroeg of ik wel of niet wilde getuigen. Goed,in de film zie je meestal dat het advies is niets zeggen. Dus wat doe je, je belt je advocaat, tenslotte moet je toch van je investering in zo'n studie, een beetje profijt hebben. Eefje luisterde, sprak met de agent met een echte advocatenstem en wist me daarna te melden dat ik gewoon moest tekenen en dat we er met de boete enorm goed vanaf gingen komen.....toen mocht ik mee naar de kamer waar Ton verslag aan het doen was, zodat alles opgeschreven werd. Bij een vraag wilde ik helpen, maar werd wederom afgeblaft.
De officier van justitie was al ingeschakeld en die had gezegd dat we 500 euro moesten betalen, dit wordt later in de rechtszaak nog verhoogd of verlaagd, of blijft hetzelfde. Terwijl de afhandeling van Ton verder ging, mocht ik mee met de andere agent om het geld te gaan pinnen. Moet zeggen voelt erg raar om achter in zo'n auto te zitten, je vervolgens de deur niet zelf kan openen en dan met zo'n agent met kogelvrij vest en pistool over straat moet lopen.........bijzonder!!Na aflevering van het geld en handtekening van Ton, stonden we rond twee uur weer buiten.
Pppfffffff........wat een toestand. Na een lunch zijn we heel voorzichtig en rustig naar ons huis gereden.
De week was door dit alles, anders dan normaal. Gelukkig werd het weer langzaam beter en hebben we zelfs de laatste twee dagen heerlijk in de zon kunnen zitten.
De stress is nog niet helemaal uit me weg. heb wel even een heel blij moment gehad, omdat ik dacht:"het is écht mijn tijd nog niet!"
Dus, voorlopig ben ik er nog gewoon....net heerlijk naar de kapper geweest, ook dat is zo'n luxe, mijn haar groeit en kan het steeds leuk laten knippen!!
Wij hebben niets en de kinderen kunnen ons weer even "sukkels" vinden.
Heel lief hebben we van Sanne en Tomas een autootje te leen, zodat we rustig rond kunnen kijken naar een andere auto.
In Italië hebben we zelfs nog twee wandelingen met heuvels gemaakt als training voor de Alpes d'Huzes
( http://opgevenisgeenoptie.nl)
Daar gaan we de komende tijd hier weer verder mee.
Kortom, er is hier altijd iets te doen!!