Weer rust in lijf en hoofd

Vanmorgen naar de uroloog voor de uitslag van de kijkoperatie van afgelopen week. Eigenlijk wist ik al dat het goed was. Een verpleegster op de ok fluisterde dat het er allemaal goed uit zag. Maar toch, het grote woord van de uroloog was bepalend. Alles prima en nu pas over een jaar weer de kijkoperatie en over een half jaar bloed, urine en echo van de urinewegen. Jippie Anne, gefeliciteerd. Maar allemaal zo dubbel. Mijn schoonzusje is nu opgegeven en de tijd zal uitwijzen hoe lang het nog duurt. De kuren slaan niet meer aan, maar ze vecht als een leeuw. Soms lijkt het ook alsof ze het allemaal niet zo echt beseft. De tumoren in haar hoofd groeien ook weer aan net als die in haar longen. Moeilijk om dan zo blij voor mezelf te zijn.Mijn lieve vriendin ligt op bed te wachten tot er ergens plaats is voor een oude vrouw met een tumor in haar hoofd die verpleegd moet worden en het ook allemaal niet zo goed meer begrijpt. Wat een ellende allemaal. En toch, ik kan er niets aan veranderen en heb alleen te zorgen dat ik zelf zo gezond en positief mogelijk blijf. De depressie ligt op de loer, al helemaal met dit weer. Ik ben echter niet van plan die de overhand te laten krijgen en we hebben voor volgend weekeind een paar dagen Emmeloord geboekt. Gezellig op familiebezoek bij mensen waar het nu weer beter mee gaat. Balans zoeken en herstellen dus. Vandaag is mijn kleindochter jarig, feestje dus. Zondag wordt mijn oudste broer 80 jaar, feestje dus. En zo zie je dat de dagelijkse gang van het leven zelf voor de afwisseling en balans zorgt tussen goed en niet goed, feest en geen feest, blijdschap en verdriet en ga zo maar door. Overal is wat en eenieder moet een manier vinden om er zich doorheen te slaan. Een lekker kopje thee of koffie met een aai over je hoofd kan soms al net dat zijn wat het verschil kan maken. Ik ga eens kijken of ik daar nu aan kan komen.
Allemaal een goed weekeinde en tot de volgende keer.