Anke 2.1

Ik ben weer aan het terugkomen van het er niet echt bij zijn. Wat gebeurt er veel met je wanneer je zes weken geen schildklierhormoon krijgt met je lichaam en geest en vooral de chemie met elkaar. Je bent letterlijk en figuurlijk aan het dood gaan! Ik slik nu sinds 23 mei Thyrax, 150 mg, ‘s morgens. Sinds een aantal weken krijg ik het gevoel dat mijn lichaam de medicatie gaat ‘accepteren’. Ik slaap wat beter, 4/5 uur achter elkaar en ik val tussen door ook beter in slaap. Mijn denken en doen valt ook weer wat meer samen. Ik rij ook weer auto, wel op zoveel mogelijk bekende wegen. Maar o wat ben ik ‘s morgens stram en doen mijn gewrichten pijn….

Van mijn werk hoorde ik dat mijn contract voor bepaalde tijd omgezet gaat worden naar onbepaalde tijd. Toen ik het mailtje kreeg, met in de kop: beëindiging contract bepaalde tijd, liet ik de mail aan mijn man zien, is het waar wat ik lees, wordt mijn contract toch verlengt…. Dat kon ik niet uit de kop van de tekst halen maar in de mail stond het toch echt: contract voor onbepaalde tijd!

Ik heb een ontzettend fijne Arbo arts, ze zei Kanker ken ik maar ik weet niets van schildklierkanker. Jij geeft aan wanneer je denkt weer te kunnen beginnen en we bespraken wat ik er aan deed om weer ‘actief’ te worden. Veel sporten, wandelen, lezen en vooral Sudoku. Toen ik 2 weken geleden aangaf dat ik weer langzaam wil gaan beginnen vroeg ze hoe ik dacht dat te gaan doen. Op welke locatie, hoeveel uur per week en dat ik goed moet aangeven hoe het gaat. Ik heb het van de week besproken met mijn leidinggevende en een collega. Ik ga voor 2 uurtjes pw beginnen met therapeutisch werken op een rustige locatie. Dit voelt ook zo goed om weer normaal te gaan deelnemen aan het arbeidsproces. En ook dat mijn leidinggevende zoveel vertrouwen in me heeft dat ik weer helemaal terug ga komen. Dat is ook wat ik het liefst wil.

Ik zit nog steeds met veel onzekerheid en logica is er ook nog niet helemaal. Dingen die logisch zijn zijn dat voor mij nog steeds niet. En als er iets verandert met hoe we het besproken hadden ben ik echt even van slag, en het anders doen gaat dan ook niet echt snel en soepel. Ook kan ik nog steeds dingen denken en zeggen dat ik ga doen maar dan puntje bij paaltje is het bij denken en zeggen gebleven. Ik onderneem dan toch geen actie, dit vind ik nog steeds erg moeilijk om te accepteren. Maar als ik het ga vergelijken met een aantal maanden geleden dan is er toch echt een hele vooruitgang te zien.

Het is hard werken om mijn lichaam weer te gaan vertrouwen, 2 jaar geleden werd er huidkanker op mijn rug ontdekt en dan daarna de schildklierkanker. Beide werden in het begin niet als kanker gezien. Nu is er weer een plekje op mijn rug verwijdert en wacht ik weer de uitslag af. Hier denkt de arts ook dat het niets is maar omdat zij mijn situatie kent is het weggehaald en voor onderzoek opgestuurd. Volgende week wordt er bij mijn oor nog een plekje weggehaald en het voelt zo goed om door de arts serieus genomen te worden.

Derde week van september ga ik weer naar de internist. Bijna drie maanden geleden was ik ook bij hem voor controle, mijn T4 zat op waarde 28 en dat wordt een jaar lang vastgehouden. Volgend jaar wordt ik op de juiste waarde ingesteld, wat voor mij dan de juiste waarde is. Ik vroeg ook naar mijn T3 en hij vertelde dat ze daar niet naar kijken. Dit is zo moeilijk om in te stellen en meestal regelt je lichaam dat zelf. Nu heb ik voor de eerste operatie, vorig jaar, bij een natuurarts een groot bloed- en urineonderzoek gehad en daar kwam uit dat er haast geen T3 meer in mijn lichaam zat. Dit vond de internist wel interessant en hij heeft de gegevens van dat labonderzoek in mijn stukken toegevoegd. Nu ga ik twee dagen voor mijn gesprek met de internist bloed laten prikken en dan kijken wat de waardes nu zijn. Mocht mijn T3 nog steeds laag zijn dan ga ik het T3 hormoon dierlijk innemen via mijn natuurarts. Dat is wat ik het liefst heb, lichaamseigenstoffen, ik denk dat dat nog steeds het beste is. Zo ga ik proberen omdat dan te gaan combineren, in overleg natuurlijk met de internist. Dit wordt vervolgd!