'Het traject in'.

Het is weer even geleden dat ik een blog schreef en in de tussentijd is er van alles gebeurt. Eind januari heb ik 3 puncties gehad in mijn 'goede' schildklierkwab, ik hoorde dat ik daar 7 knobbeltjes heb zitten waar ze in 3 knobbeltjes geprikt hebben. Ik heb nog niet eerder zo een nare prikken gehad, 1 ging dwars door een spier heen en ook de andere 2 waren pijnlijk. Maar alles voor een goed doel, denk ik dan maar.
Begin februari kreeg ik van de specialist bericht dat er ook in mijn andere helft kankercellen zijn aangetroffen en dat ik oven 6-8 weken geopereerd ga worden. Zelf maak ik er 10 weken van, nog even lekker op mijn kleinkinderen passen, de kleintjes, en met de grote nog wat leuke uitjes inplannen. 
Deze operatie is zwaarder dan de 1e, vanwege het littekenweefsel dat er nu zit. De middag voor de operatie word ik opgenomen, na de operatie verblijf ik de 1e nacht op de IC en daarna ga ik naar  de verpleegafdeling. Daarna word ik na 3-5 weken weer opgenomen voor een radioactieve jodiumbehandeling. tot deze radioactieve behandeling krijg ik geen schildklierhormonen toegediend. Dan verblijf ik 3 dagen in een speciale kamer, waar ik een pil met radioactieve jodium krijg en dan mag er niemand bij me in de buurt komen. Alles wat ik in  kamer meeneem mag er niet meer uit, telefoon, laptop etc. krijg ik dan allemaal van het ziekenhuis. Na die 3 dagen mag ik wel naar huis maar moet ik afstand bewaren bij iedereen en na 3 weken mag ik dan gelukkig mijn man, kinderen en kleinkinderen ook weer zien cq vasthouden. Wat ben ik blij dat er Facetime is vandaag de dag!!
Na deze behandeling (ben ik als het goed is kanker 'vrij') wordt de schildklierhormoon ingesteld en kan ik weer gaan functioneren. Ik vind het best een eng idee dat je je levenslang afhankelijk bent van medicatie om te blijven leven. Ook ga ik me hard maken om dierlijke schildklierhormonen te krijgen ipv de chemische. De chemische heeft geen lichaamseigenstoffen en er is nooit bewezen dat de dierlijke schildklierhormonen niet werken. Ze hebben al bijna 100 jaar vele mensen goed geholpen! 
Maar eerst maar het gesprek afwachten morgen met de verpleegkundige en kijken wat ze me nog te zeggen heeft.

Ik ga ervoor!!

Groetjes, Anke