De kracht van de boom
De kracht van de boom zit hem niet in zijn stam maar in zijn wortels las ik afgelopen dagen in het inloophuis op de kaartjes die de gasten mee mochten nemen voor wereld kankerdag. Een van onze gasten kon het niet meer meenemen dus nam ik het mee naar haar. Deze gaste was ook mijn goede dansvriendin die afgelopen zondag in de hospice rustig is ingeslapen. Ze had nog een prachtig afscheidritueel laten organisren en gekozen voor levensbeeïndiging. Het ritueel was geheel naar haar wens en ze lag zelfs nog in bed te swingen. Twee uur later is ze op eigen kracht ingeslapen. De dood kan ook heel genadig zijn.
Wat een kracht had deze vrouw en wat een overgave. Voor mij is ze uitgegroeid tot een groot voorbeeld.
De avondwake in besloten kring was wederom door haar geregisseerd evenals de crematiedienst. Ze heeft het iedereen een stuk makkelijker gemaakt haar los te laten en afscheid te nemen. Het besef van het eindige is weer eens volledig door gedrongen.
Haar foto met een lieve lach staat op het dressoir en zegt me dat het goed is zo. We zullen haar zeker missen in het groepje.
Vandaag ben ik helemaal uit de running. Ik zit nog in mijn ochtendjas en wil niet naar buiten. Ben al uren op kanker.nl en lees blogs van lotgenoten. Hoewel ik momenteel schoon ben realiseer ik me terdege dat dit ook weer om kan slaan en ik probeer steun te halen uit de manieren van omgaan van anderen. De diepe, weggestopte angst dat dit ooit mijn lot kan zijn, probeer ik naar boven te laten komen en onder ogen te zien. Ik geloof er in dat je pas met je angsten kunt dealen en ze los laten als je ze ook helemaal hebt laten doordringen. De kracht die ik heb gezien en de manier van leven terwijl je weet dat je stervende bent bij onze dansvriendin wil ik ook laten groeien en naleven. Gaan moeten we uiteindelijk allemaal een keer.
Voorlopig zullen haar woorden nog lang naklinken. Kom, let's dance en denk eraan: vergeet niet te genieten van het leven🌷
Lieve groet
Pech 2008 Anne
Wat een kracht had deze vrouw en wat een overgave. Voor mij is ze uitgegroeid tot een groot voorbeeld.
De avondwake in besloten kring was wederom door haar geregisseerd evenals de crematiedienst. Ze heeft het iedereen een stuk makkelijker gemaakt haar los te laten en afscheid te nemen. Het besef van het eindige is weer eens volledig door gedrongen.
Haar foto met een lieve lach staat op het dressoir en zegt me dat het goed is zo. We zullen haar zeker missen in het groepje.
Vandaag ben ik helemaal uit de running. Ik zit nog in mijn ochtendjas en wil niet naar buiten. Ben al uren op kanker.nl en lees blogs van lotgenoten. Hoewel ik momenteel schoon ben realiseer ik me terdege dat dit ook weer om kan slaan en ik probeer steun te halen uit de manieren van omgaan van anderen. De diepe, weggestopte angst dat dit ooit mijn lot kan zijn, probeer ik naar boven te laten komen en onder ogen te zien. Ik geloof er in dat je pas met je angsten kunt dealen en ze los laten als je ze ook helemaal hebt laten doordringen. De kracht die ik heb gezien en de manier van leven terwijl je weet dat je stervende bent bij onze dansvriendin wil ik ook laten groeien en naleven. Gaan moeten we uiteindelijk allemaal een keer.
Voorlopig zullen haar woorden nog lang naklinken. Kom, let's dance en denk eraan: vergeet niet te genieten van het leven🌷
Lieve groet
Pech 2008 Anne
1 reactie