27 april 2016 koningsdag

Hoe staat met de goede meevallers? Lijkt de laatste tijd wel of alles tegenzit....
Afgelopen vrijdag zouden Ton en ik heerlijk voor twee weken naar Italië vertrekken. We hadden natuurlijk donderdag misschien al een klein beetje kunnen weten dat het niet door zou gaan, aangezien Ton met pijn in zijn linkerbeen uit school kwam, nog niet echt ernstig....dus niet bedacht!
Vrijdagochtend ietsjes meer pijn, toch samen de auto ingepakt , met oa veel spullen van mijn moeder, om, nadat hij rond half een uit school zou komen, na even rusten te gaan vertrekken!! Hij kwam dus rond 13.45 uur eindelijk thuis, bleek dat hij hele stukken van én naar school niet had kunnen fietsen......
Goed, overlegd en zijn rond half drie in de auto gestapt en uitgezwaaid door ons buurmeisje en haar vader. Ik ben gestopt bij de afrit van ons hofje, Ton zat, nou ja, hing aan het handvat boven de deur en was vreselijk aan het kermen. Kon dus absoluut niet zitten!! In plaats van rechtdoor ben ik rechtsaf geslagen, richting onze huisarts. Flinke pijnstilling gekregen en op naar huis. Dit ontlokte Ton: " ken je de mop van dat echtpaar dat naar Italië ging? Ze gingen niet!" Ik kon er niet echt om lachen.
Goed, eenmaal thuis ging Ton even naar bed, toen ik terug kwam van AH, vond ik Ton hangend tegen de vensterbank, schreeuwend van de pijn.....huisartsenpost gebeld, na overleg kon ik in het ziekenhuis bij de apotheek iets anders halen.....buurman gevraagd om op Ton te passen en ik weg. Bleek oxapam op te halen, helpt dus echt niet!! Goed toch geslikt met gevolg dat Ton tegen acht uur nog steeds tegen de vensterbank aanhing......ik weer bellen, nu kwam er een ontzettende aardig arts langs, die overging tot nog zwaardere middelen en aangezien ik dan weer naar ziekenhuis moest om die op te halen en het recept pas over een uur daar klaar zou liggen......gaf ze hem nu maar vast een spuit in zijn bil......hé,hé dat ging helpen. Inmiddels was Tomas ook gearriveerd dus kon ik later op de avond de soort morfine pillen op gaan halen, deze waren snel werkend........naast de diclofenac en de paracetamol zou het moeten helpen. Goed de nacht redelijk, met gekreun door gekomen, totdat hij er weer uit ging.....alles begon weer overnieuw, heel veel pijn en niets meer kunnen. Weer gebeld en uiteindelijk kwam er langwerkende morfine pil bij die tezamen met alle andere medicatie zou helpen.....
Pfff..... Door toevoeging van diazepam kon Ton zondag beter zijn bed uitkomen. Goed maandagochtend naar onze eigen huisarts die we tot die tijd nog niet hadden kunnen spreken. Ze trok ontzettend veel tijd voor ons uit, Ton heeft waarschijnlijk een ontstoken en/ of beknelde zenuw. Dus voorlopig blijven slikken alles, niet veel zitten en wel veel lopen en plat liggen! En vooral niet tillen!
Aangezien we beiden het al sinds vorige week totaal gehad hadden in Amersfoort, besloten wij om toch naar Italië te gaan maar dan met het vliegtuig.

Dus nu zitten wij in ons heerlijke huis, sinds gisteravond, het weer is ons zeer goed gezind...strak blauw en de zon schijnt heerlijk dus vandaag zijn we eigenlijk al de hele dag buiten. Ton is eigenlijk een junk nu.....gelukkig zijn we met al die medicatie de douane goed doorgekomen.....
We knappen beiden al behoorlijk op door nu hier te zijn, heerlijk!!

Zal het verhaal besparen dat ik zondagavond ook nog even mijn rechterhand verbrandde .......😡 Het voordeel daarvan was dat ik eindelijk zelf een kwartier hartverscheurend kon huilen.....kwam veel spanning van de afgelopen tijd los, zullen we maar denken!!

Wij vieren Koningsdag nu op zijn italiaans, ga ik nu verder met gras maaien!!