Het is een tijdje geleden.

Op mijn blog van woensdag 11 september 2019 schreef ik: Dit wordt vervolgd, zonder erbij te schrijven wanneer. 

Nu zitten we in januari 2021 en het gaat nu goed met me. Ik ben dit jaar uit de ziektewet, net voor dat ik een WIA aanvraag moest doen, en werk nu 2 dgn per week. Ik werk maandagen en vrijdagen op een rustige locatie en dat gaat goed. In december 2020 heb ik weer een halfjaarlijkse controle gehad en mijn waardes waren nu goed. Maar wat heeft mijn lichaam moeten wennen aan de verandering! Ik slik 100 mg Thyrax en zit nu op 1000 mg calcium en hier voel ik me redelijk goed bij. Waar ik ook achter kwam dat het voor mij  erg belangrijk is om Thyrax op het zelfde tijdstip in te nemen. Doe ik dat niet dan wordt ik, zowel lichamelijk als geestelijk, heel onrustig. Mijn TSH waarde zouden eigenlijk iets meer onderdrukt moeten worden door de Thyrax maar aangezien ik me daar dan niet goed bij voel en hartkloppingen (hé, mijn hart zakt even naar beneden) krijg, is in overleg met de internist mijn TSH waarde acceptabel. Nog steeds vind ik het, vooral onbewust, moeilijk en ben alert bij elk plekje en pijntje. Het vertrouwen in mijn lichaam moet nog steeds groeien. Gelukkig is de pijn in mijn gewrichten nu gezakt en ik sport ook weer, dit ligt nu jammer genoeg stil bij de sportschool. Ik probeer nu elke dag te lopen of te fietsen en doe yoga oefeningen thuis. Zo lekker dat dat goed voelt en dat ik daar weer energie voor heb. Wat mijn geheugen betreft, dat is nog erg moeilijk. Ik merk dat ook op mijn werk, aan de receptie, het echt moeilijk is om b.v. namen te onthouden. En gezichten met mondkapjes. Dezelfde dag lukt nog wel maar 3 of 4 dagen later weet ik het vaak niet meer en leg dat maar eens uit…. Wat ik ook merk, en ik ben benieuwd of anderen dat herkennen, is dat als ik iets altijd op een vaste plek op berg, en denk laat ik dat alvast klaarleggen ik dan steevast op de plek zoek waar het zou moeten liggen. Veel later denk ik dan oh ja, dat had ik alvast daar gelegd om het makkelijker te maken, nou niet dus. Of ik beweer bij hoog en bij laag dat ik dat niet wist en dan veel later denk ik; wacht eens….. En ja, had ik het toch geweten maar totaal niet herinnert. En wanneer ik bezig ben met iets en iemand zegt iets tegen me dan dringt dat absoluut niet tot me door terwijl ik dan zeg dat het goed is of dat ik het begrepen heb. Nu ik dat dus weet zeg ik dat ik zo bij die ander even langskom (wat ik dan ook kan vergeten) en dan me daar op kan concentreren en opschrijven. Op woensdagen pas ik op mijn een na jongste kleinkind en daar geniet ik zo van ondanks dat ik af en toe, domme oma….hoor ;-).  Maar dat mag, oma’s mogen wat vergeten!!! 

Af en toe ben ik schor maar voor de rest heb ik helemaal geen last van mijn keel, zo knap hoe mijn arts de schildklier heeft verwijdert die verkleefd zat aan mijn stembandzenuw. En dat je het litteken eigenlijk alleen kan zien wanneer je weet dat het er zit. 

Nu toch weer even wat in mijn blog geschreven en ook nu zeg ik: wordt vervolgd, weet alleen nog niet wanneer :-).

Groetjes, 
Anke