22 oktober 2017 laatste chemo

De laatste chemo van de vijfde kuur zit erin, YEAH. Voorlopig klaar. Wat een hoop medicijn heb ik weer te verwerken. Door de dexamethason de eerste dagen ging het nog wel, voel je je redelijk en lig je 's nachts veel wakker, dat is minder. Gisteren was ik tot niets meer in staat, eigenlijk de hele dag op de bank en in bed gelegen. Pfff... gelukkig kwamen Benjamin en zijn ouders me even afleiden!
Vandaag gaat het iets beter, net een klein stukje gewandeld buiten, lekker.

De uitslag na kuur vijf was afgelopen week goed! Ben gezakt van 805 naar 337, dat is wederom meer dan de helft. Nu uitslag kuur zes nog afwachten, dat hoor ik half november. Dan vinden ook meteen de
hersen- ( mri) en buikscan en longfoto plaats.
Spannend. Nu mag ( en moet) ik herstellen. Het is volgens de oncoloog alsof ik een marathon aan het lopen ben. Dus veel rusten!
Ik sta het mijzelf nu ook toe. Dit is eigenlijk een fulltime baan, een chemokuur ondergaan.
Hopelijk mag ik nu lange tijd genieten en blijven de tumoren een tijdje stabiel. Hoe geweldig zou dat zijn!
De dood doet steeds vaker zijn intrede in mijn gedachten. Het hoort erbij, ik zal me niet verzetten, maar soms word ik er toch enigszins kwaad van, waarom? Zinloze vragen, je ontkomt er toch niet aan. Gelukkig ben ik niet angstig. Voorlopig ben ik er nog en we proberen te doen wat we kunnen, Ton en ik.
Andere gedachten zijn soms jaloezie, mensen die genezen na behandeling, of maar een kuur nodig hebben. Zij wel, de bofferds. Ik gun het ze van harte, maar het steekt soms wel, waarom ik niet?
Weer een zinloze vraag, want je hebt niets te kiezen, het gebeurt gewoon, vette, vette pech.
Gelukkig is mijn andere kant sterker, het kan altijd erger, ik kom er nog best goed van af. Zie hoe ik de afgelopen zes jaar alles doorstaan heb, kei goed!
Je ziet, behalve veel hangen op de bank, domme filmpjes kijken heb ik ook nog wat gedachten waar ik mee bezig kan zijn: wel of niet dood gaan, hoe dan? Jaloers zijn, dus zinloos, blij zijn voor anderen, zeer zinvol, wat wil ik nog doen, heel moeilijk!

Volgende week komt onze nieuwe auto en vertrekken we nog even naar Italië. Even eruit. Heerlijk

Geniet van de herfst!
liefs
Betty




8 reacties

Beste Betty,
Ik volg je al een tijdje maar je kent me niet.
Maar wat je schrijft is zo herkenbaar en de keiharde werkelijkheid!
Je zet het zo eerlijk en puur neer.
En het is zo als het is...
Ik wil je zeggen groot gelijk naar Italië en pakken en genieten.
Ik hoop voor jou op het beste.
Ook op goede scan uitslagen.
Betty Beterschap en een heeeeele goede vakantie😜
Groetjes Petra


Laatst bewerkt: 22/10/2017 - 15:18
Lieve Betty, wat goed dat het nu even klaar is met de chemo !  En dat je nu naar Italie kunt, ik ben net zelf ook weer even thuis in Italie en het weer is ongewoonlijk mooi!  Rode luchten elke avond alsof we in de tropen zijn.  Het klopt vast niet maar is wel plezierig!  Ik hoop met je mee dat de waarden goed zijn half november en het allemaal geholpen heeft!  Verder wens ik je veel plezier in Italie!  Ik bewonder je en je bent echt een inspiratie voor mij.  Veel liefs, Wilma 
Laatst bewerkt: 26/10/2017 - 21:02
Hoi Betty, ook ik worstel met die gedachten, 3 jaar geleden eierstokkanker, 6 dubbele chemo's, schoon, tot juli jl, rechtereierstok ( die was behouden), vol kwaadaardigheid en tumor op blaas, blaasperforatie gehad, hoop narigheid dus, 4 wk na operatie gestart met carboplatin/cyclofosfamide, na 3de kuur vreselijke buikpijn, echo en scan volgden, dwars door de chemo heen nieuwe tumor en bolletjes in buikvlies, bam, daar ga ik dan dacht ik, mijn laatste hoop is teniet gedaan, hoop voor jou op meer succes, sterkte met alles, oh ja ik was 49 jr bij constatering, nu net 52 jr geworden
Laatst bewerkt: 05/11/2017 - 11:00