Operatie is geslaagd!

Operatie geslaagd.

Bijna al weer 3 weken geleden dat ik uit de narcose wakker werd op de IC en dat de arts me vertelde dat de operatie geslaagd is. Nou zo voelde ik me niet, ik voelde me hondsberoerd met veel pijn. Gelukkig werd daar meteen wat aangedaan. Mijn linker schildklierhelft is nu ook verwijderd maar zat wel verkleefd aan een zenuw van mijn stemband en aan een bijschildklier. Dus het was even spannend of ik hees zou zijn, dat was ik een klein beetje maar dat is nu weg. Op het oog is de zenuw schoon ‘geschraapt’ en de radioactieve jodium moet de rest doen. Er zat 1 carcinoom in van 5.5 mm en nog 2 andere kleine carcinomen. Ze zaten wel tegen de buitenkant aan. Na de 1e nacht mocht ik gelukkig toch van IC af, het bleek dat mijn calciumgehalte veel te laag was. Mijn handen, armen, voeten, benen en onder mijn mond tintelde als een gek. Ze waren ook zo onrustig! Na het maken van een hartfilmpje, dat gelukkig goed was, mocht ik naar de verpleegafdeling en werd mijn bloed 2x per dag gecontroleerd of het calciumgehalte wel vooruit ging. Dat was gelukkig zo, maar ook nu slik ik nog steeds 3 x daags 1000mg calcium. Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat wanneer ik weer de schildklierhormonen ga slikken. Wat was ik blij dat ik naar de verpleegafdeling mocht, was ik gelukkig weer mobiel. En lopen met een infuuspaal ging erg goed, goed houvast. Ik denk dat ik dat het ergste vond, dat ik vanwege de slangetjes en de hartbewakingsdraden, alleen naast mijn bed kon staan en op de postoel kon zitten. Ik wilde lopen, mobiel zijn. Na een uurtje, op de verpleegafdeling, ging ik al 10 minuten op de hometrainer zitten. Gewoon fietsen zonder weerstand, wat voelde dat goed! Ik had een kamer voor me alleen, ook omdat het Koningsdag was denk ik, en het was erg rustig in het ziekenhuis. Mijn emoties gingen alle kanten op, ik heb ook gehuild maar ook zeker gelachen. De verpleging ging daar ook goed op in, ze kwamen even bij me zitten en dan kon ik er daarna weer tegen. En zo fijn dat er familie en vrienden langskwamen. Eenmaal thuisgekomen was ik zo blij om weer in mijn eigen bed te kunnen slapen, de eerste dagen gingen zo voorbij maar op een geven moment ging ik ook weer licht huishoudelijke taakjes doen, echt een teken dat het weer beter met me ging. Maar ik wist dat ik nog pittige weken ging krijgen, nou die zijn aangebroken. Mensen zeiden ook tegen me, en nu aan je herstel werken. Dan probeer ik duidelijk te maken dat ik me eerst nog beroerder ga voelen omdat er geen schildklierhormonen worden aangemaakt. Dat dit noodzakelijk is voor de radioactieve jodium, zodat de nog aanwezige hormonen schreeuwen om voedsel, en die krijgen ze in de vorm van radioactiviteit! Smakelijk eten tast toe, zou ik bijna willen zeggen!

Ik probeer elke dag te wandelen, meestal een 45 minuten maar merk dat dat steeds meer moeite gaat kosten. Mijn tempo wordt minder pittig en gisteren had ik me zo verkeken op mijn rondje wandelen dat ik het puur op wilskracht gehaald heb. Daarna ben ik op de bank in slaapgevallen voor minstens een uur. Maar echt opgeknapt voelde ik me niet. Vanochtend werd ik zo moe wakker, slaap nu zo slecht alles schijnt wakker te zijn in mijn lijf en ik wil slapen, dat ik amper uit mijn bed kon komen. Toch naar de sportschool gelopen en daar wat oefeningetjes, met begeleiding, gedaan. Terug naar huis gelopen en nu de rest van de dag eigenlijk niets meer doen. Maar het voelt, denk vooral geestelijk, zo goed om gewoon bezig te zijn. Sinds de operatie merk ik ook dat er in mijn hoofd eerst ochtenddauw maar nu vooral mistig is. Ik rijd geen auto of fiets meer, herkent iemand dat? Ik merk dat ik ook bij dagelijkse dingen denk, dat moet ik opschrijven of die ga ik bellen en dan uiteindelijk niets doe… echt niet te geloven! Dit wordt steeds erger en ik ga dan, wel lopend, ook niet aan het verkeer deelnemen. Ik voel nu echt dat mijn lijf in ‘verval’ is.
Morgen begin ik met een jodiumarm dieet en dan volgende week woensdag krijg ik de radioactieve jodiumpil toegediend. Ik verblijf dan ik quarantaine voor 3 tot 4 nachten. Ik mag gelukkig mijn mobiel meenemen, zodat ik kan face timen met m’n man, kind(eren) en kleinkinderen! Een paar makkelijk te lezen boeken aangeschaft, oud yogamatje mee, en dan moet ik me best kunnen vermaken. Zelf de kamer schoonhouden dus ik denk dat ik zo de dagen wel door ga komen!