14 augustus 2017 nieuw record!
Vandaag kuur drie ontvangen, net thuis en het is er goed ingegaan. Het is altijd een uurtje spannend of het door kan gaan, omdat mijn bloedwaarden pas op de dag zelf geprikt worden. Gelukkig waren de waarden goed dus kon de chemo besteld worden.
Afgelopen vrijdag bij mijn oncoloog geweest, die vakantie had gehad en mij dus pas weer voor de eerste keer zag, na al dat slechte nieuws. Hij was verbaasd te zien hoe goed ik er bij zat na wat ik allemaal die weken doorstaan had ( 2x chemo, vijf hoofd bestralingen en tweemaal vocht weghalen). Ik moet zeggen, ik begin mezelf ook wel een beetje trots te voelen dat mijn lijf dit allemaal aankan.
Eerlijk gezegd zag ik het in juli niet meer zitten. Wat was ik er slecht aan toe. Kokhalzen, overgeven, afvallen, ontzettend moe. Ik blijf me verbazen over het feit dat het inderdaad per dag anders kan zijn.
Het goede nieuws is dat ik me beter voel, weer iets begin aan te komen en meer kan eten. Ook het vocht lijkt weg te blijven, dus de chemo slaat aan! Hoe verbaasd waren Ton en ik toen de oncoloog zei dat de CA125 waarde gestegen was. Ik schrok daar van tot hij zei dat het ook positief zou kunnen zijn.
De tumorcellen die vol zitten met die markers, sterven af en laten die markers vrij, waardoor de waarde kan stijgen. Ik heb niet gevraagd hoe veel ze gestegen waren, dat werd vandaag in mijn map opgeschreven. Ton en ik dachten dat hij mischien van 1517 gestegen zou zijn naar 2000, maar nee record gevestigd: 3800. Daar was ik even stil van.
Goed, de kuur slaat dus aan, heb ik besloten anders zak ik weg..
Nu afwachten wat er na kuur twee gebeurd is want de CA-waarde hebben ze pas vandaag geprikt en het duurt minstens een dag voor de uitslag. Spannend.
Ik wil echt nog niet dood. We hebben inmiddels al wel twee gesprekken met de huisarts gevoerd over euthanasie, wat ik heel moeilijk vind, vooral te bedenken wat wil ik nou? Ik zie mezelf ook niet helder en wakker een datum prikken waarop ik dood wil gaan. Nu besloten, hoe moeilijk ook, om me niet druk te maken, tegen de tijd dat het echt hopeloos wordt weet ik vast wel wat ik wil.
Qua begrafenis hebben we ook een stap gezet en contact gelegd met een leuke uitvaartverzorgster, zodat die paar wensen die ik heb, uitgevoerd kunnen worden in overleg met Ton en de kinderen.
Wat je nog meer moet doen is besluiten of je gereanimeerd wil worden, nee dus! Daar moet je dus weer papieren voor ondertekenen en aan ziekenhuis en huisarts doorgeven én zorgen dat je die dus ook steeds bij je hebt!
Een zorgverklaring invullen en je dierbaren laten ondertekenen zodat zij kunnen besluiten de behandeling te stoppen als jij dat zelf niet meer kunt.
Kortom een heftige emotionele periode.
Ik ga proberen het allemaal nu weer los te laten, aan mijn conditie te werken en te genieten. En de chemo de boel te laten vernietigen!!
Ik doe het weer!
liefs,
Betty
Afgelopen vrijdag bij mijn oncoloog geweest, die vakantie had gehad en mij dus pas weer voor de eerste keer zag, na al dat slechte nieuws. Hij was verbaasd te zien hoe goed ik er bij zat na wat ik allemaal die weken doorstaan had ( 2x chemo, vijf hoofd bestralingen en tweemaal vocht weghalen). Ik moet zeggen, ik begin mezelf ook wel een beetje trots te voelen dat mijn lijf dit allemaal aankan.
Eerlijk gezegd zag ik het in juli niet meer zitten. Wat was ik er slecht aan toe. Kokhalzen, overgeven, afvallen, ontzettend moe. Ik blijf me verbazen over het feit dat het inderdaad per dag anders kan zijn.
Het goede nieuws is dat ik me beter voel, weer iets begin aan te komen en meer kan eten. Ook het vocht lijkt weg te blijven, dus de chemo slaat aan! Hoe verbaasd waren Ton en ik toen de oncoloog zei dat de CA125 waarde gestegen was. Ik schrok daar van tot hij zei dat het ook positief zou kunnen zijn.
De tumorcellen die vol zitten met die markers, sterven af en laten die markers vrij, waardoor de waarde kan stijgen. Ik heb niet gevraagd hoe veel ze gestegen waren, dat werd vandaag in mijn map opgeschreven. Ton en ik dachten dat hij mischien van 1517 gestegen zou zijn naar 2000, maar nee record gevestigd: 3800. Daar was ik even stil van.
Goed, de kuur slaat dus aan, heb ik besloten anders zak ik weg..
Nu afwachten wat er na kuur twee gebeurd is want de CA-waarde hebben ze pas vandaag geprikt en het duurt minstens een dag voor de uitslag. Spannend.
Ik wil echt nog niet dood. We hebben inmiddels al wel twee gesprekken met de huisarts gevoerd over euthanasie, wat ik heel moeilijk vind, vooral te bedenken wat wil ik nou? Ik zie mezelf ook niet helder en wakker een datum prikken waarop ik dood wil gaan. Nu besloten, hoe moeilijk ook, om me niet druk te maken, tegen de tijd dat het echt hopeloos wordt weet ik vast wel wat ik wil.
Qua begrafenis hebben we ook een stap gezet en contact gelegd met een leuke uitvaartverzorgster, zodat die paar wensen die ik heb, uitgevoerd kunnen worden in overleg met Ton en de kinderen.
Wat je nog meer moet doen is besluiten of je gereanimeerd wil worden, nee dus! Daar moet je dus weer papieren voor ondertekenen en aan ziekenhuis en huisarts doorgeven én zorgen dat je die dus ook steeds bij je hebt!
Een zorgverklaring invullen en je dierbaren laten ondertekenen zodat zij kunnen besluiten de behandeling te stoppen als jij dat zelf niet meer kunt.
Kortom een heftige emotionele periode.
Ik ga proberen het allemaal nu weer los te laten, aan mijn conditie te werken en te genieten. En de chemo de boel te laten vernietigen!!
Ik doe het weer!
liefs,
Betty
7 reacties
Ik denk aan jou/jullie, liefs
Oei, wat een heftige dingen allemaal, daar wil je eigenlijk niet mee bezig zijn. Het kan je ook rust brengen en dat je je nu op je conditie kunt focussen en er het beste van maken.
Heel veel liefs, Doortje