16. De knik

Half april 2023

Ik merk dat ik, nu ik bij de laatste dagen aankom, het lastiger vind om de dingen op te schrijven. Het is nog maar een half jaar geleden... een half jaar.. maar ik vind het belangrijk om mijn herinneringen en gedachten op te schrijven.

Bas begon na een aantal dagen wat te beven, hij werd hier bewust van doordat hij soms een appje wilde beantwoorden maar dat de coördinatie niet helemaal goed ging. Dit beven werd elke dag een beetje meer, de huisarts vertelde dat dit waarschijnlijk door een tekort aan electrolyten (zouten) kwam. Electrolyten zijn belangrijk voor je spieren, zenuwen en hebben ook effect op je bloeddruk. Bas vertelde ook vreemde vlekken te zien, zijn ogen deden raar. We wijten het aan de algehele achteruitgang, het was nog niet echt storend. We gaan gewoon slapen en kijken morgen wel verder. We hebben afgesproken dat als Bas zich wil verplaatsen, er altijd iemand met hem mee gaat. Dat vind hij helemaal niet nodig, dus midden in de nacht wilde hij zelf naar de badkamer lopen. Ik word wakker van een hard geluid, Bas is op de overloop gevallen, hij ligt op zijn rug (gelukkig) maar kan niet overeind komen. Ik roep mijn zoon en we laten Bas eerst even zitten, even bijkomen, maar dat was helemaal niet nodig volgens hem, dus buigt hij voorover om op zijn knieën te komen. Dit gaat veel te snel en hij valt voorover met zijn hoofd op de grond. Ik schrik me helemaal lam! Niet op het hoofd! Gelukkig gebeurt er niets. Samen met zoonlief lopen we met Bas naar de badkamer waar ik Bas uitleg dat ik hem gelijk ga douchen en dat we dan naar beneden gaan en dat hij niet meer naar boven mag maar voortaan beneden blijft. Daar gaat hij op dat moment mee akkoord... Bas slaapt steeds een beetje meer. Aan de andere kant is hij soms nog best actief maar wat me opvalt is dat hij zijn lichamelijke toestand overschat. Via de thuiszorgwinkel heb ik een rolstoel aangevraagd maar Bas zit intussen op Marktplaats te zoeken naar een electrische rolstoel om zelf nog naar buiten te kunnen gaan. Naar buiten? Hij beeft inmiddels behoorlijk en zijn rompbalans is duidelijk slechter aan het worden, zelfstandig rechtop zitten is al lastig. Ik vraag hem om nog even niets aan te schaffen, ik denk namelijk dat het nog maar een kwestie van dagen is, maar dat wil ik natuurlijk niet zo benoemen. Een dag later merk ik dat Bas echt aan het inleveren is qua conditie, hij slaapt veel tussendoor, ik kruip regelmatig bij hem in het ziekenhuisbed, mekaar gewoon nog lekker vasthouden en dutten, we genieten nog van dit soort momenten. Op een gegeven moment geeft Bas aan dat het toch wel zijn grootste wens is om nog lekker te douchen...boven.. We kunnen hem met ons drieën toch wel naar boven tillen? Alles in mij zegt Nee. Maar kan ik dit weigeren? Ik vind het echt niet veilig om hem de trap op te tillen, en wat als hij onwel wordt onder de douche? Ik vind het niet leuk maar ik durf het echt niet aan en hou voet bij stuk. Bas reageert geagiteerd, waar hij normaal mijn (terechte) bezwaren zou aanhoren, overdenken en in dit geval accepteren, reageert hij nu wat bozig. Ik ben de laaste dagen ook erg bezig met onze jongens, wat zullen straks hun herinneringen zijn van deze tijd thuis? Wat kunnen ze beter wel zien/weten en wat misschien beter niet? Met welk gevoel zullen ze later terugkijken? Ik moet Bas echt het meest heftige scenario beschrijven als we zijn wens zouden uitvoeren. We moeten met 2 of 3 personen hem de trap waar 2 bochten in zitten, op tillen. Dan moet hij op het toilet gaan zitten zodat ik hem uit kan kleden, dan moet hij op de doucheplank gaan zitten zodat ik hem kan douchen. Wat als hij onwel wordt en onderuit gaat? Wat als hij daarbij zijn hoofd stoot en hij begint te bloeden? Moet ik hem dan stervende of dood met de jongens uit het bad tillen? Wij moeten met die beelden op ons netvlies wel door kunnen leven... Het is een heftig idee. Ik wil geen risico's nemen, echt niet!  Ik stel voor om de thuiszorg te vragen (om hem tegemoet te komen) maar dat het zeker is dat ik het sowieso niet ga doen. Dat is een stap te ver voor hem, dat iemand anders hem gaat douchen. Uiteindelijk accepteert hij mijn keuze, dit knaagt nu nog steeds aan mij ook al weet ik dat dit de meest verstandige keuze was.