Fijne Feestdagen
De dagen leken een eeuwigheid te duren en de spanningen waren bijna niet meer te dragen. Het kostte me zoveel energie om positief te blijven dat ik er dinsdagavond plotsklaps een vreselijke verkoudheid van kreeg. Idereen is verkouden zegt men dan, maar ik weet dat het de lage weerstand is die de verkoudheid toestaat bezit van mij te nemen.
De laatste weken waren zwaar met alleen maar zorgwekkende berichten. Oudste broer endeldarmkanker. De behandelingen heeft hij goed doorstaan. Midden januari de scan om te kijken wat de resultaten zijn. Mijn broer die net boven mij komt (zo zeggen wij dat thuis) is intussen ook weer thuis na 2 weken hartbewaking en de zoveelste ablatie. Ook steeds een tijdbom en maar hopen dat hij het overleefd en weer opknapt.
Tot overmaat van ramp werd ook nog mijn partner na het bevolkingsonderzoek voor dikke darm kanker opgeroepen en moest afgelopen week een coloscopie ondergang. Stijf van de zenuwen zat ik in het zieknhuis te wachten tot hij bij kwam en de uitslag bekend werd. Het lezen van een tijdschrift- een graag beoefende bezigheid in zo'n situatie- wilde ook niet lukken net zo min als een wandelingetje maken. Op het moment supreme kwam het verlossende antwoord: er is niets aan de hand, de darmen zien er prima uit. Het gewicht wat toen van mijn schouders viel kan ik niet beschrijven.
Al deze gebeurtenissen hielden me even weg bij mijn eigen sores. De CT-scan van vorige week en de af en toe opspelende pijn in mijn flank had ik mooi aan de kant kunnen schuiven. Wat zijn wij mensen daar toch goed is. Ons druk maken om anderen om maar niet onze eigen angsten te voelen.
Maar opeens waren de andere zorgen niet meer nodig en kwam mijn eigen angst in volle hevigheid terug.
Vanmiddag was het zover. Mooi op tijd voor de afspraak werd ik binnen geroepen en kwam er - voor mij onverwacht- nog eerst een blaasonderzoek. Daar zag ik een mooi evenwichtig beeld totdat er opeens een felrose plek verscheen. Ziet eruit als een ontsteking zegt de arts maar het kan ook iets anders zijn. We nemen even een hapje en sturen het op. Weer hartkloppingen. Op de scan was te zien dat de urineleider iets was opgezwollen. Kan zomaar van de behandelingen komen zegt de arts maar ik wil het wel zeker weten. Weer hartkloppingen. We gaan eind januari weer een kijkoperatie doen en even met de flexibele slang door naar boven in de nier kijken. Voor de zekerheid. Gatver alweer onder zeil.
Dan hoor ik alleen nog: het ziet er allemaal goed en onschuldig uit en ik besluit dat ik dat dus maar ga onthouden en de rest laat voor wat het is. Eerst maar weer fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling. Nu nog die vervelende verkoudheid kwijt raken en dan achter de kookpot.
Voor eenieder die dit leest
FIJNE FEESTDAGEN EN EEN VOORSPOEDIG 2017
Lieve groet
Anne
De laatste weken waren zwaar met alleen maar zorgwekkende berichten. Oudste broer endeldarmkanker. De behandelingen heeft hij goed doorstaan. Midden januari de scan om te kijken wat de resultaten zijn. Mijn broer die net boven mij komt (zo zeggen wij dat thuis) is intussen ook weer thuis na 2 weken hartbewaking en de zoveelste ablatie. Ook steeds een tijdbom en maar hopen dat hij het overleefd en weer opknapt.
Tot overmaat van ramp werd ook nog mijn partner na het bevolkingsonderzoek voor dikke darm kanker opgeroepen en moest afgelopen week een coloscopie ondergang. Stijf van de zenuwen zat ik in het zieknhuis te wachten tot hij bij kwam en de uitslag bekend werd. Het lezen van een tijdschrift- een graag beoefende bezigheid in zo'n situatie- wilde ook niet lukken net zo min als een wandelingetje maken. Op het moment supreme kwam het verlossende antwoord: er is niets aan de hand, de darmen zien er prima uit. Het gewicht wat toen van mijn schouders viel kan ik niet beschrijven.
Al deze gebeurtenissen hielden me even weg bij mijn eigen sores. De CT-scan van vorige week en de af en toe opspelende pijn in mijn flank had ik mooi aan de kant kunnen schuiven. Wat zijn wij mensen daar toch goed is. Ons druk maken om anderen om maar niet onze eigen angsten te voelen.
Maar opeens waren de andere zorgen niet meer nodig en kwam mijn eigen angst in volle hevigheid terug.
Vanmiddag was het zover. Mooi op tijd voor de afspraak werd ik binnen geroepen en kwam er - voor mij onverwacht- nog eerst een blaasonderzoek. Daar zag ik een mooi evenwichtig beeld totdat er opeens een felrose plek verscheen. Ziet eruit als een ontsteking zegt de arts maar het kan ook iets anders zijn. We nemen even een hapje en sturen het op. Weer hartkloppingen. Op de scan was te zien dat de urineleider iets was opgezwollen. Kan zomaar van de behandelingen komen zegt de arts maar ik wil het wel zeker weten. Weer hartkloppingen. We gaan eind januari weer een kijkoperatie doen en even met de flexibele slang door naar boven in de nier kijken. Voor de zekerheid. Gatver alweer onder zeil.
Dan hoor ik alleen nog: het ziet er allemaal goed en onschuldig uit en ik besluit dat ik dat dus maar ga onthouden en de rest laat voor wat het is. Eerst maar weer fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling. Nu nog die vervelende verkoudheid kwijt raken en dan achter de kookpot.
Voor eenieder die dit leest
FIJNE FEESTDAGEN EN EEN VOORSPOEDIG 2017
Lieve groet
Anne
2 reacties
Dikke knuffel en alle goeds voor 2017.
Dikke knuffel.