Het schiet al op
Het is al weer een week geleden dat het Pasen was. De tijd gaat snel en ik heb alweer van alles ondernomen. De Paasdagen heerlijk rustig thuis door gebracht. Wat lezen, een kaartje leggen, een filmpje kennen en veel slapen.
Heel rustig met eten en vooral zo gezond mogelijk.
Afgelopen week was ik drie dagen te gast bij een zus van mij. het was heel gezellig en ik ben in de watten gelegd. We zijn zelfs naar de film geweest en uit eten. Ik heb er echt van genoten. Gisteren weer thuis gekomen en dan blijkt toch dat ook ontspannen en goede gesprekken energie kosten. Dus weer rustig aan. Wat boodschapjes gedaan en even buiten de deur wat gegeten. Even niet in de keuken staan. Vandaag ging dat wel weer. Helaas kan mijn partner niet koken vanwege een handicap aan een arm. Verder lukt hem wel erg veel en neemt hij me veel uit handen.
In mei wordt ik 65 en dat ga ik toch vieren met mijn familie en vrienden. Ik heb vandaag een kaartje gemaakt op internet en deze uitnodiging kan deze week de deur uit. Ik ben vol vertrouwen dat het gewoon gaat lukken en alles in orde komt.
Morgen is weer pré-operatief gesprek in het ziekenhuis en dan is het ook zo 14 april.
Natuurlijk weet ik ook dat er buiten mij om zo veel mensen kampen met dezelfde problemen en ik denk daar ook vaak aan. Omdat ik zelf in een inloophuis als vrijwilligster werk ken ik de problemen en angsten van mensen met kanker en hun familie.
Momenteel ontvang ik heel veel steun van mij collega-vrijwilligers en ondervind dus nu zelf hoe fijn het is als je ergens terecht kunt met je vragen, angsten en ervaringen. Ik kan het alle mensen met kanker en hun familie alleen maar aanraden om eens in zo'n inloophuis binnen te lopen en te ervaren wat dit voor je kan betekenen.
Soms kan ik me helemaal niet realiseren dat ik dus echt kanker heb. Het voelt soms zo helemaal niet zo ernstig. Maar de waarheid is dus anders en dat dringt toch ook steeds meer tot me door. Ik wil me er niet onder laten krijgen en vooral positief en vol goede hoop blijven. Ik heb nog wel wat slogans die me helpen. Zoals: Dag aan dag. Laat los en heb vertrouwen. Leef en laat leven. En zo zijn er nog tientallen.
In Nijmegen kwamen we tijdens een wandeling het bewijs van de lente tegen. Een eend met zeven kuikentjes kwamen ons tegemoet gezwommen. Zo lief en vertederend. Leven, nieuw leven en door gaan met leven.
Heel rustig met eten en vooral zo gezond mogelijk.
Afgelopen week was ik drie dagen te gast bij een zus van mij. het was heel gezellig en ik ben in de watten gelegd. We zijn zelfs naar de film geweest en uit eten. Ik heb er echt van genoten. Gisteren weer thuis gekomen en dan blijkt toch dat ook ontspannen en goede gesprekken energie kosten. Dus weer rustig aan. Wat boodschapjes gedaan en even buiten de deur wat gegeten. Even niet in de keuken staan. Vandaag ging dat wel weer. Helaas kan mijn partner niet koken vanwege een handicap aan een arm. Verder lukt hem wel erg veel en neemt hij me veel uit handen.
In mei wordt ik 65 en dat ga ik toch vieren met mijn familie en vrienden. Ik heb vandaag een kaartje gemaakt op internet en deze uitnodiging kan deze week de deur uit. Ik ben vol vertrouwen dat het gewoon gaat lukken en alles in orde komt.
Morgen is weer pré-operatief gesprek in het ziekenhuis en dan is het ook zo 14 april.
Natuurlijk weet ik ook dat er buiten mij om zo veel mensen kampen met dezelfde problemen en ik denk daar ook vaak aan. Omdat ik zelf in een inloophuis als vrijwilligster werk ken ik de problemen en angsten van mensen met kanker en hun familie.
Momenteel ontvang ik heel veel steun van mij collega-vrijwilligers en ondervind dus nu zelf hoe fijn het is als je ergens terecht kunt met je vragen, angsten en ervaringen. Ik kan het alle mensen met kanker en hun familie alleen maar aanraden om eens in zo'n inloophuis binnen te lopen en te ervaren wat dit voor je kan betekenen.
Soms kan ik me helemaal niet realiseren dat ik dus echt kanker heb. Het voelt soms zo helemaal niet zo ernstig. Maar de waarheid is dus anders en dat dringt toch ook steeds meer tot me door. Ik wil me er niet onder laten krijgen en vooral positief en vol goede hoop blijven. Ik heb nog wel wat slogans die me helpen. Zoals: Dag aan dag. Laat los en heb vertrouwen. Leef en laat leven. En zo zijn er nog tientallen.
In Nijmegen kwamen we tijdens een wandeling het bewijs van de lente tegen. Een eend met zeven kuikentjes kwamen ons tegemoet gezwommen. Zo lief en vertederend. Leven, nieuw leven en door gaan met leven.
1 reactie