Lotgenoten

Verleden week naar de lotgenotenbijeenkomst geweest in het Langeland. Het is goed om met mensen te praten die soortgelijke problemen hebben als jezelf; om te horen hoe ze omgaan met problemen als incontinentie, impotentie, groeiende borsten op 80 jarige leeftijd, de onzekere toekomst. En niemand die het bijltje er bij neergooit: door hobbies, werk, het geloof, hun vrouw vonden ze de kracht om er nog steeds wat van te maken. Ondanks alle problemen stonden ze stuk voor stuk positief in het leven. Op een vorige bijeenkomst was er een Hagenaar aanwezig geweest die met de volgende bijdrage kwam: optimist tot in je kist!
We doen ons best.
Inmiddels heb ik begrepen dat ik blij mag zijn met de positieve reactie van mijn huisarts op mijn verzoek om euthanasie. Dat wil wel eens anders lopen. Ik ben lid geworden van de NVVE om zoveel mogelijk op de hoogte te zijn van de regelgeving. Prettig is dat je op de site van de NVVE voorbeelden kunt vinden van verklaringen. Ik vond het wel zwaar om te lezen over ondraaglijk lijden en uitzichtloosheid en hoop van harte dat dat mijn hormoonkuur nog lang stand houdt!
Wrang:
Ik heb mijn hele leven redelijk veel gesport: badminton, hardlopen (1/2 marathon, hele was te ver) fietsen, schaatsen op natuurijs en wandelen (wel hele marathon, de Slagtemarathon in Friesland). Toen ik jong was gewoon omdat ik het leuk vond maar nadat mijn vader overleed aan een hartaanval toen ik 34 was, vooral om een goede conditie te houden. Drie broers van mijn vader overleden aan een hartaanval, mijn zus en mijn broer moesten beide gedotterd worden. Gelukkig werkt mijn rikketik naar behoren. Krijg ik prostaatkanker ....
Nu fiets en sport ik nog steeds, en dat doet me goed, maar nu vooral omdat je er fysiek en mentaal van opknapt.