Bestraling

Bestraling

14 oktober 2015

Wat zou ik nu graag weer even op mijn favoriete plekje willen zijn......
In bad, mijmerend, kijkend uit het raam naar mijn geliefde boom....
Maar ja, dat mag even niet tijdens de weken van de bestralingen.
Balen, net nu ik een manier gevonden had om weer zelf uit bad te komen zonder hulp van manlief of de kids. Hoe sommige normale dingen ineens zo ingewikkeld kunnen zijn.
Met geen mogelijkheid kwam ik uit het bad. Erin gaan ging prima, maar dan moet je eruit zonder dat je gewicht op je rechterarm kunt / mag zetten, gewoon onmogelijk, probeer het maar eens 😃
Nu had ik vorige week ineens een brainwave, ik ging rechtop zitten, met mijn rug naar de badrand en mijn gezicht naar de muur, trok mijn benen onder me in en draaide dan naar rechts met mijn benen onder me, vanuit die positie kon ik dan op mijn knieën gaan zitten en dan rechtop komen door kracht te zetten op mijn linkerarm/hand. Hihi wat een gedoe he, en dan is het "uit bad komen" maar 1 van die dingen. Wat dacht je van uit bed komen, op je zij slapen, je kleding over je hoofd uittrekken, je billen afvegen, auto rijden, boodschappen doen, stofzuigen.... allemaal dingen die je als vanzelfsprekend vind maar pas bijzonder worden als je ze niet meer kunt doen..... Maar goed, sinds vorige week kon ik bijna al deze dingen weer redelijk doen.
En nu moet ik weer dingen gaan laten door de bestralingen.
1 daarvan is dus in bad gaan omdat mijn huid zo droog mogelijk moet zijn voor de bestraling.
In bad wordt namelijk je huid week en dit is niet bevorderlijk voor de behandeling.

Gisteren had ik mijn eerste bestraling, ik zal jullie vertellen hoe dat is gegaan.

Maandag 5 oktober had ik voorafgaand aan de bestralingen een CT-Scan.
Deze scan was nodig om te bepalen op welke plek(ken) er later bestraald zou worden.
Mijn schoonzus was weer mee naar het ziekenhuis en zij bleef wachten in de daarvoor bestemde ruimte toen ik mee geroepen werd voor de scan.

Daar aangekomen moest ik me ontdoen van al mijn bovenkleding en mijn oorbellen.
Ik ging liggen op de behandeltafel, wat eigenlijk vrij soepel ging omdat ik (jammer genoeg) inmiddels een ervaringsdeskundige ben. Nog even mikken om mijn billen in de juiste positie te krijgen, mijn armen boven mijn hoofd in vierdelige steunen neerleggen en ik was klaar voor gebruik 😀

Toen zijn 2 verpleegkundige aan de slag gegaan met mijn bovenlichaam.
Zij moesten met röntgenstralen bepalen waar de markeringen zouden komen.
Met stift werden er in totaal 8 kruizen op mijn lichaam getekend.
Daarna werden deze plekken definitief gemarkeerd door tatoeages (zwarte kleine stipjes).
Dit gaf even 8x een felle pijn, maar dit duurde gelukkig heel kort.
Omdat de verpleegkundigen mij vragen gingen stellen om mij af te leiden was het zo gebeurd

Toen liep ik een week lang met eerst kruizen en stipjes op mijn lijf, en later met alleen nog de stipjes op mijn lijf rond. 2 aan mijn rechterzij, 2 aan mijn linkerzij, 2 tussen mijn borsten en 2 onder mijn rechteroksel ergens. Door het douchen gingen die kruizen er gemakkelijk af. Ik vroeg mij af of ze die stipjes wel weer zouden gaan vinden omdat ze tussen mijn moedervlekken verstopt zaten....

Dinsdag 13 oktober 2015.
Op verzoek van ons zijn de afspraken voor alle bestralingen de komende weken zoveel mogelijk gepland in de namiddag zodat manlief met me meekan. Zo ook deze eerste afspraak.
Om 15.50 uur was de afspraak, maar wij waren er al eerder en ik werd vrijwel meteen naar binnen geroepen. Omdat het de eerste keer was mocht manlief niet mee naar binnen (de volgende keer wel) en kreeg ik eerst een rondleiding. Ze lieten zien op welke monitoren ze mij in de gaten gingen houden en dat als ik mijn hand opstak ze meteen konden zien als er iets aan de hand was. Daarna verzochten ze mij om me uit te kleden Aan de bovenzijde.
Ik mocht al mijn sieraden omhouden en ook mijn schoenen mocht ik aanhouden.
Ik kleedde me uit en deed de fleece cape om die ik in maart van dit jaar van de mamma-care had gekregen. Ideaal !!!! Je loopt bedekt het kleedhokje uit en de hele lange gang door tot aan de behandelkamer. Dit is trouwens een vrij grote ruimte met indrukwekkende apparaten.
Ik moest weer op een behandeltafel gaan liggen, net zo 1 als bij de CT- Scan.
Mijn billen op dezelfde manier, mijn armen weer boven mijn hoofd, een beetje getrek en geduw door de dames en ik was er klaar voor. Ze zouden de opname van de CT-Scan over de positie van nu neerleggen en als dat precies hetzelfde was dan zouden ze gaan starten.
De dames verlieten de ruimte en allerlei apparaten werden opgestart. Meerdere apparaten (ik geloof 4) draaiden over me heen van links naar rechts. Uit 1 van de apparaten kwam een dun oranje lichtstreepje maar ik weet niet of de bestraling zelf is. En uit een groot rond apparaat kwamen piepende geluiden gericht op de plek onder mijn oksel. Misschien dat dat het bestralingsapparaat is of de combinatie van beide apparaten? Geen idee. Morgen even vragen of manlief wat foto's mag maken.

Ik was (nog) niet moe die avond. Wel was ik wat misselijk.
Vandaag (de dag na de 1e bestraling) voel ik me grieperig, maar weet niet of dat van de bestraling komt of niet. Huidirritaties en/of beschadigingen zijn pas later zichtbaar.

Vanmiddag gaan we voor ronde 2.
En dit moet dan in totaal 16x.
Op alle werkdagen. Dan is de laatste op dinsdag 3 november 2015.
Daar kijk ik nu al naar uit .......