Let's Dance
Lieve mensen,
Na een drukke week voel ik weer even de behoefte om wat te schrijven. Hier in mijn eigen huisje gaat het rustig zijn gangetje maar daarbuiten gebeurd van alles.
Afgelopen woensdag zijn we met ons dansgroepje in de hospice geweest bij onze dansvriendin. Op haar verzoek waren we daar om samen met haar te dansen, te lachen en te huilen. Het was zeer emotioneel en intensief. Het was verdrietig en ook prachtig.Unaniem hebben we besloten dit komende week woensdag weer te doen als onze dansvriendin daar dan nog toe in staat is. De mogelijkheid om dit proces van zo dichtbij mee te mogen maken vervult ons met respect en dankbaarheid. Het maakt het afscheid nemen minder moeilijk. Ze krijgt meer pijn en last van het vocht in haar buik en achter haar longen. Toch was ze in staat om steeds weer een paar minuten mee te dansen en haar wil tot leven en genieten van het dansen was zoooo mooooi om te zien. Dit zal ik altijd blijven zien als ik aan haar denk. Haar lijflied Let's dance heeft ze ten volle waar gemaakt en zal bij mij altijd een bijzondere herinnering blijven oproepen.
Mijn eigen kwetsbaarheid werd er wel heel duidelijk en het was een stevige confrontatie.
Volgende week vrijdag is het weer tijd voor mijn kijkoperatie waar ik vol vertrouwen naar toe leef. Ik wil niet met angst leven en put troost en kracht uit het voorbeeld van mijn dansvriendin. Ik ben zo trots op haar.
Leven bij de dag en er iedere dag weer alles uit halen wat er te halen valt.
We gaan weer terug naar de dagelijkse dingen en voor nu is dat de voorbereiding op de Belastingaangiften die ik voor bejaarde mensen weer ga doen in maart. Het houdt me bezig en geeft veel voldoening.
Tot de volgende keer
Liefs Anne
Na een drukke week voel ik weer even de behoefte om wat te schrijven. Hier in mijn eigen huisje gaat het rustig zijn gangetje maar daarbuiten gebeurd van alles.
Afgelopen woensdag zijn we met ons dansgroepje in de hospice geweest bij onze dansvriendin. Op haar verzoek waren we daar om samen met haar te dansen, te lachen en te huilen. Het was zeer emotioneel en intensief. Het was verdrietig en ook prachtig.Unaniem hebben we besloten dit komende week woensdag weer te doen als onze dansvriendin daar dan nog toe in staat is. De mogelijkheid om dit proces van zo dichtbij mee te mogen maken vervult ons met respect en dankbaarheid. Het maakt het afscheid nemen minder moeilijk. Ze krijgt meer pijn en last van het vocht in haar buik en achter haar longen. Toch was ze in staat om steeds weer een paar minuten mee te dansen en haar wil tot leven en genieten van het dansen was zoooo mooooi om te zien. Dit zal ik altijd blijven zien als ik aan haar denk. Haar lijflied Let's dance heeft ze ten volle waar gemaakt en zal bij mij altijd een bijzondere herinnering blijven oproepen.
Mijn eigen kwetsbaarheid werd er wel heel duidelijk en het was een stevige confrontatie.
Volgende week vrijdag is het weer tijd voor mijn kijkoperatie waar ik vol vertrouwen naar toe leef. Ik wil niet met angst leven en put troost en kracht uit het voorbeeld van mijn dansvriendin. Ik ben zo trots op haar.
Leven bij de dag en er iedere dag weer alles uit halen wat er te halen valt.
We gaan weer terug naar de dagelijkse dingen en voor nu is dat de voorbereiding op de Belastingaangiften die ik voor bejaarde mensen weer ga doen in maart. Het houdt me bezig en geeft veel voldoening.
Tot de volgende keer
Liefs Anne
1 reactie