Onze wereld stond opeens stil

  • Openbaar blog
  • zaterdag 29 maart 2025
  • 141 x gelezen

Woensdag 27-03-2025 

Een dag die in je geheugen gebrand staat, een dag die je graag wilt vergeten, maar niet vergeten kan, hopend dat dit een nachtmerrie is en je wakker word uit deze nachtmerrie maar niks is minder waar 

Mijn lieve moedertje die de diagnose Altvleesklierkanker kreeg, mijn moeder ineens ziek komt in als een mokerslag 

Niet wetend wat haar te wachten staat, niet wetend hoe ernstig het is, niet wetend hoe nu veder!? Ja.....je krijgt te horen het ziet er slecht uit en we hebben wat klepjes op de longen gezien,  u krijgt een biopt!  Totaal uit het veld geslagen......wat nu? We kunnen alleen maar wachten, ons zelf afvragen wat gaat er nu gebeuren. De angst, de paniek, de pijn grijpt ons naar de keel maar we kunnen niks enkelt maar wachten. Deze vrouw mijn moeder is meer dan alles voor mij, hoe ga je hiermee om? Hoe kan ik haar helpen zonder zelf totaal in te storten, hoe doen jullie dit? 

Liefs een gebroke mens 

 

Reageren

2 reacties

Tja, hoe doe je dat. Het is voor mij al 18 jaar geleden dat we hoorden dat mijn lieve mama alvleesklierkanker had. Je ondergaat het, je kan niet anders. Immens verdriet maar toch de schouders eronder en doorgaan. Elkaar steunen en het door laten dringen. Voor mijn moeder waren er geen behandelopties, hopelijk zijn die er voor jouw moeder wel.

Stuur me gerust een privébericht.

Liefs
Sandra

Laatst bewerkt: 29/03/2025 - 11:17
Reageren