1 jaar na de diagnose

Morgen, 22 januari, is het een jaar geleden dat mijn mama ziek werd. 
 

Het begon allemaal bij een te hoge suikerwaarde in het bloed. Haar suiker stond soms boven de 300... Na veel onderzoeken bleek ze opeens diabetes type 2 te hebben en werden er 3 cysten gevonden in haar pancreas. We waren ons van nog geen kwaad bewust, want ze hadden ons opgebeld van het ziekenhuis dat haar bloed goed was en er geen sprake was van kanker. Mama moest de dag nadien wel nog onder de scanner om te kijken hoe de cysten er gekomen zijn. Mama was een halfuur thuis van het ziekenhuis en opeens gaat de telefoon, ze hadden een tumor gevonden. In een week tijd wisten we alles... alvleesklierkanker met uitzaaiing in de lever en niet meer te genezen. 
 

1 jaar later en nog eens 20 kilo lichter. Mama weegt nu ongeveer 47kg. We zijn hier thuis bang aan het afwachten op nieuws uit Leuven. Mama krijgt al 3 maand geen behandeling meer. In België zijn er 2 lijnen, maar beide slaan niet meer aan bij haar. Mama kan nog in aanmerking komen voor een studie in Leuven, of ze in aanmerking komt weten we nu donderdag. Dus je kan het al raden... heel veel stress bij ons allemaal hier thuis. 
 

In een jaar tijd is er heel wat gebeurd...  Ziekenhuisopnames want ze kleurde geel, ze at met moeite. Ze is ook heel wat van haar krachten verloren en is ook enorm moe. Met drukte omgaan is ook heel moeilijk... Ik help haar soms eens met wassen en eerlijk... het is afschuwelijk, ik voel alleen maar beenderen. De laatste weken is ze weer vermagerd en eet ze terug weinig of zelf bijna helemaal niks. Ze zegt dat dit komt door de stress voor Leuven. Ik kan hier inkomen, maar wat als het nieuws van Leuven slecht is? 

Het is zo moeilijk, je voelt je zo machteloos in deze situatie.

Groetjes,

Smedtje