Wat er aan vooraf ging.
Oud worden zoals jullie. Het was mijn grootste wens. Mijn vader een fiets liefhebber. Heel wat kilometers heeft hij in de benen. De oorkondes hangen aan de muur meerdere malen in kilometers de wereld rond. 57 jaar de vut leeftijd. Je passie, fietsen, je hebt er nu alle tijd voor. Er kwamen heel wat kilometers bij. Ook samen met mama, toeren door Nederland. Camping Broekerhaven. Costa del Broekerhaven . 45 jaar jullie lust en leven. Met het hele gezin, vrienden, en later de kleinkinderen. Waardevolle herinneren ze zitten in ons hart. Het was jullie leven. Van april tot oktober jullie paradijs op aarde. Tussendoor naar Zwitserland. Genieten dat deden jullie. En dan Oktober t/m december. Portugal. 26 jaar lang hebben jullie hiervan genoten. Zon, zee en strand. Genieten met een grote G. Daar waren jullie heel goed in. Lekker eten een biertje een feestje. Deze herinneringen zitten in ons hart. Dan juli 2018. Maandag avond laat de telefoon gaat. mijn moeder belt. Mijn vader is gevallen. Met zijn hoofd tegen de muur. Hij maakt een verwarde indruk. Samen met Anouk ga ik erheen. We komen binnen. Ik kijk. Dit is niet goed. Ik bel 112. De ambulance komt. Ik ga mee naar het ziekenhuis. Onderzoeken. De uitslag, hersenletsel. 2 weken ziekenhuis. Daarna revalidatie Lindendaal. De bloeding, heeft je korte termijn geheugen en remmingen in je karakter aangetast. Een moeilijke tijd volgt. De karakter verandering van mijn vader kan mijn moeder moeilijk aanvaarden. Dan de grote klap na 45 jaar. Camping Broekerhaven. Het stopt. Wat een verdriet voor ons allen. Wat een gemis. Jullie lust en leven het wordt van je afgenomen. Je kan er niets tegen doen. Je staat met je rug tegen de muur. Onmenselijk. De caravan wordt weggehaald. Wat een verdriet 45 jaar. GENIETEN. Weg. Zonder pardon. Het verwerken. De man. Je maatje. De verandering van zijn karakter. Het verdriet van het gemis van de camping. Het wordt je teveel. Het aanvaarden. Het lukt je niet. Je glijd af. In een depressie, paniek aanvallen. Je doet je best je vecht. Je wilt het niet. Maar je herpakken het lukt je niet. Wij, we doen ons best. We helpen je, we staan je bij. Het is een eenzame strijd. Je beland in een diepe depressie. We kunnen je niet meer helpen. Een opname bij het GGZ van 3 maanden volgt. Je komt weer thuis. Maar je wordt niet meer de oude. Genieten van het leven het lukt je niet meer. Je oude leven wil je terug. Maar dat zijn slechts herinneringen. Onomkeerbaar. Het doet ons veel verdriet. Machteloos. Dan rond de kerst. Het gaat niet goed. Je gaat lichamelijk achteruit........ Onderzoeken volgen............ De rest is te lezen in de blogs die ik geschreven heb.
