8. Start van de rollercoaster

Eind januari 2023 - half februari 2023

Eindelijk mag Bas naar de Neuroloog. Het voelt zo machteloos om te zien hoeveel pijn hij heeft, 48 jaar maar hij leidt het leven van een 80 jarige inmiddels. De nachten breken mij ook op, hij gaat constant in bed, uit bed, om maar van houding te kunnen veranderen. Hij heeft online inmiddels 2 nieuwe kussens besteld, kijken of hij daarmee beter zou kunnen slapen, het wil allemaal niet helpen.

Wanneer de Neuroloog de klachten aanhoort en ik nog extra benoem dat hij wat vergeetachtiger lijkt en dat zijn spraak naar mijn idee minder is, onderwerpt hij Bas aan een lichamelijk onderzoek. Ik denk ik zijn ogen te zien dat hij niet goed weet waar hij naar kijkt. De keel/hals van Bas is sinds zijn kankerbehandelingen erg dun geworden, de huid ziet er leerachtig uit. Hoeveel Bas ook at, zijn hals/keel en zijn hoofd werden niet meer dikker en daarmee zag hij er de laatste jaren uit alsof hij nog steeds ziet was. Hij vond dat vervelend en bedekte zijn hals zoveel mogelijk om de starende blikken te vermijden. De conclusie van de Neuroloog: Spieratrofie door de eerdere bestralingen. Hmmm oke...kan... Maar voor mij verklaart dit nog niet de verslechterde spraak helemaal. Maar ik ben vastbesloten, hij MOET EN ZAL die MRI krijgen! Ik denk dat ik eerder al duidelijk genoeg ben geweest want hij zei: "Ik begreep dat u een MRI wenst?" Euhhh JA... en dus werd er eentje aangevraagd, we kunnen over 2 weken terecht. Enigzins gerustgesteld gaan we weer naar huis. Maar de week is nog niet om en Bas houdt het niet meer van de pijn. Het is weekend dus dan maar naar de huisartsenpost, gelukkig krijgt hij iets sterkere pijnstillers mee, nog even en dan weten we wat er aan de hand is. Ik loop inmiddels ook al aardig op mijn tandvlees. De wisselende diensten, de slechte nachten, mijn huishouden op orde houden. Ik raak er ook labiel van, maar ik wil niet huilen waar Bas bij is, daar heeft hij niks aan, dan maar wat langer onder de douche.

Half februari mag hij dan eindelijk in de avond de MRI laten maken, ze zijn snel in dit ziekenhuis want we weten ook al dat hij de volgende dag de uitslag zal krijgen. Het wachten duurt lang, de arts kon vanaf 13.30 bellen maar om 15.30 is er nog steeds niet gebeld, we bellen zelf dus maar. Er is een noodgeval tussen gekomen maar de arts zal ons zeker nog bellen. Om 16.00 belt hij inderdaad terug. " Ik heb helaas slecht nieuws, we hebben iets gezien, mogelijk is het de kanker die terug is. Ik zal je met spoed doorsturen naar het Radboud" Ik wist het...ik wist het...