Laatste chemo gehad! En nu?

Dat was het dan, het zit er op! 12 chemo's in totaal.. met ups en downs. Tja en wat nu? De chemo's waren eigenlijk een beetje mijn bezigheid geworden. Ik leefde van chemo naar chemo. En ja tuurlijk geniet ik nu van het feit dat ik geen chemo meer heb, beter kan niet. Nu ben ik een paar weken verder en vind het lastig om de draad weer op te pakken. Moet ik nu weer meteen verder met mijn leven? Vinden mensen het raar dat ik nog niet aan het werk ben of op school zit? Sowieso snap ik eigenlijk niet waarom ik me zoveel bezighoud met wat mensen er van vinden en denken. Ik wacht tenslotte nog steeds op scans en uitslagen, en daarbij de gevolgen van chemo en kanker zijn niet meteen uitgewerkt na mijn laatste chemo. (hoor je de tegenstrijdigheid al).. 

Ik heb daardoor het idee dat ik een beetje in een zwart gat terecht ben gekomen. Als je niet meer alleen maar bezig bent met het ziekenhuis en alles er om heen, krijg je ineens veel meer tijd om stil te staan en na te denken over van alles en nog wat. Ook moet je ineens weer voor jezelf leven in plaats van voor je ziekte die de inhoud van je dag bepaalde. Daarnaast probeer ik ook weer mijn oude leven terug te krijgen. Ik hield van uitgaan, gezelligheid en leuke dingen doen, bijvoorbeeld in dit seizoen de festivalletjes pakken. Vorige week ben ik naar Concert at Sea geweest een festival hierzo en dan wil je zo graag en je wilt alles bijbenen, maar je merkt dat de vermoeidheid op komt spelen, de hele dag staan en het zonnetje op je huid is oprecht dood vermoeiend, voor een normaal persoon al haha laat staan voor iemand die 12 chemo's heeft gehad man man. En tuurlijk komt dat wel weer terug maar dat kost tijd.

Als ik kon had ik zo mijn oude leventje weer opgepakt. Werken, school, uitgaan, en ja dan ook wel moe zijn maar dan moe zijn omdat ik het druk heb, stress hebben over wat ik aan moet trekken als ik een avondje uit ga, zeuren dat ik mijn haar niet goed krijg met de krul/stijltang. Tja.. waren dat nog maar de dingen waar ik me druk over maakte in plaats van die rot kanker. Dat zijn nu dingen waar ik me minder druk om maak (kleding enzo). Niet dat ik me er helemaal niet druk om maak want ik wil er altijd nog leuk uit zien haha en heb soms zeker wel kleding stress, maar anders als vroeger je snapt het wel.. 

En om dan even terug te komen op dat zwarte gat waar ik een soort van in beland ben. Daar las ik een mooi stuk over op het internet. En bij het lezen voelde ik me eigenlijk al wat beter op de manier van ik voel me niet alleen en al gelijk begrepen. Het ging over een rouw proces. Door kanker kom je in een rollercoaster terecht, er gebeurd zoveel tegelijk dat je niet de kans krijgt om eigenlijk na te denken of te (rouwen). Je zit in overlevingsstand en denkt er gek genoeg niet bij na wat er allemaal gebeurd, want het gebeurd gewoon. Je emoties worden een soort van onderdrukt.  Waarbij ik het idee heb ,dat nu pas het besef komt en alle emoties daarbij.. Nou je kunt je misschien wel voorstellen wat voor een rotzooi dat geeft in je hoofd zeg pfoe haha. Seriously life is a bitch en ze is bij me komen wonen. 

In mijn vorige blog had ik het over mijn emmertje wat dan overloopt. Dat emmertje loopt de laatste tijd te veel over. Ik ben een beetje de controle kwijt over mijn eigen emoties. En dat is voor mensen om je heen erg lastig om mee om te gaan. En dat neem ik ze ook niet kwalijk. Ik word zelf namelijk ook overvallen door mijn eigen emoties en de stemmingswisselingen. Soms kan ik mezelf zo gek maken met mijn gedachtes. Voor sommige mensen lijkt het alsof ik dezelfde Emma nog steeds ben en dat probeer ik ook te zijn de oude ik, maar ongewild doet kanker toch meer met je en dat kan je niet tegen houden. Het veranderd je op een hoop vlakken of je dat nou wilt of niet. En ja dan heb ik gewoon even een luisterend oor nodig en een knuffel en een ENORME peptalk. En dat is iets wat ik de afgelopen weken even meer nodig heb dan in het hele afgelopen half jaar.. 

Ja ik ben wel bang voor de toekomst, niet alleen voor wat de uitslag zal zijn. Waarvan ik natuurlijk hoop dat het een goede uitslag is! Nog even een paar weekjes wachten. En dan hoop ik met een super vrolijke blog te komen. Een blog met een top uitslag! 

Kusssss,