De laatste stap over de brug.

Zaterdag, Het klinkt heel raar maar ik heb een vrije dag. Maar ik heb even een dag van afstand nodig om op te laden. S’morgens met Anouken Joeri violen wezen kopen. Gezelligheid in de tuin. Even een glimlach een kleurtje in deze donkere tijd. Het laat je stralen. S’middags heerlijk gewandeld met mijn lieve vriendin Jenny. FF mijn hart gelucht en daarna gezellig gekletst. Vriendschap is zo belangrijk op dit moment. S’avonds ik wilde het online concert van Hazes gaan kijken. Ik kon het niet opbrengen. Flikken Maastricht terug gekeken. Gaf me afleiding.Co ging op bezoek bij mijn vader en moeder. Hij ziet ook dat mijn moeder nu echt snel achteruit gaat.

Zondag ochtend ik ben vroeg wakker. Ik ontbijt. Ga vroeg op pad. Ik ga heerlijk wandelen. Ik besluit naar het Markermeer te wandelen. Het is mistig. De zon probeert er door heen te komen. Het geeft een mooi en mysterieus plaatje. Mijn liefde komt bij elkaar wandelen en fotograferen. Ik vergeet mijn zorgen. Voel me happy. Ik vergeet de tijd. Ik heb afgesproken met Anouk. Ze heeft een worteltaart gebakken. Na mijn wandeling ga ik de taart proeven. Heerlijk vooruitzicht. En ja. Hij is heerlijk.

Rond de middag ga ik naar mijn vader en moeder. Ik schrik. Een dag niet geweest. Wat is ze achteruit gegaan. Ik krijg weinig contact met haar. Mijn vader gaat even een rondje lopen. Ik zit wat op mijn telefoon. Ik bewerk mijn foto’s die ik s’morgens tijdens mijn wandeling heb gemaakt. Mijn moeder slaapt heel diep. Ik bel Anouk en bespreek de gemoedstoestand van mijn moeder. Ze stelt me gerust. Mijn vader komt terug. Hij heeft tulpen gehaald voor mijn moeder. Zo lief. Hij is zo zorgzaam. Ik voel zijn verdriet. Mijn moeder wordt wakker. Ik merk aan alles dat ze achteruit gaat. Drinken, hoesten en praten alles kost haar zoveel moeite. Ik ga naast haar zitten neem haar in mijn armen. Ze wordt rustig. Ik vraag haar om ons los te laten. Om het vechten los te laten. De strijd die ze nu voert is zo zwaar. Ik wil het niet. Begrijp me niet verkeerd. Ik wil haar niet kwijt. Maar deze pijn deze strijd is zo zwaar dit wil je niet. Ik stel haar gerust. Ik vertel haar dat ik voor altijd bij haar blijf. Dat ze voor altijd in mijn hart zit. We hebben altijd een lijntje gehad, dit lijntje wordt nooit verbroken. Ik hoop dat deze woorden haar rust geven. De warmte en liefde voor mij en mijn zus en voor iedereen in onze gezinnen blijft voor altijd. Die band is zo sterk.....

We staan nu met z’n allen voor de brug. Hand in hand. Mijn moeder moet nu onze handen loslaten.........Ze moet alleen over die brug.........Loslaten........Alles en iedereen........Pfff.......Ga er maar aanstaan.........Maar nee mam...........We zijn voor altijd verbonden..........Wij  samen voor altijd........

Ik ga naar huis, laat haar achter zo voelt het. Maar als ik haar niet los laat kan ze mij ook niet loslaten. Ik word gebeld. Anouk heeft contact gehad met een kennis ze hebben een wieg over. Mijn hart maakt een sprongetje. Mijn droom een wieg, zo blij mee. S’avonds wordt hij gebracht. Vol trots staat hij in de kamer. Ik ben zo happy. .......Zo dubbel.......

Ik heb contact met mijn lieve vriendin Jenny. Ze kent mij als geen ander. Ze merkt dat ik het moeilijk heb . Even later staat ze voor me. Ze troost me. Ik laat mijn emoties gaan. Het lucht op. ........Zo dierbaar......

De wieg......Ik zie hem staan en glimlach........hoop.........nieuw leven........