9. Diagnose
Half februari 2023
Nadag vrijdag de uitslag van de MRI binnen kwam, werden we op dinsdag al verwacht in het Radboud. Na de uitslag vrijdag, hebben we de Neuroloog om nog zwaardere pijnstilling gevraagd want hij kon zo het weekend niet door. Hij krijgt nu Oxycodon kortwerkend voorgeschreven. Bas zou dinsdag de hele dag in het Radboud moeten blijven en er zouden meerdere disciplines onderzoek bij hem doen. We krijgen voor de hele dag een vast aanspreekpunt, een lieve verpleegkundige aan wie we alles mogen vragen. We hebben een onderzoekskamer de hele dag tot onze beschikking en de artsen zullen naar ons toekomen ipv andersom, dat is heel erg fijn. Ik zie meteen dat er geen bed aanwezig is, alleen maar harde stoelen. De verpleegkundige regelt meteen een bed, super fijn. Er lopen KNO artsen en neurologen binnen, ook artsen in opleiding kijken mee en mogen af en toe ook handelingen uitvoeren, er wordt bloed geprikt en uiteindelijk nemen ze een biopt af. De artsen denken niet aan kanker. De diagnose: een zeer uitgebreide ontsteking aan de schedelbasis (Osteomelytis). De oorzaak hiervan moet blijken uit het biopt. Mijn hoofd draait overuren. Een ontsteking in je schedel, bot dus. Dat verklaart wel de mondgeur. Wel een heftige plek om een botonsteking te hebben, wat zal het pijnlijk zijn, mijn hart krimpt ineen, vind het zo erg voor hem.
Via zijn digitale dossier hou ik alle uitslagen oplettend in de gaten. Zijn ontstekingswaarden (CRP) rijzen de pan uit, waar deze onder de 10 mg/l moet zitten, zit Bas op de 101 mg/l De uitslag van de biopsie is een aantal dagen later binnen. Er zijn geen kankercellen gevonden! Wel hebben ze verschillende bacteriƫn en schimmels ondekt. Bas wil niet alle details weten en ik heb veel vragen, daarom geeft hij toestemming dat de artsen mij alles mogen vertellen. De internist-infectioloog geeft aan dat het Radboud gespecialiseerd is in het behandelen van schimmels. Het wordt wel snel duidelijk dat het een lang traject zal worden, waarschijnlijk meer dan een half jaar antibiotica. Een botonsteking veroorzaakt door een schimmelinfectie is erg moeilijk te bestrijden. Ze weten ook niet welke (lichaamseigen) schimmel de hoofdoorzaak is, het wordt dus puzzelen in welke antibiotica aan zal slaan. Bas wordt ter observatie opgenomen, de pijnstillers zijn niet aan te slepen lijkt het. We eten in het ziekenhuis ook nog samen een gebakje op op 28 jarige huwelijk, voor alles een eerste keer denken we maar. Ze controleren dagelijk of zijn CRP (onsteking) waarde daalt. Bas krijgt erg veel lieve aandacht dmv appjes, kaartjes enz. Ook word er voor mij en mijn zoon goed gezorgd, er wordt gekookt, gewassen, gepoetst, echt zo ontzettend fijn en lief! Mijn andere zoon woont inmiddels 1,5 jaar op zichzelf en ver weg, ik hou hem op de hoogte en wil hem niet overmatig bezorgd maken
Er passeren meerdere antibiotica's, soms lijkt de ene toch goed aan te slaan en dan stagneert het weer. De arts besluit om bij Bas een PICC lijn te laten plaatsen, op deze manier wordt de antibiotica direct in zijn bloedbaan gebracht en zal dus gerichter zijn werk kunnen doen, deze wordt ongeveer in het midden aan de binnenzijde van zijn linkerarm geplaatst. Er wordt de keuze gemaakt om de antibiotica via een elastomeerpomp, dat is een kunststof flesje met een (in ons geval) met antibiotica gevulde ballon er in. Wanneer deze is aangesloten op de PICClijn dan loopt de antibiotica rustig in. Ik ben niet bevoegd en bekwaam voor deze handeling maar vanwege mijn werk mag ik de handeling prive wel aanleren met mijn collega's van de Technische Thuiszorg als back up, zij zullen ook de PICClijn wekelijks controleren en de pleister verschonen De antibiotica zal dagelijks ' vers' vanuit het ziekenhuis worden thuisbezorgd. We zijn blij dat ze in ieder geval hebben aangegeven dat genezing nog wel mogelijk is.
2 reacties
Hoi R,
Wat beschrijf je het verhaal van Bas geweldig. Ik volg het en voel intens met jou mee. Een zin in deze laatste blog wil ik op inhaken: de artsen denken niet aan kanker. Die vind ik opmerkelijk gezien de historie en kom ik vaker tegen. Terwijl ik juist denk (en jij ook lees ik) er zijn altijd kankercellen die een behandeling overleven. Soms houden die zich maanden koest, soms tientallen jaren, maar ze blijven op de loer liggen om hun verwoestende werk weer op te pakken. Het is mooi dat artsen overtuigd zijn van hun vak- en deskundigheid, maar soms mis ik het boerenverstand bij klachten na een eerdere kankerdiagnose.
Wens je een fijn weekend en wil je bedanken voor het delen van je verhaal. Hoop dat het jou ook kan helpen bij de verwerking.
liefs, Houdtje
Wat een hel.
Ja, Hij leeft voort in jullie harten, maar ook in andere mensen, in mij bijvoorbeeld.
Door jouw blogs.
Anders had ik nooit over zijn bestaan geweten.
Zeer bedankt.