Hij is niet voorbij de mooie zomer

Vanmorgen was ik in Maastricht voor mijn jaarlijks darmonderzoek. Na de welbekende schoonmaakactie was het onderzoek zo gepiept. En jawel hoor, ik had al zo'n vermoeden. Na 8 jaar van rust was er toch een poliepje zo brutaal zijn kopje op te steken. Hij werd echter direct door de dokter weggemaaid en op sterk water gezet. Even afwachten maar. Hij is weg en kan geen onheil meer veroorzaken gelukkig. Na de tumor in mijn urineleider begin dit jaar had ik dit wel een beetje verwacht. Voor mij is de schoonmaakactie op zich geen probleem. Ik kan er goed mee omgaan en vind het wel fijn dat de darmen jaarlijks worden schoongemaakt. Maar toch voel ook ik altijd weer dat stukje spanning net voordat het moet gebeuren. Zal er wel bij horen. Ik heb nog geen manier kunnen vinden om die spanning niet te voelen. Twee weken geleden was ik op advies van de uroloog toch maar naar de dermatoloog gegaan om een paar vlekjes op mijn lijf te laten nakijken. Zal wel niets zijn zei de dermatoloog, maar weten doen we het pas als het onder de microscoop heeft gelegen. En dus werd er weer een mes in mijn eigenlijk toch wel goddelijke lijf gezet. Gelukkig achter op mijn been net boven de knieholte. Keurig dichtgemaakt en dicht gegroeid gelukkig. De spuitbus met stikstof moest er ook aan te pas komen en even dacht ik dat de kapper met de bus haarlak was binnen gekomen. Op diverse plekken werd ik bespoten en kon naar huis met de mededeling: over 14 dagen kunnen de hechtingen er uit en zal de rest ook wel weer beter zijn. In het volste vertrouwen dat er niets aan de hand was ging ik dus terug om de hechtingen te laten verwijderen. De uitslag liet me weer even heftig schrikken. Het ding dat was weggesneden was niets bedreigends maar eronder zat iets wat er toch beter niet kon zitten. Dus weer een nieuwe afspraak en een nog groter gat staat me te wachten. Maar niet voordat ik nog een paar dagen met mijn lief ben weggeweest en een paar dagen met mijn vriendin en nog een lang weekeinde alleen naar het meditatiecentrum. Die dingen ga ik echt nu niet doen met een gat in mijn been en dan niet mogen douchen. Eerst nog genieten en dan krijgen ze hun zin. 17 oktober is het zover. Er is nog niet echt iets aan de hand maar ik ben van de preventieve geworden als het even kan. Deze zomer is geweldig voor mij. Veel uitjes en korte tripjes en fijne sociale contacten. Dat neemt niemand mij meer af en die onderzoeken en sneetjes kunnen de pret ook niet drukken. Ik dank God voor de goede engelbewaarder die hij mij gestuurd heeft. Lieve groetjes Anne