Frigo
Tijdens de chemo draag ik wanten en schoenen met een gel er in om de uiteinden van Zweef af te koelen. Dat is bevorderlijk voor het voorkomen van neuropathie. Die dingen moeten stervenskoud zijn, om hun werk te doen. Nou is het koud houden voor het gebruik nog wel een dingetje. De eerste chemo ging het wel redelijk, toen hadden we de schoenen en wanten ingevroren meegenomen van thuis. Maar de tweede chemo, toen zaten we in het gasthuis en daar hadden ze geen ruimte in de vriezer. De omvang van het koelpakket beslaat anderhalve diepvrieslade. De koeltas met vrieselementen bleef in de auto, waar de nachtvorst nog ampele pogingen deed de boel ingevroren te houden. En hoewel koel, echt koud was het niet meer de volgende morgen. Één setje belandde tijdens de chemo nog in de vriezer op de dagbehandeling en kon nog wat bijdragen aan koude, maar het algehele resultaat was verre van optimaal.
Voor de volgende keer moesten we de tas de avond ervoor maar naar de dagbehandeling brengen, dan kon het daar in de vriezer. Dankbaar aanvaardden we die mogelijkheid.
En zo kwam het dat wij ons eind van de middag ons meldden bij de dagbehandeling, om de ingevroren hulpmiddelen in de vriezer te laten leggen. "Nee, nee, dat kan niet". "Onze vriezer is veels te klein en ook vol". Ik durf te wedden dat die vol ligt met Magnum ijsjes. Geen plek. Ik voelde mij een beetje als Jozef, aan wie een rustplaats (voor zijn tasje) werd ontzegd. Als kind heb ik nog eens Jozef gespeeld in de kerk met Kerstmis. Toen moest ik ook op drie plaatsen in de kerk met luide stem vragen of er nog plaats voor ons was. Mevrouw Zweef dreigde nog met het afzeggen van de chemo, maar de mevrouw in haar witte jasje was onvermurwbaar. Geen plaats.
Gedesillusioneerd liepen we door de centrale hal. Wat nu? Waar vinden we een vriesvak? Ik opperde nog het mortuarium, waar de tas mogelijk naast een verse dooie mocht. En ik weet niet wie er op het lumineuze idee kwam om te vragen bij de horeca achter in de hal. Maar hoewel ze net gesloten waren, was de ontzettend vriendelijke medewerker bereid onze vriestas te parkeren in de vriezer.
Morgen om 9 uur halen we de tas weer op en ik zal mevrouw Zweef vragen een paar fotootjes te maken voor hem, zodat hij weet hoe ontzettend goed hij ons geholpen heeft.
Wat een fijne mensen!
9 reacties
Jouw handen en voeten tussen de frikadellen en ijsjes. Ik zie het voor me 🙈
Bij het restaurant van het avl fricandellen? Dacht t niet🤣! Maar wat fijn dat je toch spullen in een vriezer kwïjt kon!
Nee, geen frikandellen. Sterker nog, ik denk een jaar geleden hebben ze het assortiment aangepast om een minder ongezond menu aan te bieden. De kaassouffle heeft het moeten afleggen tegen het sauzijnenbroodje. Tot mijn verdriet.
Laat ik nou toch gedacht hebben dat het AVL zelf die koel dingen leverde? Wat gek dat ze daar zelf niet in voorzien…
Wat super van die horeca daar achterin! Echt heel fijn….en dat saucijzenbroodje? Is dat dan wel gezond? Lekker eieren laten bakken daar. Dat kunnen ze ook goed hoor! En sterkte maar weer morgen!
De ijsmuts leveren ze wel zelf en als je zelf wat wilt doen, moet je dat zelf regelen. Die ijswanten en schoenen, daar hadden ze nooit wat in gezien. Tot ze mijn link naar dat onderzoek zagen. Hoop dat ze dat toch oppakken.
Maar dat er amper vriesruimte beschikbaar is, dat zal ik toch wel even noemen morgen.
De horeca moest toegeven dat het sauzijnenbroodje ook niet echt gezond was, maar de omzet daarin was hoger dan de kaassouffle.
Altijd gezegd dat je voor zo'n dingen beter af bent in Belgie.
Maar van Andijk naar Amsterdam, das toch bijna 70km, dat ik zo. X 2 , das twee uur en 140 km om je handschoenen terug te gaan halen.
Krijgen jullie voor kankerbehandelingen een verplaatsingsvergoeding?
We overnachten in het gasthuis, omdat we anders onwijs vroeg de files richting Amsterdam moeten doorploegen. Rekening houdend met die files, zouden we toch ergens rond vijf uur naast ons bed moeten staan daarvoor.
We krijgen inderdaad een reisvergoeding, maar niet voor te vermijden extra reizen.
Dat ijspakket neemt wel veel plaats in zo te horen amai! En er dan nog moeten mee rondleuren zoals getuigen van Jehova met de boodschap... Ocharme toch! Dan mag er al wel eens een verdwaalde kroket in een handschoen rollen hoor!
Super, dat er ook mensen zijn die wel bereid zijn om een gaatje in het vriesvak te vinden. Goed dat je niet voor een gat te vangen bent!
Warme groet, Peter