3. Bestralingen en chemo's

Lente en zomer 2004

Er is een start gemaakt met de chemo's en de bestralingen. Voor de chemo's moet Bas telkens 1 nachtje in het ziekenhuis blijven. Hij krijgt een Hickman katheter want de chemo's moeten in een groot bloedvat binnenkomen. Hij moet ook nog 2 inwendige bestralingen krijgen. Zo kunnen ze een hogere bestraling op de meest kritische plek uitvoeren. Heel aangenaam is de voorbereiding niet. Door beide neusgaten wordt een voerdraad naar binnen gebracht die via de mond weer naar buiten wordt gehaald, hierop wordt het bestralingsblokje geplaatst, een flexibel blokje van ongeveer 3x3 cm. Dit blokje wordt via de mond de neusholte in getrokken. Bas kan het kokhalzen moeilijk tegenhouden, door de eerdere gewone bestralingen zijn de slijmvliezen in zijn mond en keel aangetast en is slikken moeilijk, het voelt ook benauwend als zo'n blokje je neus in getrokken wordt. Gelukkig hoeft dit maar 2x in het hele traject. Zijn haren vallen alleen uit in het bestraalde gebied, de structuur van de haren die zijn gebleven verandert wel in zachter haar.

Het eten en drinken wordt al snel een probleem, waar Bas het eerst nog kon redden met wat extra drinkvoeding is het onvermijdelijk dat hij aan de sondevoeding moet. Hij heeft erg veel last van zeer taai slijm dat hij met moeite weg krijgt. Hij wil niet aan een pomp dus moet de sondevoeding handmatig toegediend worden, dit regelt hij allemaal zelf. Ik zie echter dat het soms in een veel te hoog tempo naar binnen wordt gespoten en vaak moet hij braken waarbij soms ook zijn neus-maagsonde sneuvelt. Omdat dit best vaak gebeurde heeft hij op een gegeven moment zichzelf geleerd hoe je zelf een sonde kunt plaatsen, hij voelde goed aan wanneer deze goed zat. Dus plaatste hij met enige regelmaat een nieuwe sonde. Ik heb nog een poging gedaan om hem zover te krijgen om alleen een voedingspomp te gebruiken als hij toch op bed lag te slapen maar ook dit wilde hij niet. De kinderen reageerde heel verschillend op hun vader. De jongste vond de sonde maar een eng ding, hij was vooral heel bang dat hij zijn vader pijn zou doen of de sonde er per ongeluk uit zou trekken, hij bleef dus meestal op afstand van Bas.

Van alle behandelingen is Bas ontzettend moe, hij geeft aan dat de chemo's de eerste dagen aanvoelen als een zware griep. Hij vindt ze vervelend maar weet ook dat het na een aantal dagen weer een stuk beter zal gaan..