Succes immuntherapie

Succes van de immuuntherapie

Ik heb fantastisch nieuws.

Na een zware zomer, waarin ik behoorlijk ziek ben geweest door een auto-immuunreactie op de immuuntherapie, gaat het nu eindelijk weer de goede kant op. Dankzij een stootkuur met prednisolon zijn de klachten tot rust gebracht. De kuur heeft zijn werk gedaan, en inmiddels ben ik bezig met het afbouwen ervan.

Vanmorgen besprak ik met de oncoloog de uitslagen van de MRI-scan en de PET-CT van afgelopen week. En toen kwam het verlossende woord: ik ben schoon.
Dat wil zeggen: er is op dit moment geen tumoractiviteit meer in mijn lichaam zichtbaar.

De conclusie is dat de immuuntherapie veilig kan worden gestopt. Ik heb uitzonderlijk goed op de behandeling gereageerd: vier keer de combinatie Nivolumab en Ipilimumab, en één keer Nivolumab alleen.

Nu volgt een controletraject. Elke drie maanden krijg ik een MRI-scan en een PET-CT-scan. Mocht de kanker op een later moment terugkomen, dan kan de behandeling opnieuw worden opgestart.

Aan het eind van het consult gaf ik aan dat ik er eigenlijk vanuit was gegaan dat het binnen een jaar afgelopen zou zijn. De arts bevestigde dat: gezien het aantal hersenmetastasen bij diagnose was de prognose destijds ongeveer zes maanden.

Dat maakt het des te bijzonder dat ik hier nu zo bij zit. Natuurlijk weet ik dat er nog altijd kankercellen ergens in mijn lichaam kunnen schuilen — verstopt, gecamoufleerd. Maar van mij mogen ze zich nog een paar jaar koest houden.

Tot slot: ik ben gevraagd om deel te nemen aan een wetenschappelijk onderzoek. Ik heb de documentatie meegekregen en ga daar de komende week rustig over nadenken.

Voor nu overheerst maar één gevoel: geluk. Echt geluk.