4. Behandelingen klaar, restschade...
Februari 2005
Op onze 10 jarige trouwdag krijgen we het nieuws dat de laatste scan heeft uitgewezen dat de tumor en de uitzaaiingen zijn verdwenen. Dat de uitzaaiingen gekrompen waren hadden we natuurlijk al kunnen zien doordat het linkeroog weer netjes recht trok. Wat waren we opgelucht, als er iets in je hoofd zit voelt het voor ons toch een stuk enger dan wanneer het ergens anders zou zitten. Maargoed, nu is de tijd van herstel aangebroken.
De slijmvliezen herstellen zich langzamerhand en de sondevoeding kan uiteindelijk gestopt worden. Helaas heeft de bestraling veel kapot gemaakt, zo heeft hij amper nog speeksel, is zijn huig verdwenen (had de arts ook nog nooit eerder gezien, was in het begin ook erg irritant want bij drinken kwam het gelijk zijn neus uit gelopen, of probeer maar een zwembandjes op te blazen zonder huig...) Ook zijn er veranderingen in smaak (en is de eetlust dus ook minimaal) en kan zijn mond max 2 cm open omdat zijn kaakspieren stug zijn geworden. Hij heeft ook veel last van spierkrampen in de hals, een zelfde soort verkramping die anderen soms in de kuit hebben, je ziet de spier compleet strak trekken, hij moet zijn hals dan stretchen. De huid aan de linkerzijde van zijn gezicht, zijn linker neusgat en een stuk bovenop zijn hoofd, zijn gevoelloos geworden en de structuur van de huid is veranderd, stugger.
Helaas heeft zijn gehoor ook te lijden gehad van de behandelingen, zijn linkeroor is doof geworden en zijn rechteroor slechthorend. Er moest dus vrij snel een hoorapparaat worden aangemeten. Naast dat Bas niet alles meer hoort, is hij voor anderen ook moeilijker te verstaan vanwege de kleine mondopening. Eten blijft erg lastig, alles moet fijngesneden zijn, liefst met veel jus want zonder speeksel wordt er niet goed voorverteerd. Het eten wat hij voorheen lekker vond zoals pasta's, zijn nu te droog en zuur geworden. Alles wordt met flink wat water (wat volgens hem stroef is) gegeten. Rijst blijft in de keel hangen. Brood kan alleen met plakkerig beleg, dus pindakaas met hagelslag er op. Uiteindelijk wordt een bord Brinta in de loop der jaren vaste prik aan het begin en einde (en soms nog tussendoor) van de dag. Dit samen met een dagelijkse multivitamine pil. Ik was er geen fan van, had graag gewild dat hij vaker met een dietiste om de tafel had gezeten om te kijken of er nog andere mogelijkheden waren om zijn voedingstoestand te verbeteren. Aan de andere kant was het ook zijn eigen keuze om hiermee tevreden te zijn, dat wilde ik ook respecteren...dat was niet altijd even makkelijk